Όταν η Mia Khalifa έδωσε ένα συνέδριο στην Οξφόρδη τον περασμένο Μάιο, προσκεκλημένη από τη φοιτητική ένωση του πανεπιστημίου, έπρεπε να αντιμετωπίσει το «σύνδρομο του απατεώνα». Είναι ασυνήθιστο για μια γυναίκα που οφείλει την παγκόσμια αναγνώρισή της στο πορνό να είναι μια σεβαστή φωνή σε ένα από τα πιο διάσημα πανεπιστήμια του κόσμου. Αλλά είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς κάποιον που θα μπορούσε να μιλήσει με μεγαλύτερη σοβαρότητα για το συγκεκριμένο θέμα: Το βάρος του να είσαι influencer και δημιουργός περιεχομένου και τα όρια της ιδιωτικότητας στο επάγγελμα.

Πριν από μια δεκαετία, η Sarah Joe Chamoun αποδέχτηκε την προσφορά ενός συναδέλφου της σε ένα εστιατόριο fast-food στο Μαϊάμι για να υπογράψει ένα συμβόλαιο με έναν παραγωγό ταινιών ενηλίκων. Δεν ήξερε ότι σε κάτι περισσότερο από δύο χρόνια και 37 ταινίες μετά, θα γινόταν θρύλος, η ηθοποιός με τις περισσότερες αναζητήσεις στην πιο δημοφιλή πλατφόρμα πορνό στον κόσμο, εν μέρει χάρη στην εμφάνισή της φορώντας χιτζάμπ σε ορισμένες σκηνές.

Ούτε ήξερε ότι με αυτόν τον τρόπο πουλούσε για πάντα το σώμα της στην εταιρεία και ότι δεν θα γινόταν ποτέ ξανά κυρίαρχη της δικής της εικόνας.

«Έχω βρει υποστήριξη στους φίλους μου»

Όταν προσπάθησε να ανακτήσει την εικόνα της, ήταν πολύ αργά: «Προσπάθησα κάποια στιγμή, αλλά πριν από περίπου τρία χρόνια σταμάτησα να αγωνίζομαι γι’ αυτόν τον σκοπό, όταν ένα δικηγορικό γραφείο με το οποίο συνεργάστηκα αφιλοκερδώς με προειδοποίησε ότι δεν πρόκειται να πετύχουμε τίποτα: Ότι ο αγώνας θα έπαιρνε δεκαετίες από τη ζωή μου, εκατομμύρια δολάρια και ότι ακόμη και τότε δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα μπορούσα να τους νικήσω», εξηγεί.

Παρά το πόσο δύσκολο ήταν για εκείνη, η Mia Khalifa κατέληξε να βρει έναν νέο δρόμο: Έχει τον δικό της χώρο στο OnlyFans (όπου κάνει performances, όχι γυμνή) και ένα brand με κοσμήματα για το σώμα που ονομάζεται Sheytan. «Έχω βρει υποστήριξη στους φίλους μου. Μία από αυτές, η Σάρα, με βοήθησε να εκλογικεύσω τα συναισθήματά μου, να αξιοποιήσω τα όνειρα και τις φαντασιώσεις μου, να δω ένα μέλλον».

Ερώτηση: Σε πολύ νεαρή ηλικία στρεφόσασταν προς το πορνό σε αναζήτηση χρημάτων αλλά και αυτοεκτίμησης. Σας βοήθησε αυτό το τελευταίο; Άλλωστε, γίνατε μια από τις πιο επιθυμητές γυναίκες στον κόσμο.

Απάντηση: Καθόλου. Γιατί όταν τα τρολ μου επιτίθενται με αηδιαστικά σχόλια στο Twitter και χρησιμοποιούν τις φωτογραφίες μου, δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου σε αυτό το πρόσωπο. Βλέπω μια γυναίκα που τη λυπάμαι, για το πού βρισκόταν ψυχικά και πόσο λίγο αγαπούσα και σεβόμουν τον εαυτό μου και πώς προσπαθούσα να κερδίσω την αποδοχή των άλλων. Καταλαβαίνω αυτό που ρωτάς, αν ήταν ενδυναμωτικό με οποιονδήποτε τρόπο. Και η απάντηση είναι όχι. Ίσως αυτή τη στιγμή νιώθω ενδυναμωμένη από το OnlyFans μου, επειδή κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο εκεί, δεν υπάρχει γυμνό, δεν κάνω αυτό που περιμένουν οι άνθρωποι όταν μπαίνουν εκεί. Ανεβάζω διασκεδαστικές, όμορφες φωτογραφίες που με κάνουν να νιώθω ενδυναμωμένη. Και με κάνει επίσης να αισθάνομαι δυνατή να μπλοκάρω ανθρώπους που μου λένε αγενή πράγματα. Είναι υπέροχο συναίσθημα να μπορείς να λες όχι ή να λες σε αυτούς που λένε «θα μπορούσα να το βρω αυτό δωρεάν στο διαδίκτυο» να πάνε να γ@μηθούν. Υπέροχα. Τότε πήγαινε στο διαδίκτυο και ψάξε το.

