Μισή μεταρρύθμιση
Τελείωσαν τα ψέματα με το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Η παρουσίασή του την Τετάρτη στο Υπουργικό Συμβούλιο από τον υπουργό Επικρατείας Ακη Σκέρτσο (πρωτότυπο, το δίχως άλλο. Πώς της ξέφυγε της υπουργού Νίκης Κεραμέως αυτή η μεταρρύθμιση;) σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικτυακής – κυρίως – κοινωνικής διαβούλευσης, η οποία υπολογίζω ότι θα έχει μεγάλη επιτυχία. Θα προστρέξουν να βγάλουν τα σώψυχά τους «παπάδες, φιλάνθρωπες κυράδες, κοράκια, εργολάβοι και…» (δεν το συνεχίζω, τον στίχο του Σαββόπουλου, για λόγους ευνόητους – μας διαβάζουν και «παιδιά»…), και να τονίσουν ότι κινδυνεύει η πατρίς, η θρησκεία, η οικογένεια – το τρίπτυχο κάθε σωστού Ελληνα.
Κατά βάθος βέβαια, όλοι τους (θα) ξέρουν ότι τίποτε δεν κινδυνεύει, επειδή λ.χ. δύο αγόρια θα ανέβουν τα σκαλιά του δημαρχείου της πόλης τους, και ένας αντιδήμαρχος θα τους καλέσει να δώσουν όρκους αιώνιας αγάπης, και αφού τους δώσουν, μετά θα τους ονομάσει συζύγους και θα τους παροτρύνει να επισφραγίσουν το «ναι» τους, με ένα φιλί. Σιγά το πράγμα. Εκεί που το πράγμα είχε θέμα, ήταν με την τεκνοθεσία, το οποίο το ξέκοψε ο Κυριάκος, δεν συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο. Και να δείτε που στο τέλος, η κυβέρνηση θα την πληρώσει κι από την άλλη πλευρά – από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα που θα καταγγείλει την κυβέρνηση ότι η μεταρρύθμιση που νομοθέτησε είναι κουτσουρεμένη, μισή!
Φυσικά κανείς δεν πρόκειται να στενοχωρηθεί γι’ αυτό, ει μη μόνον οι πέριξ του κυβερνητικού σχήματος…
Ανοιχτά «παράθυρα»
Αν και για τα παιδιά, και ό,τι αφορά την «απόκτησή» τους από άτομα του ίδιου φύλου, υπάρχουν «παράθυρα» τα οποία μένουν ανοιχτά, και δεν υπάρχει και τρόπος για να κλείσουν. Ενας φίλος μου, σοβαρός gay, που έχει τρελαθεί με αυτές τις απαιτήσεις της «κοινότητας» να μπορούν να αποκτούν ελεύθερα, και με όποιον τρόπο το επιθυμούν ή τους είναι πρόσφορος τα «μέλη» της, παιδιά, μου έλεγε τις προάλλες ότι «και όμως υπάρχουν τρόποι, για να σπάσουν οι απαγορεύσεις της τεκνοθεσίας».
Και μου εξήγησε το έργο, το οποίο με λίγα λόγια είναι το εξής: gay άνδρας συνάπτει εικονικό γάμο με παρένθετη μητέρα. Με το που γεννιέται το παιδί, χωρίζουν με κανονικό, συναινετικό, διαζύγιο, και η μητέρα του παραχωρεί με μια απλή «σύμβαση» τη διά βίου ανατροφή του παιδιού τους. Ελεύθερος εν συνεχεία, ο άνδρας αυτός, πατέρας παιδιού πλέον, παντρεύεται με πολιτικό γάμο, με τον σύντροφό του.
«Δεν λέω ότι έτσι θα γίνεται, τώρα που η κυβέρνηση απαγόρευσε την τεκνοθεσία μέσω παρένθετης μητέρας, αλλά λέω ότι μπορεί να συμβεί, και να μην ανοίξει μύτη», μου είπε ο δικός μου, και μάλλον έχει δίκιο. Ομως, όπως και να το δεις, όπως και να το κάνεις, δεν υπάρχει τρόπος να ισχύσει η κυβερνητική απαγόρευση. Και μεταξύ μας, δεν καταλαβαίνω και το γιατί να υπάρξει…
Βουλευτές σε απόγνωση
Για τους «φρικαρισμένους» με το νομοσχέδιο και τις διατάξεις του βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος δεν έχω να πω πολλά, πλην ότι τους καταλαβαίνω. Εκλέγεσαι ας πούμε στις Σέρρες, σε λένε Φωτεινή Αραμπατζή και είσαι κόρη του Σάκη Αραμπατζή, ο οποίος έχει – και τις διατύπωνε μέχρι που αποσύρθηκε – τις συγκεκριμένες, συντηρητικές, απόψεις. Σου πάει το χέρι να ψηφίσεις, κόντρα στις πολιτικές σου καταβολές; Για τις οποίες και σε ανέδειξαν βουλευτή οι ψηφοφόροι σου; Δεν σου πάει. Σε λένε Μαρία Κεφάλα, κατάγεσαι και εκλέγεσαι στα Γιάννενα, ο πατέρας σου είναι ιερέας, και η τοπική εκκλησία βοήθησε πολύ για να μπεις στη Βουλή, και εν συνεχεία παρότι νέα βουλευτής να χριστείς και υφυπουργός. Πώς θα ψηφίσεις υπέρ του νομοσχεδίου; Θα χάσεις