Τους τελευταίους μήνες μου έχει κάνει εντύπωση το εξής. Παίρνει η κυβέρνηση μια (μεταρρυθμιστική ή μη) πρωτοβουλία κι ουδείς ασχολείται με τι θα κάνει ή τι θα πει η αντιπολίτευση.
Ομολογώ ότι δεν θυμάμαι ανάλογη κατάσταση όσα χρόνια ασχολούμαι με κυβερνήσεις κι αντιπολιτεύσεις.
Η μια εξήγηση έχει να κάνει με την κυριαρχία της κυβέρνησης. Να το δεχτώ. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε ισχυρή κυβέρνηση στη χώρα μας.
Το έχουμε ζήσει και με τους δύο Καραμανλήδες και με τον Ανδρέα Παπανδρέου και με τον Κώστα Σημίτη. Ολοι τους είχαν ισχυρές κυβερνήσεις. Αλλά κάτι έλεγαν κι οι άλλοι.
Η άλλη εξήγηση έχει να κάνει με την ανυπαρξία της αντιπολίτευσης. Στα περισσότερα ζητήματα δεν ξέρεις καν τι λέει, συνήθως επειδή δεν ξέρει κι η ίδια αν λέει κάτι.
Θα μπορούσα να θυμίσω την επιστολική ψήφο ή τους ποινικούς κώδικες. Αλλά νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών που δρομολόγησε ο Μητσοτάκης.
Οποιος μπορεί να συνοψίσει με δυο λόγια και χωρίς περικοκλάδες τι ακριβώς υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ, θα προσφέρει υπηρεσία στο έθνος.
Μάθαμε μόνο ότι ο Ανδρουλάκης δεν προτίθεται να δέσει τα κορδόνια της ΝΔ, ίσως επειδή ο Μητσοτάκης φοράει συνήθως μοκασίνια.
Τουλάχιστον η δεξιά αντιπολίτευση είναι πιο εύληπτη διότι λέει μπαρούφες εναντίον όλων.
Μα, θα μου πείτε, αυτό είναι το μέγεθος της αντιπολίτευσης που έβγαλαν οι κάλπες. Τσουρούτικο. Και το μέγεθος μετράει, στην πολιτική και αλλού.
Σωστό αλλά δεν είναι το μόνο που μετράει. Θέλει και λίγο μυαλό.
Διάβαζα χθες ότι το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει μέσα στον κακό χαμό κάποιο «μοντέλο Δούκα» ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει «μέτωπο Δημοκρατίας». Αυτά όμως δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Το «μοντέλο Δούκα» είναι ότι οι δημότες δεν ήθελαν τον Μπακογιάννη – τον Δούκα ούτε που τον είχαν ξανακούσει…
Ενώ το «μέτωπο Δημοκρατίας» έχει ασφαλώς τη σημασία του αλλά μόλις κατέβουν τα τανκς. Τότε θα φτιάξουμε «Λαϊκό Μέτωπο» να πολεμήσουμε τον πραξικοπηματία Φράνκο, ενδεχομένως και τη Συρεγγέλα.
Το είπα και πριν. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.
Κι αναρωτιέμαι. Τι καταλαβαίνει ο μέσος άνθρωπος κι ο απλός πολίτης από όλα αυτά τα πράγματα που δεν είναι σοβαρά;
Οτι θα πρέπει στις ευρωεκλογές να αποφασίσει αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα προηγείται του ΠΑΣΟΚ ή αντιστρόφως; Και πόσους μπορεί άραγε να ενδιαφέρει ένα τέτοιο δίλημμα;
Τα υπόλοιπα δεν νομίζω ότι χρειάζονται ανάλυση, ούτε φυσικά εξήγηση.
