Δεν υπήρξε ποτέ πιο παριζιάνικη κυβέρνηση από αυτήν που επέλεξε ο Εμανουέλ Μακρόν την περασμένη εβδομάδα. Δέκα από τους δεκαπέντε υπουργούς της προέρχονται από την πρωτεύουσα, παρά το γεγονός ότι η ευρύτερη περιοχή του Παρισιού αντιπροσωπεύει μόλις το 18% του πληθυσμού.

Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας, Γκαμπριέλ Ατάλ, είναι Παριζιάνος βουλευτής μιας περιφέρειας στο νότιο τμήμα της πόλης, μακριά από τη la France peripherique, στην οποία έχουν μαζευτεί οι απλοί εργαζόμενοι, κάποιοι με τη θέληση τους, οι περισσότεροι από ανάγκη επειδή δεν μπορούν να αντέξουν από οικονομική απόψεως τη ζωή στην πρωτεύουσα. Αυτή η εξέλιξη έχει δημιουργήσει μια απέχθεια προς την άρχουσα τάξη, που ακόμη «δεν έχει ακόμη κατανοήσει το ιδεολογικό και πολιτισμικό χάσμα που τους χωρίζει πια από τις πιο ταπεινές τάξεις», γράφει ο Gavin Mortimer στο περιοδικό The Spectator.

Ο Ατάλ και οι 9 υπουργοί

Αντιλαμβάνεται, άραγε, ο Ατάλ και οι εννέα Παριζιάνοι υπουργοί του το μέγεθος αυτού του χάσματος; Ορισμένοι δήμαρχοι της επαρχίας φοβούνται ότι η κυβέρνηση απλά δεν καταλαβαίνει. Απαντώντας οι ίδιοι στον διορισμό της νέας κυβέρνησης, δημοσίευσαν μια ανοιχτή επιστολή στην οποία περιγράφουν τις επαρχίες ως «την καρδιά της Γαλλίας που χτυπάει». Οπότε το ερώτημα που έθεσαν είναι: «Ποιος στην κυβέρνηση σήμερα είναι ικανός να κατανοήσει τα προβλήματά μας;». Δεν φοβούνται κανέναν, συνέχιζε η επιστολή καταπέλτης, επειδή είναι μια «πολύ παριζιάνικη (κυβέρνηση), η οποία δεν εστιάζει στη Γαλλία και την ποικιλομορφία της, ιδιαίτερα τη γεωγραφική ποικιλομορφία της, (που) μας αφήνει για άλλη μια φορά με έντονο το αίσθημα της εγκατάλειψης».

Αυτή η αίσθηση εγκατάλειψης δεν κινείται στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι πέρα για πέρα πραγματική και είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ο ακροδεξιός «Εθνικός Συναγερμός» της Μαρίν Λεπέν τα πάει τόσο καλά στις δημοσκοπήσεις στην επαρχία. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Γαλλίδα πολιτικός αυτοαποκαλείται υπερασπίστρια των «απλών ανθρώπων». Για του λόγου το ασφαλές μια δημοσκόπηση της περασμένης εβδομάδας αποκάλυψε ότι της έχει την εμπιστοσύνη το 39% των Γάλλων ψηφοφόρων, το μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλο πολιτικό πρόσωπο της χώρας, ενώ το πουλέν της, ο Ζορντάν Μπαρντελά την ακολουθεί κατά πόδας με 35%. Να σημειωθεί ότι το ποσοστό αποδοχής του Μακρόν είναι μόλις 24%, που αποτελεί πρωτοφανές χαμηλό ρεκόρ. Λόγω των παραπάνω το κόμμα της Λε Πεν βρίσκεται σε πορεία νίκης στις κρίσιμες ευρωεκλογές του Ιουνίου, με το τρέχον προβάδισμά του έναντι του κόμματος «Αναγέννηση» του Μακρόν να ανέρχεται στο 10%.

Το αυξανόμενο κόστος ζωής

Ατυχώς στα περισσότερα ξένα μέσα ενημέρωσης, οι υποστηρικτές της Λεπέν παρουσιάζονται ως Γάλλοι «τρελοί με γυρισμένα μάτια», παθιασμένοι με τη μετανάστευση και το Ισλάμ. Και ναι μεν, τους απασχολούν αυτά τα θέματα, ωστόσο αυτό που τους ανησυχεί περισσότερο είναι η πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, το καταρρέον σύστημα υγείας και η απροθυμία της κυβέρνησης να πατάξει την εγκληματικότητα.

Μια από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις του Ατάλ ως πρωθυπουργού ήταν στο πλημμυρισμένο Pas-de-Calais στα βόρεια της χώρας: «Είστε η ενσάρκωση της σκληρά εργαζόμενης Γαλλίας που σηκώνεται νωρίς το πρωί», είπε χαρακτηριστικά στους ανθρώπους των οποίων τα σπίτια και οι επιχειρήσεις είχαν θαφτεί κάτω από τα νερά και τις λάσπες. «Είμαστε μαζί σας και προφανώς θα παρακολουθήσω αυτή την ιστορία πολύ στενά», τους διαβεβαίωσε, χρησιμοποιώντας μια ατάκα από αυτές που επαναλαμβάνει η Λεπέν για τους Γάλλους που ξυπνούν νωρίς, δουλεύουν σκληρά και δεν ανταμείβονται σε τίποτα από την τωρινή ηγεσία της χώρας.

La France périphérique

Ο Μακρόν δεν έκρυψε ποτέ την περιφρόνησή του για τη la France périphérique, ίσως επειδή μεγάλωσε σε μια τέτοια περιοχή, στην Αμιένη, την πρωτεύουσα του νομού Σομ στην περιοχή Ω-ντε-Φρανς και η εξοικείωση, όπως λένε, γεννά την περιφρόνηση. Στο παρελθόν, άλλωστε, είχε πιαστεί on camera να αποκαλεί τους ανθρώπους της επαρχίας στη Γαλλίας «ανθεκτικούς Γαλάτες».

Οι αγρότες ανάμεσα τους παρακολουθούν αυτές τις μέρες με ενδιαφέρον τις διαμαρτυρίες των «συναδέλφων» τους στη Γερμανία. Και αυτοί είναι άλλωστε εξοργισμένοι με τις πράσινες πολιτικές της ΕΕ, που ανεβάζουν κατακόρυφα το ήδη υψηλό κόστος ζωής τους, με αποτέλεσμα οι αναλυτές να πιστεύουν ότι η μέρα που το Παρίσι θα είναι απροσπέλαστο από τα ακινητοποιημένα τρακτέρ τους κοντοζυγώνει.

Επαναστάτες vs μάνατζερ

Φιλοξενώντας τη νέα του κυβέρνηση στο Παλάτι των Ηλυσίων την περασμένη εβδομάδα, ο Μακρόν προέτρεψε τους υπουργούς του να είναι «επαναστάτες» και όχι «μάνατζερ». Η αλήθεια είναι ότι κανένας από τους 15 δεν μοιάζει με επαναστάτη, παρά ε τραπεζίτες κλώνους του.

Οι επαναστάτες βρίσκονται στην επαρχία, καταλήγει το βρετανικό περιοδικό, είναι οι ψηφοφόροι των οποίων την παρουσία και τα προβλήματα, αν δεν αναγνωρίσει σύντομα, θα τα πληρώσει άσχημα την κρίσιμη ώρα της ευρωπαϊκής κάλπης του Ιουνίου.

Τελευταία Νέα