Η «εθνική επιτυχία» κοστίζει ακριβά
Είδα μεγάλο ενθουσιασμό σε ένα πλήθος μέσων ενημέρωσης, αναφορικά με την απόφαση των ΗΠΑ να επιτρέψουν την πώληση στην Ελλάδα έως (έως, τονίζω!) 40 αεροσκαφών F-35. Για την ακρίβεια, διέκρινα μια «ομοιομορφία» ενθουσιασμού, η οποία προσωπικά καθόλου δεν με… ενθουσίασε, καθότι έχουμε κι εμείς μια γνώση του πώς «ενθουσιάζονται» όλοι αυτοί, όταν «πρέπει». Ομως αυτή είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση, την οποία, υπόσχομαι, θα την κάνουμε κάποια στιγμή, διότι πάει πολύ να πανηγυρίζουμε για την τρέλα των εξοπλισμών, η οποία μοιάζει με σκύλο που κυνηγάει την ουρά του. Δεν έχει τέλος. Αλλά έχει ακριβό κόστος, και πανάκριβες επιπτώσεις για όλους. Ναι, ξέρω, ακούγεται λίγο… κουκουεδίστικο αυτό, όμως πραγματικά δεν βλέπω τον λόγο να προσπαθούν ορισμένοι (αρκετοί, απ’ ό,τι αποδεικνύεται) να πείσουν τους πολίτες ότι με 8,3 δισ. επιπλέον χρέος για την αγορά των καινούργιων, και πανάκριβων, πολεμικών αεροσκαφών θα γίνει η ζωή τους καλύτερη. Χειρότερη θα γίνει… γιατί τα χρήματα αυτά, που δεν υπάρχουν, θα πρέπει να εξοικονομηθούν από αλλού (υγεία, παιδεία, προγράμματα επενδύσεων κ.λπ.). Κι επίσης με κάτι τέτοια (αλλά όχι μόνο, για να λέμε την αλήθεια) πριν από 13 χρόνια, πέσαμε με 200 στα βράχια, με τα μνημόνια της καταστροφής.
Πριν «ενθουσιαστείτε» κι εσείς λοιπόν, με τη μεγάλη «εθνική επιτυχία» που συνιστά (λέμε τώρα) η αγορά των F-35, σκεφτείτε το λιγάκι καλύτερα το πράγμα. Ισως δεν πρέπει…
Ο Ανδρέας και «η αγορά του αιώνα»
Φυσικά θα ενσκήψουν και οι απαραίτητοι σε αυτές τις περιπτώσεις «ελληνάρες» που θα μας επιβεβαιώσουν ότι με τον τρόπο αυτόν (την αγορά δηλαδή των F-35) η Ελλάδα καθίσταται ατρόμητη και πως τίποτε πλέον δεν πρόκειται να ταράξει τον ύπνο μας, από τον εξ Ανατολών κίνδυνο. Μακάρι να μπορούσε να είναι έτσι, αλλά θα πρέπει να ξυπνήσουν από το ωραίο όνειρο. Γιατί ταυτόχρονα με την απόφαση για την πώληση σε εμάς των F-35 η αμερικανική κυβέρνηση αποφάσισε την πώληση και την αναβάθμιση σχεδόν του συνόλου του αεροπορικού στόλου της Τουρκίας σε μαχητικά F-16. Αλλά επ’ αυτού δεν ακούσαμε κάτι περισσότερο. Πέρασε στην υπό ενότητα «και τώρα σε άλλα νέα της ημέρας», ως υποσημείωση, στον αστερίσκο «η Τουρκία ενέκρινε την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ»!
Επίσης δεν είδα και τίποτε ουσιαστικό, από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Μείζονος και ελάσσονος. Αν εξαιρέσεις μια επίσκεψη του προέδρου Κασσελάκη στο υπουργείο Αμυνας σήμερα για «ενημέρωση», τίποτε σημαντικό. Ολοι ευχαριστημένοι. Κάποτε όμως, που η κυβέρνηση του Ανδρέα, έπειτα από βασανιστικές διαπραγματεύσεις, προχώρησε στην εξαγορά πολεμικών αεροσκαφών τύπου Mirage 2000 από τη Γαλλία, μόνο οι πέτρες δεν ξεσηκώθηκαν για την «αγορά του αιώνα».
Αυτή εδώ τώρα, που είναι τρεις φορές και βάλε, η «αγορά του (προηγούμενου) αιώνα», δεν φαίνεται να συγκινεί κανέναν τους…
Σημεία των καιρών…
Η «αναβάθμιση των αεροσκαφών Ρ-3»…
Δεν είδα επίσης να γίνεται και καμιά κουβέντα για τη γενναιοδωρία των ΗΠΑ να χαρίσουν στην Ελλάδα 10 κινητήρες για αεροσκάφη Ρ-3 ναυτικής συνεργασίας. Ούτε από την κυβέρνηση, ούτε από την αντιπολίτευση. Πόσο γρήγορα λοιπόν ξεχνιούνται μερικά πράγματα. Μα πόσο γρήγορα. Η λήθη (που είναι παραμύθι, όπως λέγανε παλιά οι αναρχικοί) τα σκεπάζει όλα με την ησυχία και την ηρεμία χιονιού που πέφτει – το κάνω λίγο πιο επίκαιρο, για να έχει μια συνάφεια με τις προβλέψεις του Θ. Κολυδά και του Γ. Καλλιάνου, των φίλων μου, ότι σήμερα θα δούμε, επιτέλους, «άσπρη μέρα» και στην Αττική.