το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων που σε έστειλαν στη Βουλή. Και θα σε «κατσαδιάσει» και ο γέροντας πατέρας σου, ο οποίος σε ανέθρεψε με συγκεκριμένες αρχές. Τους καταλαβαίνω λοιπόν τους βουλευτές, τους περισσότερους. Κυρίως της περιφέρειας που έχουν να αντιμετωπίσουν πλην των άλλων, και την οργή της τοπικής εκκλησίας. Εκείνο που αδυνατώ να καταλάβω είναι γιατί προσπαθούν στα όρια του εκβιασμού να τους μεταπείσουν, όταν ο καθένας τους έχει συγκεκριμένους λόγους για να είναι αντίθετος, πέραν αυτού καθ’ εαυτό του ίδιου του θέματος. Επειτα, αφού δεν πείθονται ούτε μετά τα «μασάζ» που τους έγιναν, τι νόημα έχει τώρα να τους βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό; Δεν καταλαβαίνουν ότι στήνοντάς τους απέναντι, φτιάχνουν εχθρούς;
Το «μασάζ» απέτυχε
Από τους διάφορους «μασέρ» που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος Κυριάκος, προκειμένου να περιορίσει ή και να «καταστείλει» αυτό το ιδιότυπο «κίνημα» των αντιρρησιών υπουργών και βουλευτών, ασφαλώς διακριτό ρόλο είχε ο κύριος Αλεξ Πατέλης, σύμβουλος επί των οικονομικών του Πρωθυπουργού. Ο κ. Πατέλης, ο οποίος, λέγεται, πως είναι εις εξ αυτών που έπεισαν και τον πρόεδρο Κυριάκο περί της αναγκαιότητας ψήφισης του νόμου ο οποίος ρυθμίζει τα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, είχε αναλάβει εδώ και έξι μήνες να συναντά αντιρρησίες, και να τους πείθει, ότι πέραν των ίσων δικαιωμάτων που επιβάλλουν τη συγκεκριμένη ρύθμιση, υφίσταται και κοινωνική διάσταση, την οποία δεν επίλυσε το σύμφωνο συμβίωσης. Αντιθέτως περιέπλεξε περισσότερο τα πράγμα.
Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, και από το γεγονός ότι τρεις-τέσσερις, δύο βουλευτές, δύο υπουργοί, τους οποίους, μεταξύ άλλων, συνάντησε προς «ζύμωση» ο κ. Πατέλης είναι αρνητικοί, θα έλεγα ότι δεν τα κατάφερε. Να το πω πιο απλά, απέτυχε. Από τους δύο υπουργούς, ο ένας, ο Βορίδης, είναι γνωστό ότι δεν θα ψηφίσει. Ο δεύτερος θα ψηφίσει μεν, αλλά με βαριά καρδιά. Βρίζοντας. Οι δύο βουλευτές βρίσκονται μεταξύ αυτών που αρνούνται να υπερψηφίσουν. Αρα; Με αυτούς τους 4 έχει 100% αποτυχία.
Τρέμω στην ιδέα να υπάρχει αντιστοίχιση με τις επιδόσεις του στα οικονομικά, αλλά ευκαιρίας δοθείσης, έχω να ρωτήσω το εξής: αυτός ο άνθρωπος ασχολήθηκε σχεδόν μονοθεματικά με το ζήτημα του γάμου από τις εκλογές και μετά. Με τη δουλειά του, ασχολιόταν καθόλου; Ή, μπα;
Ενα ξεχωριστό λεξικό
Ενα σημαντικό πόνημα, συμπατριώτη μου, από τα Ιωάννινα, του κ. Δημήτρη Δελλή, εισηγούμαι για σήμερα. Πρόκειται για το «Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Σοφίας», ένα εγκυκλοπαιδικό σύγγραμμα προϊόν 35ετούς έρευνας και μελέτης του συγγραφέα, το οποίο κυκλοφορεί ήδη από τις εκλεκτικές εκδόσεις Φερενίκη.
Ο κ. Δελλής με υπομονή, επιμονή και τον ζήλο νεαρού ιστοριοδίφη που ανακαλύπτει θησαυρούς πίσω από τις λέξεις της καθεστηκυίας ιστορικής γνώσης, κατάφερε να δημιουργήσει ένα πραγματικό κόσμημα. Συγκέντρωσε περίπου 500 λήμματα, με γνωμικά, ρήσεις και αποφθέγματα φιλοσόφων, ποιητών, ιστορικών της αρχαιότητας, και αποδεικνύει μέσω αυτών το τεράστιο εύρος και τη συμβολή της ελληνικής σκέψης στη δημιουργία του δυτικού κόσμου. Συγκέντρωσε στο «Λεξικό», ό,τι κατά τη γνώμη του αναδεικνύει τη μοναδικότητα και τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Μην παρεξηγηθώ, το βιβλίο δεν είναι σύγγραμμα, και πολύ περισσότερο δεν είναι ένα δύσπεπτο κείμενο, φιλοσοφικού περιεχομένου, από αυτά που προκαλούν, συνήθως, τα πιο βαθιά χασμουρητά. Είναι εύληπτο και όπως συχνά αναφέρουν οι συμπατριώτες μας, στην εύανδρο Ηπειρο, σε ανάλογες περιπτώσεις, πρόκειται για μια θαυμάσια food for thought – τροφή για σκέψη…
