Αναπάντεχο

Τέμπη, πλημμύρες, Κασσελάκης. Πόλεμος στη Μέση Ανατολή. Τέσσερα γεγονότα που ήταν εκτός γυάλινης σφαίρας στην αρχή του 2023. Και όμως, για μας ήταν οι σημαντικότερες ψηφίδες στην εικόνα της χρονιάς που έφυγε. Διότι οι άνθρωποι μπορούν να σχεδιάζουν και να προβλέπουν, στο μέτρο του εφικτού, αλλά είναι η ζωή που κρατάει την μπαγκέτα και την τελευταία λέξη.

Το 2024 προβλέπεται ενδιαφέρον και άκρως τζογαδόρικο. Ο μισός πλανήτης πάει στις κάλπες, δηλαδή στη φωλιά όπου συχνά κρύβονται τα τέρατα. Φανταστείτε όμως να πεθάνει ο Τραμπ ή ο Πούτιν. Αλλάζουν όλα. Εμείς εδώ, αμπελοφιλοσοφούμε πολιτικά για τις ευρωεκλογές, την άνοδο της Ακροδεξιάς και τον γάμο ομοφύλων – παρεμπιπτόντως, εξ όσων πληροφορούμαι αρμοδίως, είναι οριστική η απόφαση για να περάσει από θερινό τμήμα της Βουλής. Και έρχεται μία τεράστια καταστροφή, ας πούμε σεισμός με πολλά θύματα και ανυπολόγιστες ζημιές. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο.

Και είναι μία εποχή που το αβέβαιο ανήκει πλέον στον χώρο του κανονικού. Ξυπνάς το πρωί, διαβάζεις τα εγκλήματα της νύχτας και από δίπλα κάτι άλλο, εντελώς εξωφρενικό. Μπορεί αύριο ο Μασκ να ανακοινώσει κάτι τρελό, ας πούμε τη μεταφορά της ανθρώπινης συνείδησης σε ψηφιακό περιβάλλον. Να αποδειχθεί ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και να ξεκινήσει μία παγκόσμια αλυσίδα αυτοκτονιών – το έχω δει σε ταινία με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και μου έκανε εντύπωση. Θέλετε κάτι πιο πιθανό; Ευχαρίστως. Να γίνει επαφή με εξωγήινη ζωή ή να υπάρξουν αποκαλύψεις απόρρητων στοιχείων που θα επιβεβαιώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν. Αυτομάτως και ταυτοχρόνως θα μεταφερθούμε όλοι σε έναν καινούργιο κόσμο.

Το πιθανότερο είναι να μη συμβεί τίποτα από όλα αυτά. Ομως και το 2024 θα έχει τις εκπλήξεις του, μικρές και μεγάλες. Απρόβλεπτες καταστροφές, μεγάλες τραγωδίες και εκπλήξεις που ποτέ δεν είναι ευχάριστες. Αν όλα ήταν προβλέψιμα, θα μας σκότωνε η πλήξη. Και αυτό είναι το πεδίο πάνω στο οποίο κρίνονται οι κυβερνήσεις και τα στελέχη τους. Ο τρόπος με τον οποίο θα χειριστούν το αναπάντεχο. Τα απολύτως προβλέψιμα τα χειρίζεται και ένα παιδί.

Μία λύση χωρίς δάνειο

Υπήρχε και μία άλλη επιλογή για τα κομματικά Μέσα του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκετά διαδεδομένη, διακριτική και αποτελεσματική. Κανένας δεν την αναφέρει επειδή, επισήμως, δεν υπάρχει. Να άρχιζε ο Κασσελάκης τα τηλεφωνήματα σε επιχειρηματίες και να ζητούσε ενίσχυση, εννοείται με μετρητά και «μαύρα». Λογικά, τριακόσια χιλιάρικα μαζεύονται σχετικά εύκολα. Αλλωστε αυτά τα πράγματα έχουν γίνει και στο παρελθόν, εδώ ολόκληρος Καλογρίτσας τα κατέθεσε ενόρκως. Ο Κασσελάκης προτίμησε να ακολουθήσει διαφορετική οδό. Τα δάνεισε από την τσέπη του και θα τα πάρει πίσω από την επιχορήγηση. Είναι και αυτός ένας τρόπος για να ελέγξει τον επικοινωνιακό μηχανισμό του κόμματος. Τώρα ο εργαζόμενος ξέρει ότι πληρώνεται από την τσέπη του προέδρου, εξαρτάται από εκείνον. Βέβαια δεν αποκλείεται να βγήκε το κόμμα στη γύρα και να μη μάζεψε ούτε ευρώ. Ποιος να επενδύσει σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ; Ομως μη μας δουλεύουν τα κυβερνητικά στελέχη που δηλώνουν σοκαρισμένα από το δάνειο. Λες και δεν ξέρουν…

Το debate της σερβιέτας

Ο Καναδάς είναι μία ευτυχισμένη χώρα. Τόσο ευτυχισμένη που ασχολείται με την απόφαση της κυβέρνησης να τοποθετήσει ταμπόν και σερβιέτες στις ανδρικές τουαλέτες όλων των δημόσιων υπηρεσιών. Ναι, οι άνδρες δεν έχουν περίοδο. Εχουν όμως οι γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται ως άνδρες. Ομως αν έχεις περίοδο δεν είσαι, εκ των πραγμάτων, γυναίκα; Οχι πια, τα έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά. Το μέτρο ξεκίνησε από τις τουαλέτες του Κοινοβουλίου (υπάρχουν διεμφυλικά μέλη) και επεκτείνεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, στρατιωτικές βάσεις, αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς. Πρακτικά αφορά ελάχιστους ανθρώπους στο σύνολο της χώρας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν ο καναδός φορολογούμενος οφείλει να πληρώνει σερβιέτες για ανδρικές τουαλέτες. Η κυβέρνηση Τριντό απάντησε θετικά. Ελπίζω να με διαβάζουν παρουσιαστές πρωινών εκπομπών που φιλοξενούν πολιτικά πάνελ. Και συνάδελφοι που κάνουν ενημερωτικό ραδιόφωνο. Πέφτω στα γόνατα και τους εκλιπαρώ να θέσουν το θέμα προς συζήτηση στους καλεσμένους τους.