Η ατμόσφαιρα στην Ηρώδου Αττικού θα είναι και γιορτινή και οικογενειακή την παραμονή των Χριστουγέννων.

Για πέμπτη χρονιά, ο Πρωθυπουργός θα σταθεί δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο του Μαξίμου, θα ανταλλάξει ευχές και δώρα και θα ακούσει τα κάλαντα από διάφορες περιοχές της χώρας, για να ακολουθήσουν μέρες ανάπαυλας από το κυβερνητικό έργο.

Ενα μικρό διάλειμμα για απολογισμό και νέα σχέδια. Τι θα γινόταν αν αυτές τις πρωθυπουργικές σκέψεις πασπάλιζε λίγη από τη… μαγεία των ημερών; Ποιοι εφιάλτες και ποια όνειρα θα «ζωήρευαν» και ποιες προειδοποιήσεις και αγωνίες θα έρχονταν στον νου του Μητσοτάκη, σαν άλλα πνεύματα των Χριστουγέννων που επισκέπτονται τον Εμπενίζερ Σκρουτζ στη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Ντίκενς;

Οι φετινές γιορτές βρίσκουν τον Μητσοτάκη στη συμπλήρωση ακριβώς έξι μηνών από την επιστροφή του στο Μαξίμου για τον νέο κύκλο διακυβέρνησης. Σηματοδοτούν την ολοκλήρωση ενός διαστήματος πολλαπλών (πολιτικών) πιέσεων μετά τις εθνικές εκλογές – «μου φάνηκαν σαν 1.000…», έχει παραδεχτεί ο ίδιος μόνο για τις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης. Αποτελούν αφετηρία προς μια χρονιά και πάλι εκλογική. Και φέρνουν συνολικά το πολιτικό σύστημα μπροστά σε καινούργιες προκλήσεις και σε νέες στρατηγικές κινήσεις με την ευχή της κάθε πλευράς να της επιτρέψουν μια νέα αρχή στο ξεκίνημα του 2024.

Είναι πολλά αυτά που ο Μητσοτάκης θέλει να ξεχάσει από το προηγούμενο διάστημα.

Ηταν άλλωστε μερικές εβδομάδες μετά τη σαρωτική εκλογική νίκη όταν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα ανατράπηκαν τόσο η κυβερνητική ευφορία όσο και η «κανονικότητα». Το πνεύμα του παρελθόντος δεν μένει μόνο στις εκτεταμένες φυσικές καταστροφές που δοκίμασαν το αφήγημα του «επιτελικού κράτους» – με κυρίαρχη την καταστροφή του θεσσαλικού κάμπου, για τον οποίο αναμένεται το τελικό μάστερ πλαν παρεμβάσεων εντός του 2024.

Πολύ περισσότερο δείχνει τα διαδοχικά κυβερνητικά φάουλ, τις «ατυχέστατες δηλώσεις» κορυφαίων στελεχών, την αρρυθμία και την ασυνεννοησία που αναδείχθηκαν μπροστά στα μάτια των πολιτών από μια ομάδα που κατά τ’ άλλα στόχευε να εμφανίζεται πειστικά ως καλοκουρδισμένη και πιο έμπειρη μηχανή, απέναντι σε μια κατακερματισμένη αντιπολίτευση.

Είναι αυτά που είχαν αναγκάσει τον Μητσοτάκη στη λήψη αποφάσεων που δεν είχε υπολογίσει – ακόμα και σε «παραιτήσεις» υπουργών, προτού καλά καλά προλάβουν να συστηθούν στους πολίτες υπό τη νέα ιδιότητά τους. Και πρόκειται για ένα «φάντασμα» που εξακολουθεί να κυνηγά τον Πρωθυπουργό στο παρόν και για το μέλλον, υπό την έννοια ότι οι συμπεριφορές αυταρέσκειας αλλά και ο εφησυχασμός απλώς επειδή λείπει προσώρας ένας ισχυρός αντίπαλος πόλος στοιχειώνουν την πρωθυπουργική σκέψη καθ’ οδόν προς την πολιτική αναμέτρηση του Ιουνίου.

