«Κανένας δεν περπατάει στο ίδιο ποτάμι δυο φορές. Διότι το ποτάμι δεν είναι ποτέ το ίδιο, αλλά ούτε κι ο άνθρωπος». Με αυτή τη φράση του Έλληνα φιλόσοφου Ηράκλειτου, ο Καρλ Πιστόριους καλωσόρισε σε λογαριασμό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την αποφυλάκιση του αδελφού του, Όσκαρ Πιστόριους, σχεδόν 11 χρόνια μετά τη δολοφονία της συντρόφου του Ρίβα Στέενκαμπ, ένα έγκλημα ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου και μία πολύκροτη δίκη που συγκλόνισε ολόκληρο τον πλανήτη.
Κι ενώ ουδείς αμφισβητεί ότι ο γρηγορότερος άνθρωπος χωρίς πόδια δεν βγήκε από τη φυλακή με όρους για να κάνει και πάλι ένα έγκλημα, ιδιαίτερος προβληματισμός επικρατεί στην οικογένεια, σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Mail, αλλά και σε όσους παρακολουθούν την άδοξη πορεία του Blade Runner, όπως γράφει το BBC για το ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του «έκπτωτου ήρωα».
«Έκπτωτος ήρωας»
Ο Όσκαρ Πιστόριους, που σε ηλικία 11 μηνών ακρωτηριάστηκε και στα δύο πόδια κάτω από τα γόνατα, επειδή εκ γενετής του έλειπε η περόνη, κέρδισε 6 χρυσά μετάλλια σε τρεις Παραολυμπιακούς Αγώνες και έγραψε ιστορία ως ο πρώτος αθλητής με τεχνητά μέλη που αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Σήμερα είναι ένας καταδικασμένος δολοφόνος ανάμεσα στους πολλούς.
Η καριέρα του ως αθλητής τέλειωσε οριστικά, καμιά εταιρεία δεν θα θέλει να τον χρησιμοποιήσει σε διαφημιστικό σποτ της, ούτε μπορεί να γίνει σχολιαστής αγώνων στίβου όπως κάνουν οι περισσότεροι όταν αποσύρονται. Επίσης δεν είναι μια διασημότητα που επιδιώκει να επανακάμψει στα πράγματα, αφού βγήκε εκτός μόδας ή χρειάστηκε να παλέψει με τους προσωπικούς του δαίμονες. Άρα ποιο μπορεί να είναι το μέλλον του Όσκαρ Πιστόριους διερωτώνται τώρα τα προαναφερόμενα βρετανικά μέσα.
Πάστορας ή κτηματομεσίτης;
Εμφανισιακά ο 37χρονος Νοτιοαφρικανός λέγεται ότι δεν έχει καμιά σχέση με τον γραμμωμένο αθλητή του παρελθόντος. Έχει βάλει κιλά, έχει αφήσει μούσια και καπνίζει αρειμανίως. Κάποιοι λένε ότι ίσως η καλύτερη επιλογή για τον ίδιο είναι να γίνει πάστορας, ένας επάγγελμα που εμπεριέχει και τη μετάνοια, ύστερα από τις αποκαλύψεις του πατέρα του πριν από μερικά χρόνια ότι μέσα στη φυλακή ήρθε σε επαφή με τη θρησκεία του Χριστιανισμού. Να σημειωθεί ότι στη φυλακή εργαζόταν στην καθαριότητα, οδηγούσε τρακτέρ και βοηθούσε στη βιβλιοθήκη, που ίσως αποτελέσουν τις επιπλέον επιλογές του για το μέλλον του.
Παρότι δεν έχει επιβεβαιωθεί που θα ζει, οι περισσότερες πηγές εκτιμούν ότι θα καταλήξει στο σπίτι του θείου του Άρνολντ σε μια από τις πιο απομονωμένες περιοχές της Πρετόρια, αφού ένας από τους όρους της αποφυλάκισης του, που θα αρθεί μαζί με τους υπόλοιπους το 2029, είναι να μην μιλήσει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Επειδή ο προαναφερόμενος θα είναι και ο κηδεμόνας του από εδώ και πέρα, κάποιοι εκτιμούν ότι ίσως τον βάλει να εργαστεί μαζί του στα κτηματομεσιτικά, ώστε να μάθει και ένα επάγγελμα από το οποίο θα μπορεί στη συνέχεια να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Ελεύθερος με πολλούς όρους
Όσον αφορά τους υπόλοιπους όρους, ο Πιστρόριους για τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να βρίσκεται στο σπίτι σε καθορισμένες ώρες κάθε μέρα, να παρακολουθεί υποχρεωτικά προγράμματα, να μην καταναλώνει αλκοόλ ή ναρκωτικά, ενώ θα πρέπει να υποβληθεί σε θεραπεία για τη διαχείριση θυμού και να παρακολουθεί συνεδρίες για την έμφυλη βία.
Και πάλι Ο χρόνος όμως περνάει σαν το νερό και κάποια στιγμή, όταν λήξει η ποινή του, θα είναι ελεύθερος να μιλήσει στα μέσα ενημέρωσης για να πει τη δική του εκδοχή της ιστορίας. ιστορία από την δική του πλευρά. Τότε, όπως συνήθως γίνεται, την πρώτη «αποκλειστική» συνέντευξη θα την πάρει αυτός και το μέσο που θα δώσει τα περισσότερα.
Η ανατομία ενός εγκλήματος
Ήταν Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου, όταν ο Πιστόριους πυροβόλησε θανάσιμα τη Ρίβα. Μόλις το περασμένο καλοκαίρι είχε σφραγίσει με την παρουσία του τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου συναγωνιζόμενος, αυτός ένας άνδρας χωρίς πόδια, τους γρηγορότερους αρτιμελείς αθλητές στον κόσμο, κερδίζοντας μια περίοπτη θέση στην ιστορία των σπορ. Όπως είχε δηλώσει τότε επικαλούμενος τα λόγια της μητέρας του σε μια επιστολή που του άφησε πριν φύγει νωρίς από τη ζωή, «αυτός που πραγματικά χάνει δεν είναι ποτέ αυτός που τερματίζει τελευταίος. Ο πραγματικά χαμένος είναι αυτός που κάθεται στο πλάι. Το άτομο που δεν προσπαθεί καν να αγωνιστεί».
Και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό, γιατί ο «Blade Runner», ο δρομέας πάνω σε λεπίδες, αγωνίστηκε με κάθε τρόπο για να πείσει για την αθωότητα του, αμέσως μετά το στυγερό έγκλημα και την γοργή σύλληψη του, μόνο που δεν είπε την αλήθεια και γι’ αυτό δεν τον πίστεψε κανείς.
