«Η επιθυμία των γυναικών να παντρευτούν είναι ένα βασικό και αρχέγονο ένστικτο των γυναικών», είχε παρατηρήσει η αείμνηστη και σπουδαία Nora Ephron. «Ακολουθείται από ένα άλλο βασικό και αρχέγονο ένστικτο: την επιθυμία τους να ξαναγίνουν ελεύθερες». Η σοφία που αφορά τις σχέσεις είναι γεμάτη από τέτοιες εμφατικές γενικεύσεις, αλλά, σύμφωνα με αυτή την αιώνια αξιόπιστη πηγή των μέσων ενημέρωσης «μια πρόσφατη μελέτη», οι γυναίκες φαίνεται ότι ερωτεύονται και ξε-ερωτεύονται πιο ακραία από τους άνδρες.

Ένας συμπεριφορικός οικονομολόγος, ο Saurabh Bhargava από το πανεπιστήμιο Carnegie Mellon στο Πίτσμπουργκ, δημοσίευσε μια νέα μελέτη στο Psychological Science, το κορυφαίο περιοδικό στον συγκεκριμένο τομέα, που περιλαμβάνει μια σειρά από εντυπωσιακά ευρήματα, γράφει ο Guardian. Το πρώτο είναι ότι οι γυναίκες ανέφεραν ότι είχαν συναισθήματα έρωτα σχεδόν δύο φορές πιο συχνά από τους άνδρες. Το δεύτερο είναι ότι, κατά τη διάρκεια μιας μακροχρόνιας σχέσης, οι γυναίκες βιώνουν κατά μέσο όρο πολύ πιο απότομη πτώση αυτών των συναισθημάτων σε σύγκριση με τους άνδρες συντρόφους τους.

Οι γυναίκες ξε-ερωτεύονται πιο γρήγορα

Για του λόγου το ασφαλές, οι άνδρες παρουσίασαν μείωση των ρομαντικών συναισθημάτων τους προς τους συζύγους τους κατά 9,2%, την ώρα που στις γυναίκες η αντίστοιχη πτώση είναι 55,2%. Παρόμοιο αποτέλεσμα παρατηρείται και στο πλαίσιο του πάθους, με την επιθυμία των γυναικών για τους συντρόφους τους να μειώνεται κατά 55.3% εξαιτίας του γάμου, όταν το αντίστοιχο ποσοστό των ανδρών είναι σαφώς μικρότερο.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο κόσμος συνηθίζει να πιστεύει ότι o πιο συχνός λόγος για να τελειώσει ένας γάμος είναι η ανάγκη του μεσήλικα άνδρα να τονώσει τον εγωισμό του με μια νέα σχέση κατά κανόνα με μια γυναίκα αρκετά νεότερη του. Η Τζοάνα Χάρισον, πρώην δικηγόρος διαζυγίων που επειδή ήθελε να βοηθήσει τα ζευγάρια που έφταναν στο γραφείο ης να παραμείνουν μαζί έστω και στο παρά πέντε του διαζυγίου έγινε σύμβουλος σχέσεων και, μάλιστα, έγραψε το βιβλίο «Five Arguments All Couples (Need to) Have» με τον εύστοχο υπότιτλο «Και γιατί το πλύσιμο έχει σημασία» διαφωνεί κάθετα με το παραπάνω.

Όπως επιβεβαιώνει η ίδια «είναι οι γυναίκες που υποβάλλουν πιο συχνά αίτηση διαζυγίου από τους άνδρες» και παρότι αυτό δεν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο, αποδεικνύει αν μη τι άλλο ότι δεν υπάρχει ζήτημα παθητικότητας από την πλευρά τους. «Οι γυναίκες εκφράζουν συνήθως την απογοήτευση τους όσον αφορά την επικοινωνία με τον σύντροφο τους και το μοίρασμα των εργασιών, ενώ οι άνδρες πιο συχνά ανησυχούν για την σεξουαλική τους σχέση, ενώ θα ήθελαν οι συμβίες τους να ήταν λιγότερο δυσαρεστημένες μαζί τους», προσθέτει.

Οι ανισότητες των φύλων και το τέλος της σχέσης

Σε αυτό ταιριάζει γάντι μια εξαιρετική έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Archives of Sexual Behaviour με τίτλο «Gender Inequities in Household Labour Predict Lower Sexual Desire in Women Partnered with Men», η οποία συμπέρανε ότι «οι ανισότητες των φύλων –παρότι ελάχιστα μελετημένες- είναι σημαντικός παράγοντας στην χαμηλή διάθεση των γυναικών να έρθουν σε συμφωνία με τους συντρόφους τους». Με απλά λόγια αν οι άνδρες θέλουν περισσότερη δράση στην κρεβατοκάμαρα, θα πρέπει να σκεφτούν σοβαρά να είναι περισσότερο ενεργοί στην κουζίνα».

Παρότι οι ρόλοι των φύλων δεν ανταποκρίνονται πλέον στα άκαμπτα στερεότυπα του παρελθόντος, μπορούμε να πούμε ότι η πλειοψηφία των ανδρών δεν είναι τόσο δραστήριοι στις δουλειές του σπιτιού όσο θέλουν να πιστεύουν. Σύμφωνα με στοιχεία της μελέτης του Bhargava οι άνδρες έχουν την τάση να χαλαρώνουν και να κοιμούνται μετά τη δουλειά, κατάσταση που δεν βρίσκει ιδιαίτερα σύμφωνες τις γυναίκες, τουλάχιστον όχι συνέχεια ή καθημερινά.

Κι ενώ οι περισσότερες δεν θέλουν να ακολουθήσουν το μοντέλο των μητέρων τους, οι ανισότητες σε ένα ζευγάρι χτυπάνε κόκκινο όταν το ζήτημα φτάνει στη φροντίδα των παιδιών.

Πολλοί συμβιβασμοί και ξεχασμένα όνειρα

Η Harrison επικαλούμενη την εμπειρία της τόσο στις δικαστικές αίθουσες, όσο και στα γραφεία των συνεδριών εκτιμά ότι οι άνδρες δύσκολα νιώθουν ερωτευμένοι με τη γυναίκα τους όταν βρίσκονται μαζί με τα παιδιά τους, ενώ θέμα ανάμεσα τους αποτελεί και η φροντίδα των ηλικιωμένων γονέων, η οποία κατά κανόνα βαρύνει τους γυναικείους ώμους.

Όπως καταλήγει το ίδιο δημοσίευμα του Guardian, το τέλος ενός έρωτα δεν έρχεται από τα μεγάλα, από ένα και μόνο ασυγχώρητο γεγονός, αλλά από τα μικρά που συσσωρεύονται, τους μικρούς συμβιβασμούς που υποχρεώνεται ο ένας εκ των δύο να κάνει και τα όνειρα που ξεχνιούνται μέσα στον πέρασμα των χρόνων, με αποτέλεσμα ο ένας (συνήθως η γυναίκα) να πει «ξέρεις τι συμβαίνει εδώ; Είναι απλό. Νομίζω ότι δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου πια».

Τελευταία Νέα