-Γιατί καταλήξατε να ακολουθήσετε αυτόν τον πιο μετριοπαθή δρόμο στο OnlyFans;

Δεν μου αρέσει να το αποκαλώ σεμνό. Νομίζω ότι είναι θέμα προτίμησης. Πιθανόν να υπάρχουν πολύ περισσότερες πιέσεις και εμπόδια για τις γυναίκες που προέρχονται από ορισμένα θρησκευτικά ή κοινωνικά περιβάλλοντα απ’ ό,τι για άλλες. Και δεν μου αρέσουν εκείνες οι γυναίκες που υποστηρίζονται την αφήγηση «Υπερασπίσου τον εαυτό σου με το μυαλό σου, όχι με τα βυζιά σου». Σκάσε, σε παρακαλώ!

-Δεν πρόκειται να ξαναγδυθείτε ποτέ;

Φοβάμαι πραγματικά ότι τα γυμνά μου θα αρχίσουν να κυκλοφορούν και πάλι, αλλά τον τελευταίο καιρό δουλεύοντας στην Ευρώπη νιώθω καλά που δημιουργώ καλλιτεχνικά όμορφα πράγματα και αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση να δείχνω περισσότερα. Ακόμα και όταν έκανα φωτογραφίες χωρίς μπλούζα, ένιωθα πιο άνετα επειδή δεν ένιωθα απροκάλυπτα σεξουαλική. Τέλος πάντων, αν κάποιος σεξουαλικοποιεί αυτές τις φωτογραφίες είναι δικό του πρόβλημα, όχι δικό μου.

-Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχουν γυναίκες, όπως η Τζέιν Μπίρκιν, που δεν φοβήθηκαν ποτέ να δείξουν τον εαυτό τους γυμνό; Τι κάνει μια γυναίκα να μην έχει αναστολές και μια άλλη όχι;

Λοιπόν, νομίζω ότι η σχέση της Μπίρκιν με τις διαφάνειες είναι στην πραγματικότητα η κληρονομιά της στην Ευρώπη, όπου το γυμνό στήθος δεν σεξουαλικοποιείται και δεν δαιμονοποιείται τόσο πολύ όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και στη συνέχεια, όπως είπα, έχει να κάνει με τις προσωπικές προτιμήσεις. Στην περίπτωσή της νομίζω ότι ήταν θέμα στυλ, ένιωθε άνετα με αυτό το αβίαστα δροσερό, σέξι λουκ.

Δείτε ένα βίντεο με τη Mia Khalifa να περιγράφει την ιστορία της

-Πώς επηρέασε η ανατροφή σας τη σχέση σας με το σώμα σας;

Λοιπόν, ήμουν πολύ πιο σεμνή από ό,τι είμαι τώρα, χωρίς αμφιβολία. Νομίζω ότι στην πραγματικότητα ένας καθοριστικός παράγοντας για τις πολύ κακές αποφάσεις που πήρα πριν από 10 χρόνια είχε να κάνει με το πόσο περιορισμένη ήμουν στην εφηβεία μου. Δεν μου επιτρεπόταν να είμαι ελεύθερη, δεν μου επιτρεπόταν να εκφραστώ. Και αυτό με έκανε πολύ ευάλωτη σε ορισμένες σχέσεις και παρέες που δεν θα έπρεπε να έχω, τις οποίες ήθελα να ευχαριστήσω. Ήμουν ένας άνθρωπος που ικανοποιούσε τους ανθρώπους.

-Όχι πια;

Όχι, δυστυχώς όχι.

Παθιασμένη με την ιστορία

Η Mia Khalifa είναι μια μορφωμένη γυναίκα που εκφράζεται με εξαιρετική σαφήνεια. Όταν ζούσε στη Βηρυτό, οι καθολικοί γονείς της την έστειλαν σε γαλλικό λύκειο. Η οικογένειά της ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να ξεφύγει από τις συγκρούσεις στο νότιο τμήμα της χώρας και εγκαταστάθηκε στο Μέριλαντ.

Στη συνέχεια πήγε σε στρατιωτικό οικοτροφείο. «Ήταν ένα σχολείο πολύ υψηλού κύρους όπου φοιτούσαν οι υποψήφιοι για το West Point. Ήταν μια απίστευτη εκπαίδευση. Οι εγκαταστάσεις απείχαν μόλις δύο ώρες από το σπίτι μου, οπότε ακούγεται πολύ πιο δραματικό απ’ ό,τι ήταν. Είχαμε κάποια στρατιωτικά σύνεργα, ναι, όπως το να κάνουμε παρελάσεις και πορείες με όπλα, αλλά δεν υπηρετούσαμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ».

Αργότερα, στο κολέγιο, σπούδασε ιστορία. «Δεν ήταν και η πιο έξυπνη κίνηση, γιατί δεν βρίσκεις δουλειά με αυτό το αντικείμενο και είναι κακοπληρωμένη. Αλλά όταν ήμουν νέα, μου άρεσε πολύ το μάθημα της ιστορίας, γιατί το να διαβάζεις αυτά τα βιβλία ήταν σαν να βλέπεις μια ταινία. Μου φαινόταν τρελό ότι όλα αυτά τα πράγματα είχαν συμβεί στην πραγματική ζωή και ήταν καταγεγραμμένα. Ήμουν παθιασμένη με αυτό. Ακόμα και σήμερα τα βιβλία που τείνουν να μου αρέσουν είναι ιστορικές βιογραφίες και μη μυθοπλαστικά δοκίμια».

*Με στοιχεία από elpais.com

Τελευταία Νέα