Λαγός την πτέρην έσειε, κακό του κεφαλιού του. Ε, ο λαγός που κουνάει τη φτέρη στη ΝΔ είναι ο πρώην υφυπουργός Παιδείας, βουλευτής και καθηγητής Αγγελος Συρίγος. Η παρέμβασή του για τη Συνθήκη της Λωζάννης ήταν στα καλά καθούμενα άστοχη, άτυχη και επιβλαβής. Επειδή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις η Συνθήκη της Λωζάννης είναι η βασική σταθερά της ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες, το καταστατικό θεμέλιο της γειτνίασής μας. Και δεν είναι λογικό να δημιουργούνται θέματα εκεί όπου δεν υπάρχουν.
Η αλήθεια είναι πως ο Αγγελος Συρίγος και στο παρελθόν έχει καταφέρει να ανοίγουν πολιτικοί καβγάδες στα καλά καθούμενα. Είναι, μάλλον, το ακαδημαϊκό χούι που κατά καιρούς υπερτερεί του πολιτικού ενστίκτου του. Τον Ιούλιο του 2022, αίφνης, έγινε μεγάλος χαμός στη Βουλή όταν, ως υφυπουργός τότε, έστρεψε απέναντί του όλον τον ΣΥΡΙΖΑ (με σοβαρή κοινοβουλευτική δύναμη, τότε) επειδή μια κατά βάση σωστή τοποθέτησή του, για τη μυθολογική υπεραξία του Πολυτεχνείου στην κουλτούρα της Αριστεράς, εκλήφθηκε ως αμφισβήτηση του Πολυτεχνείου.
Είχε δίκιο; Είχε. Αλλά προς τι; Στην πολιτική διαμάχη δεν γίνεται να εμφανίζεσαι μονίμως σαν ο σπασίκλας καθηγητής, έτοιμος να διορθώσει τους κακούς μαθητές του. Συνήθως, αν έχεις ένα πολιτικό καθήκον, να περάσεις ας πούμε χωρίς ωδίνες ένα νομοσχέδιο, αν μπορείς το περνάς λάθρα. Τι κατάφερε ο Συρίγος; Να τον κυνηγάνε ο Βούτσης και ο Σκουρλέτης, ο Χάρης Καστανίδης, ο Παφίλης και ο Κλέων Γρηγοριάδης. Εδωσε δηλαδή οξυγόνο σε πολιτικούς που βρίσκονταν σε κατάσταση νεκροφάνειας. Και στο τέλος, ο θόρυβος ανάγκασε ακόμα και τη ΝΔ, διά του Χάρη Θεοχάρη, να κάνει μια νεφελώδη αναδίπλωση προκειμένου να είναι κοντά στους άλλους. Στην ουσία, δηλαδή, ο Αγγελος Συρίγος έχασε το δίκιο του.
Με τον ίδιο τρόπο ανακάτεψε τη Συνθήκη της Λωζάννης. Τι το ‘θελε; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης τον άδειασε μεγαλοπρεπώς, μίλησε για «προβληματική διατύπωση» και σημείωσε ότι «η Συνθήκη της Λωζάννης είναι το πιο στέρεο διεθνές νομικό θεμέλιο που διευθετεί συνολικά τις σχέσεις της περιοχής». Εφτασε να τσακώνεται με τον Στέφανο Κασσελάκη – χρησιμοποιώντας μάλιστα στα κοινωνικά δίκτυα τη λέξη «στρατικοποίηση» αντί της σωστής «στρατιωτικοποίηση». Αυτά παθαίνεις άμα τσακώνεσαι με τον Κασσελάκη.
Στο τέλος, ο Αγγελος Συρίγος αναγκάστηκε να κάνει νέες δηλώσεις, να διευκρινίσει ότι δεν αμφισβητεί την εξωτερική πολιτική της χώρας αλλά και ότι μιλούσε ως καθηγητής, ότι επισκοπούσε συνολικά το ζήτημα. Διότι ως γνωστόν, ο πιο κατάλληλος χώρος για να επισκοπείς τα ζητήματα είναι η τηλεόραση, ένας χώρος που έχει φτιαχτεί για να λένε όσοι πολιτικολογούν συνθήματα, να φωνάζουν και να τσακώνονται.
Δεν αμφιβάλλω ότι ο Αγγελος Συρίγος είναι καλών προθέσεων δημόσιο πρόσωπο. Πρέπει να ήταν ακόμα και τα χρόνια που δραστηριοποιήθηκε με το υπερεθνικιστικό Δίκτυο 21, όταν δραστηριοποιήθηκε με υπερπατριωτικές θέσεις στο Κυπριακό. Οι εθνικές του σταυροφορίες εκείνης της εποχής κατέρρευσαν, το Κυπριακό π.χ. οδηγήθηκε στο βάλτωμα και στην παγίωση της διχοτόμησης. Αναγκάστηκε με τα πολλά να μπει σε μεταρρυθμιστική κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας ως υφυπουργός Παιδείας την ευθύνη των ΑΕΙ.
Και εκεί, καλές προθέσεις είχε. Και ακαδημαϊκές τοποθετήσεις έκανε. Αλλά πολιτικά ποιο είναι το στίγμα που άφησε; Αν κρίνω από το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν τον συμπεριέλαβε σε επόμενη κυβέρνηση, μάλλον δεν άφησε στίγμα.
Νοσταλγός του Μπεκενμπάουερ
Ο θάνατος του μεγάλου ποδοσφαιριστή Μπεκενμπάουερ δίνει και σε μένα την ευκαιρία να θυμηθώ ίσως το μόνο περιστατικό των νεανικών μου χρόνων που έχει σχέση με το ποδόσφαιρο – αφού ουδέποτε είχα βαθύτερη σχέση με το άθλημα. Τα φοιτητικά χρόνια στην Πάντειο (έτσι τη λέγαμε τότε) είχα πάει αδιάβαστος και ξενυχτισμένος σε ένα μάθημα του Βασίλη Φίλια, που ήταν κάτι ανάμεσα σε κοινωνιολογία και εγκληματολογία και το λέγαμε με τις δύο λέξεις από το τίτλο του προς χρήση βιβλίου του: «Οψεις διατήρησης…». Διατήρησης τίνος πράγματος, θα σας γελάσω.
Παρότι αδιάβαστος, όταν μας δόθηκαν οι ερωτήσεις θεώρησα ότι μπορούσα να δώσω λογικές απαντήσεις, και έγραψα. Επρεπε όμως να αποδώσω τις θέσεις που υποστήριζα σε κάποιους κοινωνιολόγους. Τρέχα γύρευε, πού να τους βρω; Την προηγούμενη βραδιά, όμως, είχα βρεθεί σε μια παρέα που συζητούσε και για την Εθνική Γερμανίας, τι ομαδάρα ήταν κ.λπ. Θυμόμουν κάποια ονόματα. Εγραψα λοιπόν ότι σύμφωνα με τον γερμανό κοινωνιολόγο Φραντς Μπεκενμπάουερ και τον επίσης γερμανό εγκληματολόγο Γκούντερ Νέτσερ, μπλα μπλα μπλα.
Ο βαθμολογητής ενθουσιάστηκε – πού βρήκα το θηρίο τους σπουδαίους γερμανούς κοινωνικούς επιστήμονες; Πήρα λοιπόν ένα αριστοτεχνικό άριστα δέκα που το θυμάμαι ακόμα. Αντίο, μεγάλε κοινωνιολόγε της μπάλας – και στήριγμα της νωθρότητας του κακού φοιτητή.
