Η Εθνική γυναικών του πόλο κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Υδατοσφαίρισης στα είκοσι χρόνια από τη συμπλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Στην επιτυχία αυτή υπάρχει κάτι το συμβολικό: αν υπάρχει ένα σπορ την ιστορία του οποίου άλλαξαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 αυτό είναι το πόλο γυναικών. Μετά τους Αγώνες αυτούς, για τους οποίους η Εθνική πόλο προετοιμάστηκε άριστα και πήρε και μετάλλιο, η ομάδα αυτή έγινε μια σοβαρή, σταθερή και αξιόπιστη ομάδα. Μπράβο στα κορίτσια που κερδίζοντας τις πολύ δυνατές Ιταλίδες στον μικρό τελικό πήραν και εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του επόμενου καλοκαιριού στο Παρίσι.

Συμβαίνει

Αντιθέτως δεν τα κατάφερε αυτή τη φορά να ανεβεί στο βάθρο στο δικό της Ευρωπαϊκό η Εθνική μας ομάδα των ανδρών. Ηττήθηκε από την Κροατία στα προημιτελικά και δεν μπήκε στην τετράδα. Η ομάδα του Θοδωρή Βλάχου έπαθε κάτι που καμιά φορά μπορεί να συμβεί σε τουρνουά Εθνικών ομάδων: πέτυχε στην πρεμιέρα της κόντρα στην Ουγγαρία τη μεγαλύτερη νίκη που θα μπορούσε να πετύχει στη διοργάνωση – θυμίζω πως οι Μαγυάροι ήταν αντίπαλοι της Εθνικής μας στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος πέρυσι το καλοκαίρι. Η νίκη αυτή μάλλον άδειασε τα παιδιά του Βλάχου που γνώρισαν στη συνέχεια δυο ήττες (μία από την Ιταλία και μία από την Κροατία) όχι ασυγχώρητες, αλλά σίγουρα μεγάλες. Ας ευχηθούμε στην ομάδα που έχει πολλές φορές κάνει υπερβάσεις και ανέλπιστες επιτυχίες να ξεπεράσει την αποτυχία γρήγορα. Συμβαίνει και στους καλύτερους…

Μπρινιόλι

Μιλώντας για καλύτερους ο  Παναθηναϊκός και ο κατά πολλούς καλύτερος τερματοφύλακας του περσινού μας πρωταθλήματος Ιταλός Αλμπέρτο Μπρινιόλι αποφάσισαν να χωρίσουν και μάλιστα καθόλου συναινετικά. Ο Ιταλός ειδοποίησε τον ΠΑΟ, ως όφειλε, ότι δεν έκανε δεκτή την πρότασή του και ο Παναθηναϊκός έβγαλε ανακοίνωση με την οποία του ρίχνει την ευθύνη της αποχώρησης λέγοντας ότι μολονότι του έδινε τα χρήματα που ζήτησε αυτός αποφάσισε να φύγει. Το δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι όταν έχεις έναν ποδοσφαιριστή και είσαι ευχαριστημένος μαζί του, αν δεν θέλεις να τον χάσεις πρέπει να φροντίσεις ώστε το συμβόλαιό του να μη λήξει ποτέ! Για την ακρίβεια δεν πρέπει καν να φτάσει η ώρα που ο ποδοσφαιριστής θα έχει το δικαίωμα της διαπραγμάτευσης: θυμίζω ότι το  δικαίωμα να αρχίσει να ψάχνει την επόμενη ομάδα του το έχει ο κάθε παίκτης ένα εξάμηνο πριν απ’ τη λήξη του συμβολαίου του.

Αν ο ΠΑΟ ήθελε να κρατήσει τον Μπρινιόλι, όπως φαίνεται από την αντίδρασή του, έπρεπε να το κάνει φτάνοντας σε συμφωνία μαζί του το προηγούμενο καλοκαίρι. Και το ίδιο ισχύει και για τον Ολυμπιακό π.χ. που έχει στην ομάδα του τον Μαντί Καμαρά, το συμβόλαιο του οποίου λήγει το επόμενο καλοκαίρι και καθώς ακούγεται κι αυτός αρνείται να το ανανεώσει.

