Ηταν ενοχλητικό, για μένα τουλάχιστον, στη γιορτή για την υποδοχή του νέου χρόνου, να βλέπεις τις παλαιστινιακές σημαίες να κυματίζουν στο Σύνταγμα. Ηταν μια εικόνα μιζέριας που παρέπεμπε στην πλατεία Ταχρίρ του αλησμόνητου κυρ Αλέκου και στα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ με την κωμικοτραγική φιγούρα του Αραφάτ. Ωστόσο, ήταν μια ενόχληση που έπρεπε να την αναζητήσεις για να τη νιώσεις. Διότι ποιος ασχολείται με τη γιορτή στο Σύνταγμα; Πρόκειται για εκδήλωση που απευθύνεται κυρίως στους μετανάστες και μάλιστα στους πιο φτωχούς, δηλαδή σε εκείνους που μένουν σε κάποιο υπόγειο διαμέρισμα μαζί με άλλους και για τους οποίους η Πλατεία Συντάγματος προσφέρει ένα καλύτερο περιβάλλον από το σπίτι τους.
Επίσης, με όλο τον σεβασμό στην καλή δουλειά που γίνεται στην ΕΡΤ, δεν παρακολουθεί κανείς πια την αλλαγή του χρόνου από την τηλεόραση, εκτός ίσως από τίποτα παππούδες σε απομακρυσμένα χωριά. Ολοι οι άλλοι κοιτάζουμε το ρολόι του iPhone για την αλλαγή του χρόνου και, αν μη τι άλλο, έτσι επιτυγχάνεται ο συγχρονισμός όλων μας. Ούτε που θα το είχαμε πάρει είδηση, αν δεν υπήρχαν οι εκ των υστέρων αντιδράσεις για τις σημαίες. Γι’ αυτό λέω ότι επρόκειτο για μια ενόχληση, που αν εσύ δεν πήγαινες να τη συναντήσεις, εκείνη δεν θα ερχόταν να σε βρει.
Να το επαναλάβω ότι με ενόχλησε η τριτοκοσμική εικόνα στο Σύνταγμα. Ομως, γιατί αυτή η βιασύνη πια να πλακώσουμε στις σφαλιάρες τον νέο δήμαρχο της πόλης και μάλιστα για κάτι που δεν μπορούσε να εμποδίσει; Σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται ο ίδιος ο κ. Δούκας, λόγω των συμμαχιών που συνήψε με τα Εξάρχεια και το περιθώριο της άκρας Αριστεράς. Αυτό γεννά τη δικαιολογημένη καχυποψία εις βάρος του. Εντούτοις, ας μη σπεύδουμε να τον αδικήσουμε. Για μια περιστασιακή πινελιά τριτοκοσμικού φολκλόρ, δεν χάθηκε ο κόσμος! Αρκεί, βέβαια, να μην επιστρέψουμε στο χάλι των αρχών του αιώνα, τότε που οι Κούρδοι είχαν καταλάβει, επί τουλάχιστον μία πενταετία, την Πλατεία Κλαυθμώνος και την είχαν κάνει φαβέλα. Αλλα είναι τα ζητήματα στα οποία θα κριθεί ο νέος δήμαρχος Αθηναίων και δεν εννοώ τα δέντρα και το πράσινο. Κατά τη γνώμη, άλλα προέχουν.
Εχετε δει τα πεζοδρόμια, στο κέντρο και στις γειτονιές, σε τι άθλια κατάσταση έχουν περιέλθει μετά το 2004; Ρητορικό το ερώτημα, διότι όποιος περπατάει στην πόλη που εξέλεξε δήμαρχο τον κ. Δούκα είναι υποχρεωμένος να κοιτάζει πού πατάει, για να μη βρεθεί στο νοσοκομείο. Εχετε προσέξει ποτέ την κατάσταση του διαδρόμου για τους τυφλούς; Αυτό δεν είναι ρητορικό, διότι ούτε εγώ είχα δώσει σημασία, μέχρι που ένα πρωί είδα μία τυφλή τουρίστρια να κουτουλάει σε μία κολώνα, έξω από την Εθνική Τράπεζα στην οδό Σκουφά. Δεν περιγράφω τη σκηνή, διότι ήταν σπαρακτική – μόνο την αγωνία στο πρόσωπο της κοπέλας να βλέπατε έφτανε. Πώς να μη της συμβεί όμως; Στο συγκεκριμένο σημείο, όπως και αλλού, ο διάδρομος των τυφλών είναι στριμωγμένος ανάμεσα σε κολώνες και ψωριάρικα δενδρύλλια, ενώ συχνά διακόπτεται από τα μεταλλικά καπάκια της ΕΥΔΑΠ. Μάλιστα μια πολύ σικ μπουτίκ της περιοχής, έχει αντικαταστήσει το πεζοδρόμιο στην πρόσοψή της, παραλείποντας τελείως τον διάδρομο των τυφλών. Μάλλον δεν θα θέλουν να τους βλέπουν να περνούν μπροστά από τις βιτρίνες τους. Αλλωστε, τυφλοί είναι, δεν μπορούν να τις θαυμάσουν, άρα ο διάδρομος δεν χρειάζεται.
Αν ο κ. Δούκας φιλοδοξεί να κάνει την Αθήνα βιώσιμη πόλη, όπως λέει, εκτός από τα μεγαλεπήβολα σχέδια για τη μείωση της θερμοκρασίας με τα χιλιάδες δέντρα που θα φυτέψει, ας ξεκινήσει από τους «χόι πολλόι», από τους πεζούς δηλαδή, των οποίων τα δικαιώματα ουδείς υπολογίζει. Ας εκπονήσει ένα πρόγραμμα για την αποκατάσταση των πεζοδρομίων, αλλά και για την προστασία τους, είτε από τον γουρουνά με το πούρο, που παρκαρεί το τζιπ επάνω στο πεζοδρόμιο, επειδή το όχημα είναι φαρδύ και φοβάται μη του το γδάρουν, είτε από τα τραπεζοκαθίσματα που ξεφυτρώνουν συνεχώς εκεί που δεν περιμένεις και των οποίων η αδειοδότηση γεννά εύλογα ερωτήματα.
Οταν, λ.χ., σε μια από τις κεντρικές πλατείες της πόλης, σε σημείο όπου το πεζοδρόμιο έχει πλάτος μεταξύ 1,20 και 1,50 μέτρου το πολύ, βλέπεις να χορηγείται άδεια για τραπεζάκια έξω, δεν βάζεις διάφορα με τον νου σου; Ποια είναι η λογική, βάσει της οποίας ένα μαγαζί χωρίς εσωτερικό χώρο, κλείνει εντελώς το πεζοδρόμιο; Από την αντιμετώπιση αυτών και παρόμοιων καταστάσεων θα κριθεί ο νέος δήμαρχος Αθηναίων. Περιμένουμε, λοιπόν, να δείξει τις προθέσεις του.