Σκηνικό αισιοδοξίας

Για την ώρα ο Μητσοτάκης υποδέχεται το…. πνεύμα του παρόντος με σκηνικό αισιοδοξίας συνοδευόμενο από μηνύματα αποφασιστικότητας για σημαντικές βελτιώσεις σε κάθε πεδίο της δημόσιας ζωής.

Αυτό θέλησε να αναδείξει στο τελευταίο για φέτος Υπουργικό Συμβούλιο, εστιάζοντας πρωτίστως στη μεγάλη μεταρρύθμιση στην Παιδεία με τη νομοθέτηση μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Επενδύει με κάθε ευκαιρία στον θετικό λόγο. «Ποιος θα περίμενε ότι η Ελλάδα θα αναδεικνυόταν από το “Economist” ως χώρα της χρονιάς;

Κι όμως αυτό ακριβώς συνέβη. Μια αναγνώριση των προσπαθειών του ελληνικού λαού, των συνεχιζόμενων μεταρρυθμίσεων και της προόδου της χώρας μας», σχολίασε ο ίδιος αναφερόμενος στο άρθρο του «Economist».

Μερικές ώρες πριν βεβαίως αναγνώριζε ότι «δαγκώνει» η ακρίβεια στα σουπερμάρκετ και διαβεβαίωνε ότι η κυβέρνηση θα είναι πάνω από το πρόβλημα. Ακόμα κι αν έμενε σιωπηλό το «φάντασμα» των Χριστουγέννων, στην πραγματικότητα το Μαξίμου έτσι κι αλλιώς κρατά την ανάσα του για όσα έρχονται.

Ο Πρωθυπουργός επενδύει στη γρήγορη απόδοση των μόνιμων παρεμβάσεων ενίσχυσης των εισοδημάτων εντός του 2024. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα σκέλος ανησυχίας στο κεφάλαιο της καθημερινότητας, από όπου προκύπτουν και δημοσκοπικά οι ισχυρότερες προειδοποιήσεις, καθώς ο Μητσοτάκης βαθιά μέσα του ξορκίζει τυχόν «σκιές» ανεπάρκειας ή καθυστερήσεων (και) σε άλλες ατζέντες: στην ασφάλεια, την οποία βάζει πάντα ψηλά στη ρητορική του, στην υγεία, για την οποία παραδέχεται ότι «πρέπει ακόμα να γίνουν πολλά», στη δικαιοσύνη, για την οποία αναγνωρίζει ότι απαιτούνται πιο τολμηρά βήματα.

Η πρόκληση

Αν υπάρχει μια μεγάλη πολιτική πρόκληση για τον Μητσοτάκη, αυτή αφορά τη δυνατότητα να κρατήσει την επιρροή του πέραν των ορίων της Κεντροδεξιάς χωρίς να διστάζει μπροστά στα δύσκολα.

Ιδανικά θα ήθελε να τον επισκεφθεί μόνο ένα χριστουγεννιάτικο πνεύμα, χωρίς να έρθει αντιμέτωπος με τα βάσανα του παρελθόντος και του παρόντος. Εκείνο που θα τον ταξίδευε απευθείας στον Δεκέμβριο του 2024, δείχνοντάς τον πολιτικά κυρίαρχο με καθαρό τον διάδρομο για το υπόλοιπο της θητείας του. Με οριστικά κλειστό τον «κύκλο των κρίσεων» – κατά τα λεγόμενά του – και σε τροχιά «σταθερής και διατηρήσιμης ανάπτυξης».

Με ή χωρίς τη χριστουγεννιάτικη μαγεία, το καλό είναι ότι οι «εφιάλτες», όσο ζωντανοί κι αν φαίνονται, δεν βγαίνουν πάντα αληθινοί. Υπάρχει άλλωστε η επιλογή να προσπαθήσει κανείς να «γυρίσει» την Ιστορία – ή απλώς να… ξυπνήσει. Το κακό είναι το ίδιο ισχύει και για τα «όνειρα».