Σαχλαμάρα

Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω είναι η σαχλαμάρα που λέγεται ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πρόβλημα οι ανακοινώσεις κ.λπ. Με βάση αυτή την οπτική, αν αύριο πάει κάποιος τρελός και χτυπήσει τον Μπρινιόλι στον δρόμο, γιατί αρνήθηκε να υπογράψει το νέο του συμβόλαιο, υπεύθυνος θα είναι ο ΠΑΟ που δημοσιοποίησε την έλλειψη συμφωνίας! Φυσικά κάτι τέτοιο είναι απολύτως τρελό, αλλά δεν αποκλείεται και να το ακούσουμε. Διότι όποιος δεν μπορεί να συλλάβει τον τρελό της ιστορίας, κρύβει τις ευθύνες του λέγοντας ότι πρόβλημα είναι πάντα οι άλλοι. Δηλαδή οι δηλώσεις κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ.

Κάρτες

Μια και μιλάμε για δηλώσεις θέλω να πω πως έβλεπα π.χ. τη διαιτησία του Μανούχου και των συνεργατών του στο ματς Κηφισιά – Ολυμπιακός (2-3) και αναρωτιόμουν τι διάβολο να κάνει ο Ολυμπιακός, που μου φάνηκε πως παραλίγο να φύγει από το γήπεδο. Να βγάλει ανακοίνωση και να πει του Μανούχου και των υπολοίπων «μπράβο παιδιά»; «Να μην πει τίποτα» – θα πει κάποιος. Είναι εύκολο. Ομως εδώ που φτάσαμε, εξαιτίας της απόλυτης κυβερνητικής αδιαφορίας για τα όσα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, η σιωπή εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Και η αδυναμία κάνει όλο αυτό το συστηματάκι που εμφανώς κάθε Κυριακή στέλνει μηνύματα παντοδυναμίας να αισθάνεται ακόμα πιο πανίσχυρο.

Ο Ολυμπιακός για να κερδίσει την Κηφισιά χρειάστηκε να βάλει πέντε γκολ για να μετρήσουν τρία και είδε ένα διαιτητή να αποβάλει τον Ρέτσο με δύο κίτρινες κάρτες σε ένα δεκάλεπτο, εφαρμόζοντας τον κανονισμό όπως θέλει κι όχι όπως προβλέπεται. Πριν ακυρώσει γκολ, πάρει πίσω αποφάσεις για καταλογισμό πέναλτι κ.λπ. κ.λπ.

Χρήση

Η ένσταση η οποία γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η τεχνολογία και η χρήση της. Το ακούω. Μόνο που τη χρήση της τεχνολογίας την έχουν κάνει ύποπτη πρώτοι οι ίδιοι οι διαιτητές και οι προϊστάμενοί τους. Φέτος, και όχι πριν από δέκα χρόνια, η ΚΕΔ τιμώρησε τους διαιτητές που ήταν στο VAR γιατί οδήγησαν σε λάθος τους διαιτητές του ματς ΑΕΚ – Ατρόμητος ακυρώνοντας σφύριγμα υπέρ της ομάδας του Περιστερίου. Οπότε πώς κάποιος να δεχτεί μετά από αυτά που είδε στο Ολυμπιακός Κηφισιά (2-3), πως όλες αυτές οι ασταμάτητες αποφάσεις εναντίον του Ολυμπιακού (που θύμισαν πολύ όσα είδαμε στον Βόλο στο Βόλος – Ολυμπιακός (2-2), υπακούουν σε κάποιο κανόνα δικαιοσύνης;

Δύσκολο

Αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι ότι μοιάζει ολοένα και πιο δύσκολο να υπάρξει μια καλή διαιτησία στα ματς του Ολυμπιακού. Ο Ολυμπιακός λέει πως οι ξένοι διαιτητές που επιλέγονται για τα παιχνίδια του είτε είναι τρίτης διαλογής διαιτητές, είτε μοιάζουν δασκαλεμένοι από όποιους τους στέλνουν ή τους υποδέχονται στο αεροδρόμιο. Πώς να του δώσεις άδικο, όταν στο ντέρμπι με την ΑΕΚ ήταν στο VAR ο ανιψιός του πρώην διευθύνοντα συμβούλου του ΠΑΟΚ Λούμπος Μίχελς; Οι δε Ελληνες μοιάζουν να υπερασπίζονται τα μεγάλα τους συμβόλαια παίζοντας για να δείξουν στους προϊσταμένους τους ότι δεν πρόκειται να επηρεαστούν καθόλου από τις φωνές του Ολυμπιακού. Το απόλυτο αδιέξοδο είναι ότι υπάρχει η βεβαιότητα πως όσο ο Ολυμπιακός φωνάζει τόσο πιο πολύ θα τον κυνηγάνε. Μέχρι να σταματήσει να φωνάζει οπότε θα τον κυνηγάνε ακόμα περισσότερο…

Τελευταία Νέα