Η ρήση γνωστού εκλογολόγου έχει σημασία. «Ποτέ άλλοτε η κάλπη των ευρωεκλογών δεν θα αξιολογηθεί τόσο πολιτικά όσο η επερχόμενη». Και είναι αλήθεια πως όλες οι πολιτικές δυνάμεις περιμένουν τις ευρωεκλογές, κάθε μία για διαφορετικό λόγο.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η κάλπη αυτή θα έχει εξαιρετική κρισιμότητα. Σχεδόν υπαρξιακά χαρακτηριστικά. Πολλοί ξεχνούν σήμερα πως το μεγάλο στοίχημα για την Κουμουνδούρου το είχε περιγράψει ήδη ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις κάλπες των εθνικών εκλογών του Ιούνη.
Πολλά άλλαξαν λίγο μετά, όπως η δική του αποχώρηση στο Ζάππειο, όχι όμως ο πήχης αυτός. Και μάλιστα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον σήμερα αναμένουν όλοι τις επιδόσεις. Λόγω πολλών πραγμάτων.
Καταρχάς γιατί ο πήχης και το ποσοστό αυτό θα είναι το πρώτο επίσημο και μεγάλο κρας τεστ για τον νέο πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη. Ακόμη και ο πήχης αμφισβήτησής του ή μη περνάει από εδώ για πολλούς φίλους και εχθρούς του.
Αν και ο ίδιος έχει θέσει εξ αρχής έναν υψηλό στόχο για νίκη έναντι της ΝΔ, την ίδια ώρα έχει αποσαφηνίσει πως παρά το όποιο αποτέλεσμα θα είναι επικεφαλής και στη μάχη των εθνικών εκλογών που θα ακολουθήσουν.
Τελευταία φορά ο Κασσελάκης έθεσε τον πήχη στην ΚΟ του κόμματος κατά τον προϋπολογισμό. «Αλλά και στις ευρωεκλογές, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει, ο πήχης μπαίνει ψηλά: στη νίκη. Εμάς δεν μας αφορά μια μικροαντιπαράθεση μέσα στον προοδευτικό χώρο για το ποιος θα είναι λιγότερο ή περισσότερο δεύτερος. Αυτό ενδεχομένως να αφορά κάποιους άλλους, που συνεχώς μιλούν στο όνομα της δημοκρατικής Παράταξης, αλλά έχουν ξεχάσει ποιος είναι ο ιστορικός ρόλος της δημοκρατικής Παράταξης σε αυτή τη χώρα: να βρίσκεται απέναντι στη Δεξιά και να την κερδίζει. Αυτός είναι ο ρόλος της δημοκρατικής Παράταξης της χώρας!».
Ο διπλός πολιτικός στόχος
Οπως λέει πηγή που κινείται πολύ κοντά στη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, στόχος αριθμητικός δεν υπάρχει. Πολιτικός στόχος όμως μπαίνει και διπλός: να πάψει να αποτελεί το εκλογικό 41% του Μάη – Ιούνη άλλοθι για τη ΝΔ (άρα να υπάρχει και σοβαρή εκλογική φθορά) και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να έχει ένα αποτέλεσμα που να αποτελεί δείγμα της επανεκκίνησής του και έναυσμα για αλλαγή των συσχετισμών.
Ο δύσκολος – λόγω δημοσκοπικών επιδόσεων για την Κουμουνδούρου – πήχης προφανώς συναρτάται από πολλά. Από την εικόνα ανάταξης του πληγωμένου εκ της διάσπασης κόμματος. Από ένα νέο πειστικό σχέδιο που θα διατυπωθεί και σε σύνδεση με το συνέδριο του Φεβρουαρίου. Από την ανακοπή της τάσης των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων σε τρία «ταμεία»: στο ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ και στη Νέα Αριστερά.
Λόγω όλων των παραπάνω δύσκολων παραμέτρων, υπάρχει μια μερίδα συριζαϊκών στελεχών σήμερα που βλέπει με μεγαλύτερο ρεαλισμό τους στόχους και τους πήχεις. Σε αυτά εγγράφεται με βεβαιότητα για παράδειγμα ο Διονύσης Τεμπονέρας που προσφάτως σε συνέντευξή του (Στο Κόκκινο) είπε πως «ό,τι κι αν συμβεί στις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα διατηρήσει την ιδιότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης», ενώ συμπλήρωσε ότι «πρέπει να δώσουμε σήμα στους πολίτες ότι είμαστε εν αναμονή κυβέρνηση, πρέπει να είμαστε τουλάχιστον δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές».
Στα των υπαρξιακών του ΣΥΡΙΖΑ μια ανάγνωση θέλει τη μάχη της 9ης Ιούνη εξόχως κρίσιμη αφού αν ο ΣΥΡΙΖΑ επισημοποιήσει το διαζύγιό του από την «κυβερνητική τροχιά» και με μια πιθανή οριστική του μετακίνηση σε μεσαίο κόμμα – κάτω απ’ το ΠΑΣΟΚ και πολύ κοντά στο ΚΚΕ δηλαδή – θα διατρέχει τον κίνδυνο μιας εξαέρωσης, το έχει πει αναλυτικά και ο πολιτικός επιστήμονας και αναλυτής-συγγραφέας Νίκος Μαραντζίδης (τvxs).
Η δεύτερη δύναμη για τους επιτελείς της Κουμουνδούρου θα είναι σημείο συγκράτησης – από την άλλη – των τάσεων εντός ΣΥΡΙΖΑ και δείκτης ανθεκτικότητας και στο νέο προοδευτικό τοπίο όπου το ΠΑΣΟΚ προσέρχεται με όρους δυναμικής.
Ανάγκη για ανασυγκρότηση
Η στρατηγική διάσωσης και ανάταξης του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια σήμερα είναι επί χάρτου από την ηγεσία με πρώτο και κύριο όρο πάντως μια είδους εξωστρέφεια αλλά και μια πολεμική κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αρκεί; Οχι, λένε όλες οι πλευρές αφού πρέπει να συνδυαστεί από μια νέα οργανωτική ανασυγκρότηση αλλά και νέα σχέση με την κοινωνία.
Για τους πιο παλιούς που έχουν παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ αυτό περνάει και από ένα πετυχημένο συνέδριο.
«Ας θέσουμε κόκκινη γραμμή στη διολίσθηση των προοδευτικού χώρου σε μικρά κόμματα διαμαρτυρίας και στη μετάλλαξη του προοδευτικού χώρου σε ένα ρευστοποιημένο τοπίο που δεν αλληλοτροφοδοτείται από την κοινωνική ανάγκη», είπε το μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Χάρης Τσιόκας μόλις την Πέμπτη σε συνέντευξη, απηχώντας μια άποψη που βλέπει πως η συγκράτηση του κόμματός του είναι συναρτώμενη και από τη συγκράτηση των φυγόκεντρων δυνάμεων.
Ενας παράλληλος τρόπος – που υπάρχει στα χαρτιά και αρχίζει να μορφοποιείται – είναι να τεθεί ως δίλημμα πως η πολυδιάσπαση του χώρου ευνοεί την Ακροδεξιά εν Ελλάδι αλλά και στην Ευρώπη (άποψη και του Αλέξη Τσίπρα).
Σε αυτή τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν χωρά μέτωπο με τη Νέα Αριστερά ή ανταγωνιστικοί όροι με άλλες δυνάμεις παρά μόνον με την κυβέρνηση. Το τρίπτυχο Δημοκρατία – ακρίβεια – διέξοδος θα είναι το κρίσιμο και το νέο για το 2024 και τις δυνάμεις της Κουμουνδούρου.
