Στις αγροτικές περιοχές συνυπάρχουν αυτή την περίοδο πολλές διαφορετικές καταστάσεις. Στη Θεσσαλία υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα κάτω από το νερό κυρίως στις παρακάρλιες περιοχές. Επίσης υπάρχουν χιλιάδες στρέμματα με κατεστραμμένες πολυετείς καλλιέργειες, δηλαδή δέντρα όπως καρυδιές, φιστικιές, ροδιές και άλλες, των οποίων η αποκατάσταση θα πάρει χρόνο. Υπάρχουν και πολλά χιλιάδες στρέμματα γεμάτα με φερτά υλικά. Το τελευταίο δεν λύνεται με το όργωμα, θα χρειαστούν βαριά χωματουργικά μηχανήματα και, όπως μου λένε, το κόστος που ζητούν από τους αγρότες για τον καθαρισμό εργολάβοι της περιοχής κυμαίνεται στα 2.000-3.000 ευρώ το στρέμμα. Φανταστείτε ότι οι πιο πολλοί αγρότες έχουν πάνω από 40 στρέμματα και οι πετυχημένες εκμεταλλεύσεις κινούνται στα 100 με 200 στρέμματα και πάνω. Κάνουν τον πολλαπλασιασμό και δεν τους βγαίνει από πού θα το πληρώσουν.

Κοινή συνισταμένη όλων των ειδικών και προφανώς αντικειμενικών προβλημάτων της Θεσσαλίας είναι η έλλειψη εισοδήματος προσπορισμού όλων αυτών που πλήττονται από αυτές τις αιτίες μέχρι να αποκατασταθούν τα προβλήματα. Αυτοί που έχουν κτήματα κάτω από το νερό πρέπει να βρεθεί τρόπος να ζήσουν μέχρι να απομακρυνθούν τα νερά από τα χωράφια τους, αν γίνει αυτό ικανό κάποια στιγμή. Το ίδιο ισχύει για αυτούς που καταστράφηκαν τα δέντρα τους, καθώς ακόμα και να τους επιδοτήσει κάποιος την επαναφύτευση θα χρειαστούν 5-10 χρόνια προκειμένου να πάρουν ξανά εισόδημα από αυτά. Αρα για όλους αυτούς τους αγρότες δεν έχει βρεθεί ακόμα λύση, δικαιούνται να φωνάζουν.

Υπάρχει όμως ένα άλλο γενικό πρόβλημα που αφορά μεγάλο αριθμό προϊόντων και είναι οι χαμηλές τιμές παραγωγού που υπήρξαν φέτος κατά τη διάρκεια της εμπορικής τους περιόδου. Αυτό είναι πανελλαδικό πρόβλημα και όταν συμβαίνει συνήθως υπάρχει μεγάλη γκρίνια. Στο παρελθόν ήταν από μόνη της αιτία κινητοποιήσεων. Ειδικά όταν αφορά προϊόντα σηματωρό για το αγροτικό εισόδημα όπως αυτό του βαμβακιού. Θα πει κάποιος ότι τα φρούτα και τα λαχανικά τα πληρώνουμε πανάκριβα στις πόλεις, δεν κερδίζουν οι αγρότες; Προφανώς κάποιοι αγρότες έχουν αυξήσει τα έσοδά τους. Αλλά αυτός δεν είναι ο κανόνας. Μεγάλο μέρος της ψαλίδας των τιμών από το χωράφι στο ράφι συνεχίζει να καταλήγει με τρόπο δυσανάλογο στις τσέπες των ενδιάμεσων.

Αιτιολογούν όμως όλα αυτά τα προβλήματα την αντίδραση των αγροτών; Προφανώς ναι. Είναι δικαιολογημένος ο αποκλεισμός δρόμων; Ξεκάθαρα όχι. Ούτε στο παρελθόν ήταν δικαιολογημένος ούτε και τώρα. Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Οι δρόμοι δεν ανήκουν σε καμία ομάδα πολιτών για να την αποκλείει όποτε νιώθει ότι πλήττεται.

Κάποιοι νιώθουν ότι πρόκειται για πανευρωπαϊκή κινητοποίηση. Αλλα όμως είναι τα προβλήματα σε Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία, που επίσης βγήκαν στους δρόμους. Αλλα στην Ελλάδα. Αλλες και οι ομάδες που τις υποκινούν. Στις Βρυξέλλες η συγκέντρωση των αγροτών οργανώθηκε από το MCC Brussels, ένα think tank που υποστηρίζεται από τον ευρωσκεπτικιστή ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν και έχει ορίζοντα τις ευρωεκλογές. Στην κινητοποίηση συμμετείχε και η ανιψιά της Μαρίν Λε Πεν με ακροδεξιούς ευρωβουλευτές. Σε Ολλανδία και Γερμανία τα εθνικιστικά κόμματα ήταν επίσης πρωτεργάτες.

Στην Ελλάδα η κατάσταση είναι διαφορετική. Οι πρώτοι αγροτικοί σύλλογοι που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις προέρχονται από την ελληνική Αριστερά. Οι υπόλοιποι ακόμα διστάζουν. Περιμένουν την κυβέρνηση να δώσει απάντηση στα άμεσα προβλήματά τους. Δηλαδή, σε τι χωράφια θα μπουν στη νέα καλλιεργητική περίοδο, σε ένα-δυο μήνες από τώρα, και αν δεν τα καταφέρουν τελικά να καλλιεργήσουν, στο πώς θα βγάλουν οικονομικά τη χρονιά..

Τελευταία Νέα