Αν μου ζητούσε ένας ξένος, οποίος δεν έχει ιδέα για την ελληνική πραγματικότητα, να του εξηγήσω όσο πιο σύντομα μπορώ, γιατί αντιδρά το «ρωμαλέο» φοιτητικό κίνημα στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, θα του έλεγα τα εξής: ο γείτονας αυτών των παιδιών ανακοίνωσε ότι θα ήθελε να αποκτήσει μία κατσίκα. Τα παιδιά, όμως, για λόγους που θα μας πάρει πολλή ώρα να τους αναλύσουμε, δεν θέλουν να έχει ο γείτονάς τους κατσίκα. Θα προτιμούσαν μάλιστα να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα. Επειδή όμως ο γείτονας δεν απέκτησε ακόμη την κατσίκα του, ώστε να την κάνουν να ψοφήσει, τα παιδιά πλακώνουν στο ξύλο τη δική τους κατσίκα. Αυτό είναι το φοιτητικό κίνημα για αρχαρίους, δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς τίποτα περισσότερο.
Θα προσέθετα, επίσης, δύο διευκρινίσεις με τη μορφή υποσημειώσεων. Πρώτον, ότι το «ρωμαλέο» φοιτητικό κίνημα πάει πάντοτε εντός εισαγωγικών, διότι στην πραγματικότητα είναι ψωραλέο: ελάχιστοι είναι οι καταληψίες και οι διαδηλωτές, σε σύγκριση με τον πραγματικό πληθυσμό των φοιτητών. Δεύτερον, ότι η κατσίκα την οποία δέρνουν, δηλαδή το δημόσιο πανεπιστήμιο, δεν είναι δική τους, ανήκει σε όλους· εκείνοι όμως την έχουν ιδιοποιηθεί και τη μεταχειρίζονται σαν να ήταν δική τους.
Τέλος, πού θα καταλήξει άραγε αυτός ο ξεσηκωμός; Μα, φυσικά, στο άνοιγμα του δρόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα! Τίποτα άλλο δεν αναδεικνύει περισσότερο την ανάγκη για άλλου είδους ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης, απαλλαγμένα από την ηλιθιότητα του κομματισμού, όσο οι τωρινές αντιδράσεις του «ρωμαλέου». Μας ταλαιπωρούν, είναι αλήθεια, όταν κλείνουν κάθε τόσο το κέντρο με τα συλλαλητήριά τους. Επίσης, προκαλούν υλικές ζημίες, καθώς οι συγκεντρώσεις προσφέρουν την ευκαιρία στους αναρχικούς να επιδοθούν σε αυτό που αγαπούν περισσότερο. Ολα αυτά μπορεί να είναι από ενοχλητικά έως εξοργιστικά, αλλά δεν εμποδίζουν τη μεταρρύθμιση. Αντιθέτως, της ανοίγουν τον δρόμο για να περάσει. Για το μέλλον δουλεύουν τα παιδιά, αλλά με έναν τρόπο που ούτε φαντάζονται…
ΒΡΑΒΕΙΟ
Ερωτηθείς σχετικά με τον γάμο των ομοφύλων, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας έδωσε μία απάντηση υποδειγματική, την οποία αξίζει να παραθέσω ολόκληρη: «Το να τοποθετηθώ καθαρά επί νομοσχεδίου το οποίο δεν έχω δει ακόμη, θα μου επιτρέψετε να πω ότι μάλλον θα σήμαινε έλλειψη σοβαρότητας από την πλευρά μου. Από την άλλη βεβαίως, εγώ μετέχω στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν μετέχω σε μια άλλη κυβέρνηση. Το τελευταίο που μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου είναι να υποδείξω εγώ σε συναδέλφους τι πρέπει να κάνουν και μάλιστα επί θεμάτων συνείδησης. Το νομοσχέδιο, όταν γραφτεί και παρουσιαστεί, θα έχει, είναι βέβαιον, σαφές πολιτικό αποτύπωμα. Και το σαφές πολιτικό αποτύπωμα θα αποτελεί αντανάκλαση των προβλέψεων το οποίο το ίδιο το νομοθέτημα έχει μέσα στις διατάξεις του». Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τι θέλει να πει ο υπουργός, αλλά αυτό ακριβώς είναι η μαγεία της δήλωσης του κ. Δένδια: ότι η τεχνική του υπερβαίνει εν τέλει τον σκοπό για τον οποίο τη χρησιμοποιεί και σε κάνει να ξεχνάς ποιο ήταν το θέμα. Σαν μάγος της μπάλας, που αφού ντριμπλάρει όλους τους αντιπάλους, ντριμπλάρει και τους δικούς του και στο τέλος βάζει γκολ στην ομάδα του. Του αξίζει, χωρίς αμφιβολία, το Βραβείο Χρήστος Αρδίζογλου!
ΤΟ ΤΡΙΠΤΥΧΟ
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας πήρε θέση για τον γάμο των ομοφύλων. «Σημαίνει από χέρι», είπε από το βήμα της Βουλής, «κατάργηση της πατρότητας/μητρότητας. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον γονέα 1, 2, 3 και βάλε. Αυτό πρακτικά σημαίνει γάμος ομοφύλων ζευγαριών». Συνεπώς, καταλαβαίνουμε ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να λοξοδρομήσει από τον δρόμο της παράδοσης του, που το θέλει μόνο να καταψηφίζει. Το ιστορικό κόμμα της Αριστεράς στηρίζει την πατρότητα και τη μητρότητα, στηρίζει την παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια και, με τον τρόπο αυτό, το ΚΚΕ συμπληρώνει επιτυχώς το τρίπτυχο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»! Πατριωτικές είναι οι προθέσεις τους, αυτό τουλάχιστον διακηρύσσουν οι ίδιοι και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να το αμφισβητήσει. Ο Μαρξισμός-Λενινισμός είναι, ούτως ή άλλως, η θρησκεία τους, το δε κόμμα είναι το ιερατείο της. Τώρα, χάρη στον γάμο των ομοφύλων, το ΚΚΕ καταφέρνει να αναδειχθεί και ως το κόμμα της οικογένειας. (Της λαϊκής οικογένειας, εννοείται.) Πατρίς, θρησκεία, (λαϊκή) οικογένεια, λοιπόν, αλλά στην εκδοχή του ΚΚΕ. Για «προοδευτικούς»…