Επανέρχομαι, γιατί αισθάνομαι να πλατειάζω. Η δωρεά των 10 κινητήρων για τα αεροσκάφη Ρ-3 του Πολεμικού Ναυτικού, επαναφέρει στη δική μου μνήμη τουλάχιστον, την περίοδο του αλήστου μνήμης, μέσα έξω Καμμένου, ως υπουργού Αμυνας (τι έχει περάσει αυτή η χώρα, τι έχει περάσει!). Ο λεβέντης αυτός, από τις πρώτες αποφάσεις που έλαβε ως υπουργός Εθνικής Αμυνας, με την ανοχή, και τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού Τσίπρα, ήταν το έργο «αναβάθμιση αεροσκαφών Ρ-3», μια ωραία δουλειά την οποία ανέλαβε η περίφημη Lockheed Martin, της οποίας αντιπρόεδρος για την περιοχή μας ήταν ο δραστήριος (και σήμερα…) κύριος Ντένις Πλέσσας. Περί τα 500 εκατομμύρια είχε υπολογιστεί η «αναβάθμιση», και είχε στείλει κανονικά για ψυχοφάρμακα κόσμο και κοσμάκη, διότι αδυνατούσαν (οι κακόμοιροι) να καταλάβουν τη… διορατικότητα που επέβαλλε την απόφαση αυτή της αναβάθμισης τεσσάρων γηρασμένων αεροπλάνων που ήταν σε απόσυρση, και ακινητοποιημένα.
… και η μεγάλη απορία
Οι κυβερνήσεις άλλαξαν, υπουργοί Αμυνας έδωσαν τη θέση τους σε άλλους υπουργούς, αλλά το πρόγραμμα «αναβάθμιση Ρ-3» ουδείς τόλμησε να το αγγίξει. Ούτε τους όρους της συμφωνίας διανοήθηκε να ψηλαφίσει. «Το κράτος έχει συνέχεια», βλέπετε. Μέχρι που τον Οκτώβριο του 2021, απηυδισμένος ο τότε υπουργός Νίκος Παναγιωτόπουλος που το ελληνικό Δημόσιο πλήρωνε και ξαναπλήρωνε βάσει της σύμβασης και αεροπλάνα δεν είχε (διότι το «σαπάκι» είναι «σαπάκι» και δεν πετάει από τη μια στιγμή στην άλλη. Θα πάρει κόσμο στον λαιμό του, και είναι κρίμα), μας έσκασε το μυστικό ότι το πρόγραμμα αναβάθμισης των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας Ρ-3 Orion ήταν «αμφιβόλου επείγοντος χαρακτήρα όσον αφορά τις απαιτήσεις των Ενόπλων Δυνάμεων», καθώς επίσης ότι «καρκινοβατεί κι έχει κάποιες υπερβάσεις όσον αφορά το οικονομικό αντικείμενό του»!
Πόσες και ποιες ήταν οι «υπερβάσεις» στον προϋπολογισμό είναι ένα μυστικό που ο Παναγιωτόπουλος κράτησε για τον εαυτό του, αλλά μεταξύ μας μικρή σημασία έχει τώρα. Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός δεν κάλεσε τον υπουργό του, να του ζητήσει αφενός ενημέρωση, και αφετέρου να του δώσει εντολή να στείλει τον φάκελο στον εισαγγελέα, βασίμως μπορούμε να υποθέσουμε ότι θεώρησε πως όλα είναι καλώς καμωμένα. Οπότε δεν έχουμε κι εμείς να αμφισβητήσουμε κάτι.
Μέχρι που ήρθε αυτή η είδηση, κολλητά με την αγορά των F-35, για τους 10 κινητήρες για τα αεροσκάφη Ρ-3 που θα μας δωρίσουν οι ΗΠΑ, και μας γεννήθηκε η απορία: πού διάολο θα τους «κοτσάρουν» αυτούς τους κινητήρες, αφού τα αεροπλάνα αυτά υποτίθεται ότι αναβαθμίστηκαν και μας κόστισαν (και κοστίζουν) έναν σκασμό λεφτά;
Κύριε Δένδια, έχετε τον λόγο…
Info: η παράδοση του πρώτου αναβαθμισμένου αεροπλάνου Ρ-3 στο Πολεμικό Ναυτικό αναμένεται τον Απρίλιο του 2024, το δεύτερο υπολογίζεται να παραδοθεί τον προσεχή Ιούνιο, το τρίτο τον Δεκέμβριο, και το τέταρτο και τελευταίο εντός του 2025.
Οι αγρότες στους δρόμους
Βλέπω να στήνεται αργά αλλά σταθερά το έργο «κινητοποιήσεις αγροτών», το οποίο είναι αλήθεια μας είχε… λείψει τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά φέτος, κάτι οι φυσικές καταστροφές, κάτι ο μιμητισμός με τους έξω (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία κ.λπ.), μπορεί και να το φουντώσουν το πράγμα και να την «πληρώσει» ο Λευτέρης Αυγενάκης, που είναι ο τελευταίος ο οποίος ευθύνεται για το γεγονός ότι οι αγρότες δεν έχουν αποζημιωθεί από την κυβέρνηση.
Εδώ πάντως, οι δικοί μας, απ’ ό,τι είδα στις τηλεοράσεις, είναι επί του παρόντος κύριοι στα μπλόκα, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους, στη Γαλλία λ.χ., που μπούκαραν σε ένα McDonald’s και άδειασαν μέσα στο μαγαζί κοπριά από τις αγελάδες τους!
Αλλά και πάλι τους Γερμανούς δεν τους έφτασαν. Τα τρακτέρ των δικών μας ήταν μέσα στις λάσπες, ενώ των Γερμανών πεντακάθαρα, λες και είχαν βγει χθες από την αντιπροσωπεία…
Παιδιά, να το προσέξουμε λιγάκι αυτό…
