Το ελληνικό κράτος έχει μια μοναδική ικανότητα να κλείνει τα μάτια σε διαχρονικά προβλήματα και όταν παρεμβαίνει για να τα λύσει να δημιουργεί ακόμα περισσότερα. Το παράδειγμα των καυσίμων είναι ένα από αυτά. Φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι η πιο διαφανής αγορά. Παγκόσμιο χρηματιστηριακό είδος το πετρέλαιο, με σαφή τιμολόγηση, ξεκάθαροι και γνωστοί κρίκοι εμπορίας και βέβαια προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Κι όμως αδυνατούμε επί χρόνια να το διαχειριστούμε. Να βρούμε ένα σύστημα επιτήρησης όλης της αλυσίδας εμπορίας. Στην εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, ο καταναλωτής που επισκέπτεται ένα πρατήριο νιώθει σαν τον πελάτη μανάβικου στη δεκαετία του ’60, που ήταν πιθανότατο να τον κλέβουν στο ζύγι.

Η έρευνα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου σε πρατήρια της Αττικής ότι οι καταναλωτές λαμβάνουν έως 10% μικρότερη ποσότητα καυσίμων απ’ όση πληρώνουν, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη αποτυχίας των πολιτικών που αναπτύχθηκαν διαχρονικά στον κλάδο. Μιλάμε για ακρίβεια, για υψηλούς φόρους, αγωνιούμε για τους Χούθι και αν θα επιτεθούν σε τάνκερ και θα ανέβει η τιμή του πετρελαίου, αλλά την ίδια στιγμή εγχώριοι… Χούθι μας κλέβουν μπροστά στα μάτια μας και δεν κάνει κανείς τίποτα. Οι καταναλωτές πληρώνουν 120 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για καύσιμα, που δεν μπαίνουν ποτέ στο ρεζερβουάρ τους.

Επρεπε να γίνουν απανωτές δολοφονίες σεσημασμένων κακοποιών για να μάθουμε ότι είχαν μυστηριωδώς στην κατοχή τους αλυσίδες πρατηρίων υγρών καυσίμων. Λες δεν μπορεί, κάποιοι θα κάνουν τον συνειρμό. Κανείς. Ηρθε όμως την Τετάρτη ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εταιρειών Εμπορίας Πετρελαιοειδών Γιάννης Αληγιζάκης και το είπε ξεκάθαρα. «Περίπου 500 πρατήρια ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από την ελληνική μαφία». Δεν ξέρω και δεν μπορώ να επιβεβαιώσω την καταγγελία, αλλά φαντάζομαι ότι ήδη ετοιμάζεται παρέμβαση της κυβέρνησης. Ο αρμόδιος υπουργός αν δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει και αυτός το θέμα, ας κάνει ένα τηλεφώνημα στον συνάδελφό του υπουργό Δημόσιας Τάξης.

Το εντυπωσιακό που επίσης μάθαμε την Τετάρτη είναι ότι η κυβερνητική παρέμβαση στην αγορά πετρελαιοειδών για να συγκρατήσει τις τιμές, το πλαφόν στο περιθώριο κέρδους, έχει οδηγήσει σε μηδενική κερδοφορία για τους νόμιμους. Και αγνώστου μεγέθους κερδοφορία για τους παράνομους, δηλαδή τους λαθρέμπορους. Ψιλοφιάσκο δηλαδή και σ’ αυτό.

Το ερώτημα ωστόσο που κανείς δεν απαντά είναι τι γίνεται με το ακριβοπληρωμένο σύστημα εισροών – εκροών. Το 2009, λίγο πριν από τη χρεοκοπία της χώρας, θεσμοθετήθηκε και μέσα στα μνημόνια το 2013 εγκαταστάθηκε, διαθέτοντας τότε η πτωχευμένη χώρα από τα χρήματα… που δεν είχε 200 εκατoμμύρια ευρώ. Ουδείς γνωρίζει τα αποτελέσματα της δουλειάς του. Ακούγεται ότι επειδή δεν έχει επεκταθεί σε όλα τα στάδια της αγοράς είναι αναποτελεσματικό, καθώς επίσης ότι προβλέπει μεγάλες αποκλίσεις, με αποτέλεσμα δύσκολα να μπορεί να στοιχειοθετηθεί κατηγορία κατά του παραβάτη. Με λίγα λόγια δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, σε μια αγορά νευραλγική για τη διαμόρφωση των τιμών και του κόστους ζωής στη χώρα. Αλλά η δική μας αγωνία περιορίζεται στο τι θα κάνουν οι Χούθι.

Τελευταία Νέα