Ενας από τους αφορισμούς που αποδίδεται στον μπαρμπα-Αϊνστάιν είναι ο εξής: «Δύο πράγματα είναι άπειρα στον κόσμο, η βλακεία και το Σύμπαν». Κάποιος άλλος είχε δηλώσει (προφανέστατα ως εμπειρία ζωής) ότι «η βλακεία είναι ανίκητη», και φυσικά είχε δίκιο και αυτός. Παράδειγμα τελευταίων δύο ημερών: από την ώρα που ορίστηκε από το ΚΥΣΕΑ αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. ο αντιστράτηγος Δημήτρης Μάλλιος, έχει κατακλύσει το Διαδίκτυο μια «παντόφλα», που δεν υπάρχει. Τεράστια. Η οποία αναπαράγεται συνεχώς από κάθε άρρωστο, που κρύβεται πίσω από ένα πληκτρολόγιο και δεν κάνει άλλη δουλειά από το να δηλητηριάζει τον κόσμο με ό,τι του κατέβει στο κεφάλι. Τι υποστηρίζει αυτή η άθλια «παντόφλα»; Οτι ο στρατηγός Μάλλιος είναι γιος του βασανιστή της χούντας Μάλλιου, τον οποίο, ως γνωστόν, σκότωσε η 17 Νοέμβρη στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Αλλά επειδή ρωτώντας πας στην Πόλη, κι εγώ έχω μάθει να ρωτάω πριν γράψω κάτι, ας δούμε μερικά στοιχεία που πληροφορήθηκα γι’ αυτόν, αφού ρώτησα:

  • Ο βασανιστής Μάλλιος ονομαζόταν Ευάγγελος. Ο πατέρας του καινούργιου αρχηγού ονομάζεται Βασίλειος.
  • Ο βασανιστής Μάλλιος καταγόταν από το Κορακοχώρι Ηλείας. Ο πατέρας του στρατηγού Μάλλιου κατάγεται από το Αθαμάνιο της Αρτας – ο ίδιος έχει γεννηθεί στην Αθήνα.

Επιμύθιο δεν υπάρχει άλλο, παρεκτός αυτό: μη δίνετε βάση στο τι κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο. Σε σημαντικό βαθμό είναι ψεύδη, fake news, πώς το λένε. Και μην πέφτετε στην παγίδα της ανακύκλωσης τέτοιων χονδροειδέστατων ψευδών, γιατί θα βρεθείτε εκτεθειμένοι…

Πάπια Πεκίνου από τα… Σφακιά

Μας έπρηξε για καμιά εβδομάδα ο «πολλά βαρύς και όχι» Πολάκης με τα «τσιφτετέλια» στον Ερυθρό, τις ημέρες των γιορτών, απαιτώντας, σε ύφος ιταμό – το γνωστό δικό του, αυτό που κάνει μπαμ από μακριά για το ήθος που τον διακρίνει –, από τον τότε υπουργό Υγείας Μιχ. Χρυσοχοΐδη να απολύσει τη διοικήτρια του νοσοκομείου κυρία Νίκη Ταβιανάτου. Και χθες που ανακοινώθηκε το πλήρως απαλλακτικό πόρισμα της ΕΔΕ που είχε διενεργηθεί εις βάρος της κυρίας Ταβιανάτου, με εντολή υπουργού, το περί ου ο λόγος «υπόδειγμα» πολιτικού ανδρός έκανε αυτό που συνηθίζει να κάνει σε παρόμοιες περιπτώσεις – την πάπια Πεκίνου. Λέξη για την απαλλαγή της διοικήτριας, και φυσικά ούτε μία συγγνώμη που τη διέσυρε άδικα (τη διαπόμπευσε καλύτερα) ανά τη χώρα, τη γυναίκα.

Είναι ίδιον τελικά των συριζαίων και συνήθεια για κάτι τύπους όπως ο Πολάκης. Δημιουργούν εντυπώσεις εις βάρος των ανθρώπων, τους διασύρουν κανονικά, τους εξευτελίζουν, κι όταν έρχεται η ώρα της αλήθειας, το στρίβουν μεγαλοπρεπώς.

Δεν είναι ντροπή αυτή η στάση; Είναι. Και ντροπή, και αίσχος!..

Το δυστύχημα

Το γεγονός ότι ο τύπος αυτός, ο Πολάκης, επιτίθεται με τόσο απαξιωτικό τρόπο κατά γυναικών, όπως η κυρία Ταβιανάτου, δεν το σχολιάζω καν, ούτε και με απασχολεί. Είναι θέμα παιδείας, πολιτικής και κοινωνικής, και αφορά τον ίδιο και τους δικούς του. Οι οποίοι δεν φαίνεται να έχουν κάνει και πολλά πράγματα προκειμένου να τον (συμ)μαζέψουν. Εξού και συνεχίζει ακάθεκτος, χωρίς φραγμούς.

Τέλος πάντων, δεν με αφορά ο Πολάκης, με αφορά όμως το κόμμα του Πολάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος έσπευσε να υιοθετήσει πλήρως τις αθλιότητες εις βάρος της διοικήτριας του Ερυθρού Σταυρού, διότι, τάχα μου, έστησε γλέντι την ώρα που δίπλα της περνούσαν τα φορεία με τους ασθενείς. Και να το κάνει όλο αυτό πακέτο με την κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία.

