Αναζήτηση
Η Νόρα Βαλσάμη σε μια σπάνια εξομολόγηση, θυμάται στιγμές από τη σχέση της με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Μια δυνατή φιλία μέχρι τέλους
Στα κεφάλαια «Αλίκη Βουγιουκλάκη» και «Ζωή Λάσκαρη» η Νόρα Βαλσάμη θυμάται πόσο υπέροχα έζησε στο πλευρό τους. «Το Αλικάκι το ήξερα από αρκετά παλιά. Ομως, γίναμε κολλητές από τις πρόβες που κάναμε για τη “Λυσιστράτη”. Οταν βρισκόμασταν και κάναμε πάρτι, τα κάναμε όλα σε υπερβολικό βαθμό.
Ανάστα ο Κύριος! Περιμέναμε πώς και πώς να έρθουν τα γενέθλιά μας, να γλεντήσουμε με την ψυχή μας. Για τέτοια φιλία μιλάμε» λέει συγκινημένη με όσα θυμάται, ενώ αναφέρεται και στον μυστικό γάμο της Αλίκης με τον Κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη.
H ιδιαίτερη σχέση των δύο ηθοποιών που φαίνεται έφτασε εκτός ορίων
Η Αλίκη ήξερε τα πάντα για μένα και ήξερα τα πάντα για εκείνη
«Ημουν ο πρώτος άνθρωπος που το εμπιστεύτηκε. Και μου είπε πώς τον γνώρισε, αλλά και πώς τον χώρισε. Η Αλίκη ήξερε τα πάντα για μένα και ήξερα τα πάντα για εκείνη». Ωστόσο, η επόμενη ερώτηση είναι για τους άγριους καβγάδες, αλλά και τους ξυλοδαρμούς από τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, και αν της είχε εκμυστηρευτεί κάτι τέτοιο.
Οι ξυλοδαρμοί Αλίκης με τον Παπαμιχαήλ
«Η Αλίκη δεν άντεξε άλλο… Ετσι χώρισαν. Δεν άντεξε από τους ξυλοδαρμούς, όπως μου είχε πει, και τον χώρισε». Ανάβει ένα τσιγάρο, τραβάει μια γερή ρουφηξιά και απαντάει με πόνο στην επόμενη ερώτηση, για το πότε θυμάται να μίλησε τελευταία φορά με την κολλητή της φίλη, την Αλίκη.
Θα περάσει, Νοράκι μου, και αυτό, θα περάσει
«Πλησίαζε Πάσχα. Ηταν το τελευταίο Πάσχα που η Αλίκη ήταν ζωντανή. Ηξερε ήδη ότι έχει καρκίνο. Με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει “άντε, μαζέψτε τα πράγματα να πάμε στον Θεολόγο”. Ηταν πεπεισμένη ότι θα γίνει καλά. Ακόμα και τώρα, τα λόγια της πολλές φορές στριφογυρίζουν στο μυαλό μου. “Θα περάσει, Νοράκι μου, και αυτό, θα περάσει” μου είπε. Νόμιζε ότι θα το αντέξει. Οταν μπήκε πια στο νοσοκομείο και είχε πάρει τον δρόμο της για να “φύγει”, εγώ κάθε μέρα μόλις τελείωνα τις πρόβες πήγαινα και της έκανα παρέα.
Ωρες ολόκληρες. Μόνο εμένα ήθελε να μπαίνω στο δωμάτιο. Ούτε τη μάνα της δεν δεχόταν να πάει να τη δει. Και είχε τις αισθήσεις της μέχρι το τέλος. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα ήταν μελανιασμένη όλη. Δεν θέλω να θυμάμαι εκείνο το βλέμμα της, που μου τρυπάει ακόμα και σήμερα το μυαλό».
