Ε, λοιπόν, όχι, δεν θα πω τη γνώμη μου για τους γάμους και τις υιοθεσίες των ομόφυλων ζευγαριών, αν δεν μου ζητηθεί. Που πετάγεται ο κάθε πικραμένος σαν το πορδοβούλωμα και μας πνίγει με τις αναθυμιάσεις των απόψεών του. Αλλά ακόμα κι αν μου ζητηθεί θα εξαρτηθεί από το ποιος την κάνει την ερώτηση και για πού. Γιατί αυτού του είδους το ερωτηματολόγιο μπορεί να άρχισε την καριέρα του στα δελτία ειδήσεων και στις με τα πολιτικά ασχολούμενες εκπομπές, αλλά σιγά σιγά προχώρησε στις μεσημεριανές lifestyle τοιούτες μέχρι που καταδύθηκε στις υπόγειες στοές της ξανθιάς επικράτειας κι εκεί βρήκε δίπλα στις ενυδατικές, τα σέρουμ και τα νύχια τα βερνικωμένα τη θέση του σαν τοποθετημένο προϊόν με χρυσά γράμματα σε μαύρο κι άραχλο φόντο να γράφει «Παρένθετη Μητέρα».

Αυτό όλο, δε, έπειτα από φωτογραφία της πασίγνωστης άγνωστης Ανναφλώρας Μπρουτσίκα – Κένγουντ με καυτό μπικίνι και λεζάντα «Μοίρασε εγκεφαλικά στις παραλίες του Μπαλί η καυτή Ανναφλώρα». Αμέσως η μουσική αλλάζει σε κάτι ελαφρώς βαρύτερο, τα πρόσωπα τα σκεπάζει ένα αχνό πέπλο σκεπτικισμού και μεταφυσικού στοχασμού και ξαφνικά πέφτει σαν κεραυνός η ερώτηση: «Τι γνώμη έχετε, μαντάμ, για την παρένθετη;».

Και να άρχιζε μόνο η μαντάμ, μια χαρά θα ήτανε, αλλά αντ’ αυτού ξεκινάει αμέσως ο καθένας που βρίσκεται στο πλατό να πετάγεται σαν το λειρί του κόκορα και να λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Από το «Εμένα η γιαγιά μου έλεγε…» μέχρι το «Δεν θα μας χαλάσετε εσείς το ντιενέι που κάναμε δισεκατομμύρια χρόνια να το στρώσουμε και να γίνουμε άνθρωποι». Να φωνάζουνε τώρα όλοι μαζί και να μαλώνουνε, επειδή συμφωνούνε, σκέψου να διαφωνούσανε δηλαδή. Θα βγάζανε μαχαίρια και κουμπούρια, θα γινότανε στο στούντιο του «Σασμού» το πανηγύρι.

Η ξανθιάνθρωπος που διευθύνει, κατά τη γνώμη της, την κουβέντα άρχισε να χτυπάει το έδρανο και να φωνάζει «Εχουμε ρεπορτάζ. Εχουμε ρεπορτάζ», σαν να λέει «Πιάσαμε φωτιά. Πιάσαμε φωτιά». Τίποτα οι καλεσμένοι, όρθιο το πάνελ με τα χέρια στην ανάταση. «Εχουμε ρεπορτάζ, καλέ, σας λέμε». Πέφτει επιτέλους το ρεπορτάζ, στο οποίο αφού η ρεπόρτερ ρωτάει στην Ερμού μια νεαρά με σκουλαρίκια στο νύχι παίρνει την απάντηση «Εγώ για τον Ζάρα ήρθα, αλλά μιας και με ρωτάτε δεν ξέρω αλλά με βρίσκει αντίθετη». Τώρα, πού τη βρίσκει αντίθετη, θα πρέπει να ρωτήσουμε τον Ζάρα. Δεν μπορεί, τόση επιτυχία έχει ο άνθρωπος σε όλη τη γη, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Ρώτησαν κι άλλους τέτοιους τυχάρπαστους με ανάλογες απαντήσεις και τελείωσαν το «ρεπορτάζ» ανακοινώνοντας ότι σύμφωνα με τις μετρήσεις του σταθμού μας το 60% των Ελλήνων είναι εναντίον γενικώς. Αμέσως όλη η ομήγυρις έβαλε τον δείκτη στον κρόταφο, όχι αναπαριστώντας μια αυτοκτονία, αλλά του στυλ «Να… είδατε; Τι σας έλεγα;».

Τι μας έλεγε δηλαδή; Οτι η πλειοψηφία είναι εναντίον. Μα αν ακούγαμε την πλειοψηφία σε τέτοια θέματα, θα ήμαστε 50 χρόνια πίσω, ούτε οι γυναίκες θα ψηφίζανε, το διαζύγιο δεν θα έβγαινε με τίποτα κι ας ήτανε οι άνθρωποι μισόν αιώνα χωρισμένοι, και θα ήταν ακόμα ενοχοποιημένη η μοιχεία. Που πιάνανε τους ανθρώπους η Αστυνομία με έναν φωτογράφο και τον σύζυγο τον κερατά την ώρα της πράξης και τους μεταφέρανε ξεβράκωτους με τα σεντόνια στο Τμήμα. Μεσαίωνας δηλαδή. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, το ’82 νομίζω, αποποινικοποίησε τη μοιχεία και, αυτό το θυμάμαι καλά, η ΝΔ το είχε καταψηφίσει.

Οπως τώρα μερικοί από το ίδιο κόμμα θέλουν να πράξουν το ίδιο. Μην πας μακριά, έτσι έγινε ο Επικρατείας από Βορίδης βαρίδι. Και για να τελειώνουμε. Η γνώμη μου είναι (όχι, για το νομοσχέδιο δεν θα την πω, μην ανησυχείτε) ότι κάποιοι πιστεύουν ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι. Αλλά υπάρχουν και μερικοί που πιστεύουν πως είναι πιο ίσοι απ’ τους ίσους. Για να το σκεφτούνε λίγο έτσι το πράμα. Χαιρετώ.

Τελευταία Νέα