Ο καθένας καλείται να συμπεράνει ό,τι καταλαβαίνει από τη σκόπιμη ασάφεια της θέσης του νέου dημάρχου Αθηναίων για τις κάμερες ασφαλείας. Παραθέτω το απόσπασμα αυτούσιο από τη συνέντευξη του Χάρη Δούκα στο «Βήμα»: «Κάποιος λέει ότι “προτεραιότητα για μένα είναι οι κάμερες παντού”. Εγώ λέω βεβαίως οι κάμερες να τοποθετηθούν και αυτό είναι δουλειά της Ελληνικής Αστυνομίας. Εμείς επισημαίνουμε και θα είμαστε εδώ για να διασφαλίσουμε την τήρηση της προστασίας προσωπικών δεδομένων, την επιλογή των περιοχών και των σημείων που θα πρέπει να τοποθετηθούν, να τεκμηριώνεται δηλαδή η αναγκαιότητ;a τους».

Τα ερωτήματα που προκύπτουν πολλά. Δηλαδή, ο κ. Δούκας είναι γνώστης των προβλημάτων ασφαλείας και αρμόδιος για αυτά όσο και η Αστυνομία, η οποία, κατά τον δήμαρχο, έχει μόνο την ευθύνη για το τεχνικό σκέλος της τοποθέτησης των καμερών; Ο Δήμος είναι εκείνος που θα υποδείξει στην Αστυνομία σημεία και περιοχές και με ποιa αρμοδιότητα επί της ουσίας του ζητήματος που είναι η ασφάλεια; Και μη μου πείτε, επειδή διαθέτει τη Δημοτική Αστυνομία, γιατί το αστείο είναι πια ανούσιο από την κατάχρηση. Eπειτα, είναι αρμόδιος ο Δήμος για την προστασία των προσωπικών δεδομένων και από πότε; Υπάρχουν αρμόδιες αρχές για αυτό τον σκοπό, με τις οποίες προφανώς θα συνεργαστεί η Αστυνομία, για να έχει το κεφάλι της ήσυχο. Σκοπεύει μήπως να τις υποκαταστήσει ο κ. Δούκας με τις δικές του παρεμβάσεις; Τέλος, αναρωτιέμαι μήπως είναι αισθητικοί οι λόγοι των αντιρρήσεων του κ. Δούκα. Μήπως δηλαδή ανησυχεί ότι το δίκτυο των καμερών θα αλλοιώσει την απαράμιλλη φυσική ομορφιά της ατημελησίας και τη γοητεία της συσσωρευμένης ρυπαρότητας, που χαρακτηρίζουν την πόλη μας. Αν είναι αυτοί οι πραγματικοί λόγοι και ντρέπεται να τους πει, δεν πειράζει, εμείς δεν τον παρεξηγούμε.

Από την άλλη πλευρά, τίποτα από όσα λέει ο κ. Δούκας δεν προδικάζει σύγκρουση με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για τις κάμερες. Οι δηλώσεις του κυρίως αποτυπώνουν το ενδιαφέρον του για το ζήτημα, αλλά δεν αποκλείουν να συνεργαστεί μια χαρά με την Αστυνομία. Μπορεί τα επιχειρήματα που θα ακούσει για την τάδε ή τη δείνα περιοχή να τον πείσουν. Στην πραγματικότητα, ο κ. Δούκας δηλώνει το ενδιαφέρον του και αφήνει το θέμα ανοιχτό. Προφανώς, ούτε ο ίδιος γνωρίζει τι θα κάνει, εφόσον οι κυβερνητικές προθέσεις δεν έχουν προχωρήσει πέραν του επιπέδου των εξαγγελιών. Γιατί λοιπόν να εκτίθεται εκ των προτέρων, αφού από την κυβέρνηση εξαρτάται το θέμα και αυτή έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Συνεπώς, η απάντηση του κ. Δούκα δεν προσφέρει τελικά συμπεράσματα, παρά μόνο ενδείξεις. Ενδείξεις των υποχρεώσεων που ανέλαβε έναντι της παλαβής Αριστεράς και τις οποίες κάποια στιγμή θα κληθεί να εκπληρώσει. Oταν έρθει εκείνη η ώρα, θα φανεί πόσο δύσκολο είναι να ισορροπήσει τον πραγματισμό με τα συμφέροντα  περιθωριακών ομάδων που λυμαίνονται ολόκληρες περιοχές στο κέντρο.

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΘΕΜΑ

Στη δίκη των βιαστών του δωδεκάχρονου κοριτσιού από τον Κολωνό, μπούκαραν οι γνωστοί «αλληλέγγυοι», κραυγάζοντας το σύνθημα «έξω η μάνα από τη φυλακή». Γιατί έξω η μάνα; Eχουν τέτοια γνώση της δικογραφίας, ώστε να διαφωνούν με την παραπομπή της; Oχι βέβαια, τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Απλώς, η παραπομπή της μάνας καταστρέφει τον μύθο για τον οποίο ζουν οι «αλληλέγγυοι». Αν είναι και η μάνα υπεύθυνη για την εκμετάλλευση του παιδιού της, τότε τα πράγματα γίνονται  πιο περίπλοκα και πιο σύνθετα από το σύνθημα ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός. Αν η μάνα μείνει εκτός της εικόνας, αν θεωρηθεί και αυτή θύμα όπως και η κόρη της, τότε στη δίκη δικάζεται ο καπιταλισμός και είναι αυτό που επιδιώκουν οι «αλληλέγγυοι». Απλοποιούν την πραγματικότητα, για να ταιριάζει με τις ιδέες τους. Oπως λέω πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, περαστικά! Μολονότι δεν πιστεύω ότι περνούν τέτοιες βλάβες, αλλά…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2000

Από την πολιτική συζήτηση για το θέμα του γάμου των ομοφύλων και τα συμπαρομαρτούντα, μου κάνει εντύπωση η ευκολία με την οποία ορισμένοι βλέπουν στο συγκεκριμένο ζήτημα για την κυβέρνηση τη σύγκρουση των ταυτοτήτων του 2000, επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη. Προβλέπουν μια ανάλογης έκτασης και οξύτητας αναμέτρηση, εξίσου ζημιογόνο με τη σύγκρουση του 2000 για την τότε κυβέρνηση, τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν να τη ζήσουν. Τους προειδοποιώ όμως να μην πιστεύουν τις επιθυμίες τους. Επειδή εκείνοι θα το ήθελαν, δεν σημαίνει ότι ο Πρωθυπουργό θα τους κάνει τη χάρη να πέσει στην παγίδα των ευσεβών πόθων τους. Αν από την ευρεία συζήτηση, δεν προκύψει η υποστήριξη του μέτρου στην κοινωνία, το βλέπω να παίρνει τον δρόμο για τις καλένδες…

Τελευταία Νέα