Είναι απολύτως ξένο για την κουλούρα ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ότι ο αρχηγός κάλεσε τα μέλη του σε ανώτερη σύσκεψη με τα λάπτοπ υπό μάλης σε ένα εξοχικό σε ένα νησί. Μια τέτοια κίνηση θα ταίριαζε στον CEO μιας επιχείρησης που καλεί τα επιτελικά στελέχη του και όχι σε ένα κόμμα που έχει επαγγελθεί την επανάσταση. Αλλά επειδή αυτό συνέβη, ας προσπαθήσουμε να δούμε τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ σαν επιχείρηση που προσπαθεί να επαναλανσαριστεί στο ελληνικό κοινό – έστω κι αν συνεχίζει να πουλάει ένα προϊόν φθαρμένο, την επανάσταση.

Είναι βέβαια δεδομένο ότι, ως σήμερα, και ο CEO και τα στελέχη του δεν τα έχουν καταφέρει στην παραγωγή ευδιάκριτων και ευανάγνωστων πολιτικών θέσεων που θα αναγνώριζαν μια δυναμική στο εγχείρημά τους μετά τις τελευταίες εκλογικές συντριβές. Ο μεν CEO ακόμα δεν έχει καταφέρει να μάθει τα χαρακτηριστικά της επιχείρησής του και το κοινό στο οποίο απευθύνεται προκειμένου να προσαρμόσει τους στόχους του, τα δε στελέχη πηγαίνουν απλώς με τον αυτόματο λέγοντας πάντα ό,τι έμαθαν από δεκαετίες ακτιβισμού. Η κατάσταση αυτή είναι μετρήσιμη στην αγορά, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει έδαφος, έναντι οργανισμών, όπως το ΠΑΣΟΚ, που λανσάρουν παραπλήσια στον ΣΥΡΙΖΑ προϊόντα.

Η πρόσκληση, λοιπόν, στις Σπέτσες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια προσπάθεια μετάθεσης του ενδιαφέροντος. Από την ουσία της πολιτικής τους παρέμβασης (του προϊόντος που προσπαθεί δηλαδή το κόμμα να πουλήσει) σε ένα επικοινωνιακό σόου. Ενα σόου στο οποίο ο μεν CEO σχεδόν κρύφτηκε κάνοντας επιλεκτικές εμφανίσεις, τα δεν στελέχη υπερπροβλήθηκαν μόνο και μόνο λόγω της παρουσίας τους. Υπήρξε μάλιστα συγκεκριμένη σκηνοθεσία στην προσέλευση των στελεχών με τις βαλίτσες τους, υπερπροβολή της παρουσίας τους, δημοσιότητα στις φήμες για την παρουσία τους στο σπίτι του CEO και ντόρος για τις εξόδους τους, τα εστιατόρια, τα πλοιάρια και τα αμαξάκια που χρησιμοποίησαν.

Τι κέρδισε απ’ αυτό το σόου το κόμμα δεν το ξέρω. Κέρδισε όμως σίγουρα ο CEO. Εδειξε σε όλους σε ποιον ανήκει το μαγαζί και με ποιους όρους θα δουλεύει στο μέλλον. Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος απορρόφησε την γκρίνια, τις αντιρρήσεις και την ειρωνεία, δηλώνοντας την παρουσία του και την ισχύ του. Και είναι ισχυρός, αφού έκανε σαφές ότι ο πρόεδρος είναι το ταμείο, αυτός δηλαδή που κρατά το μαγαζί όρθιο.

Την απαστράπτουσα σκηνοθεσία, δυστυχώς, σκίασαν μερικά άτυχα περιστατικά, που ο μηχανισμός έκανε προσπάθεια να μείνουν πίσω, στη σκιά και στη λήθη. Καταρχάς, έγινε προσπάθεια να ξεχαστεί η ειρωνεία ορισμένων όταν ανακοινώθηκε η πρόσκληση των βουλευτών στις Σπέτσες. Περισσότερο απόλυτη στην ειρωνεία της ήταν η βουλεύτρια Κυριακή Μάλαμα, αρμόδια για τον πολιτισμό, η οποία είχε δηλώσει όταν ρωτήθηκε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή ότι την πειράζει το καράβι. Τελικά, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και νίκησε τη ναυτία.

Ταπεινά προσήλθε και η αυτής υψηλότης βουλεύτρια Ελενα Ακρίτα – η οποία, ως ξεχωριστό brand μέσα στο brand, νόμιζε ότι την παίρνει να παριστάνει την αντάρτισσα, συγκρούστηκε μάλιστα και με τον Νίκο Καρανίκα: του είπε να πάει «σαπέρα», αλλά τελικά εκείνη πήγε στις Σπέτσες, κι ο CEO τη φωτογράφισε να περπατά πλάι του.

Γενικώς ο CEO φέρθηκε σκληρά στα στελέχη του – αλλά σκληρή είναι η ζωή στις επιχειρήσεις όπου υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Κάπως έτσι, όμως, όλοι μάθαμε πώς θα πορευτεί στο εξής το brand ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο προς την επανάσταση.