Το δυστύχημα είναι ότι ο «δικαιωματιστής» πρόεδρος Κασσελάκης, ο οποίος αγωνίζεται, και καλά κάνει, για ισότητα και ίσα δικαιώματα για όλους, απέφυγε επίσης να τοποθετηθεί επί του θέματος και να ζητήσει συγγνώμη από τη διοικήτρια του Ερυθρού για τη διαπόμπευση την οποία της επεφύλαξε το κόμμα του. Και ο τομέας ισότητας του ΣΥΡΙΖΑ επίσης απέφυγε να πει οτιδήποτε για την πανηγυρική δικαίωση της κυρίας Ταβιανάτου. Τον Πολάκη φοβήθηκαν επειδή το είχε πάρει το θέμα πάνω του; Ή εν τέλει συμφωνούν με αυτές τις άθλιες, από κάθε άποψη, πρακτικές; Πραγματικά αναρωτιέμαι…

Ραντεβού στις Σπέτσες

Εκτός κι αν ο πρόεδρος Κασσελάκης δεν πρόλαβε να ασχοληθεί με το θέμα, διότι σήμερα, ως γνωστόν, ξεκινάει το τριήμερο event των Σπετσών, όπου οι βουλευτές του κόμματος, επί διήμερο, θα παρουσιάσουν σε… power points τις προτάσεις τους για τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Και σε ανάλυση τις απόψεις τους για το πού πάει το κόμμα και το πώς μπορεί να ανακάμψει από εκεί που βρίσκεται τον τελευταίο καιρό.

Το ενδιαφέρον ως την τελευταία στιγμή ήταν πόσοι εκ των 33 βουλευτών του κόμματος θα παρουσιαστούν στο προσκλητήριο που εκ των πραγμάτων θα πραγματοποιηθεί σήμερα πριν από την έναρξη της διαδικασίας, δεδομένου ότι τρία μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας είναι σίγουρο ότι δεν θα προσέλθουν. Πιο συγκεκριμένα, όπως από ημερών έχει γίνει γνωστό, πρόκειται για τον πρόεδρο Αλέξη τον απόμαχο, την Ολγα Γεροβασίλη και μια βουλευτή Επικρατείας της οποίας μου διαφεύγει το όνομα, αλλά δεν έχει καμία σημασία…

Κατά τα λοιπά, δημοσιογράφοι, τηλεοπτικά συνεργεία, επιστημονικοί συνεργάτες των βουλευτών, ασφάλειες, παρατρεχάμενοι, φίλοι, γνωστοί κ.λπ. είναι βέβαιο ότι θα δώσουν λίγη πνοή στην οικονομική ζωή του νησιού, το οποίο, Γενάρη μήνα, όσο να πεις, δεν είναι και στα πάνω του.

Νομίζω ότι αυτό θα είναι το δεύτερο καλό – το πρώτο είναι ασφαλώς η πρωτοβουλία του προέδρου για σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των βουλευτών και του προέδρου, to know us better, όπως λέμε και στην εύανδρο Ηπειρο σε παρόμοιες περιπτώσεις…

Συμπαράσταση

Σε μια απεργία θέλω να συμπαρασταθώ, και παρακαλώ να μου το επιτρέψουν οι φιλελεύθεροι και οι νεοφιλελεύθεροι της παρέας, διότι είναι στο DNA μου, ως αριστερού, δημοκράτη αντιφασίστα, και τα συμπαρομαρτούντα. Θέλω λοιπόν να συμπαρασταθώ στους εργαζόμενους στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, η οποία απορρόφησε κατά το παρελθόν, ως γνωστόν, εφορίες, ελεγκτικούς μηχανισμούς, τελώνες γενικώς. Οι άνθρωποι ανακοίνωσαν ότι απεργούν στις 24 του μηνός. Ζητούν πριν απ’ όλα και πάνω απ΄ όλα «ανθρώπινες Συνθήκες Εργασίας». Και μεταξύ πολλών και διαφόρων άλλων «ψηφιοποίηση των Υπηρεσιών», οι οποίες είναι ακόμη στην εποχή του αραμπά, όταν είχε πέραση η πολλή «χαρτούρα». Ογκοι χαρτιών συσσωρεύονται στα γραφεία τους, χωρίς καμία κωδικοποίηση, όπως μου έλεγε χθες μια φίλη μου, και με κίνδυνο να γίνει το κακό – μια φωτιά, μια κατάρρευση των στοιβών, κάτι.

Εκεί που τα «χαλάσαμε» με τη δικιά μου ήταν σε ένα αίτημα της Ομοσπονδίας τους, για «επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού», αυτών που χάσαμε όλοι μας με τα Μνημόνια.

Πώς θα επαναφερθούν; Εχει αρθεί κάποιος από τους λόγους που επιβλήθηκε το μέτρο; Επειτα, γιατί «επαναφορά» μόνο για τους εργαζόμενους στην ΑΑΔΕ; Να δηλώσουν «επαναφορά για όλους», να το καταλάβω. Για την πάρτη τους μόνο, μου ακούγεται έως και εγωιστικό, μπορώ να σου πω…