H ελληνική κοινωνία εμφανίζεται στις τελευταίες δημοσκοπήσεις να συμφωνεί σε ποσοστό 52-56% με την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Αν δει κανείς όμως τις επιμέρους ηλικιακές κατηγορίες, η εικόνα είναι διαφορετική. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το MEGA, στους πολίτες άνω των 60 ετών το ΝΑΙ φτάνει το 59%, στους 17-27 ετών όμως δεν ξεπερνά το 35%. Οσο για τους φοιτητές, την κατηγορία δηλαδή που αφορά περισσότερο αυτή η μεταρρύθμιση, συμφωνεί με τα μη κρατικά πανεπιστήμια το 26%, ενώ διαφωνεί το 70%!
Με άλλα λόγια, μπορεί η κυβέρνηση να επισημαίνει, ορθώς, ότι οι μειοψηφίες δεν δικαιούνται να κλείνουν τα πανεπιστήμια με τις καταλήψεις τους ή να προκαλούν αναστάτωση στους δρόμους με τις διαδηλώσεις τους, αλλά αυτό δεν μπορεί να κρύψει ένα υπαρκτό πρόβλημα: οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν πειστεί ότι το νομοσχέδιο του Κυριάκου Πιερρακάκη θα κάνει καλό στους ίδιους, στην παιδεία και στη χώρα. Ανησυχούν, αντιθέτως, ότι η ανώτατη εκπαίδευση θα αποτελέσει προνόμιο των πλουσίων και ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα εγκαταλειφθούν στην τύχη τους.
Η ανησυχία αυτή είναι εν μέρει δικαιολογημένη: οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν διακρίνονται ούτε για την οργανωτικότητα ούτε για την αξιοπιστία τους. Αποτυπώνει όμως και μια συντηρητική στάση απέναντι σε μια αλλαγή που όχι μόνο είναι αναγκαία, αλλά επιπλέον έχει αργήσει. Aν λάβει μάλιστα κανείς υπόψη του ότι στο ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών η εικόνα είναι ακριβώς αντίθετη (οι νέοι συντάσσονται αναφανδόν υπέρ των γάμων και των βαπτίσεων, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είναι πιο επιφυλακτικοί), θα μπορούσε να συμπεράνει ότι η Γενιά Ζ είναι πολύ προοδευτική σε ορισμένα θέματα και απροσδόκητα συντηρητική σε άλλα.
Η τάση αυτή είναι διεθνής. Αλλά κι εδώ υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο: οι νέες γυναίκες είναι πολύ πιο προοδευτικές από τους νέους άνδρες. Η Γενιά Ζ δεν είναι μία, αλλά δύο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, διαβάζουμε στους Financial Times, οι γυναίκες 18 ως 30 ετών είναι κατά 30 ποσοστιαίες μονάδες πιο φιλελεύθερες από τους άνδρες συνομηλίκους τους – και η ψαλίδα άρχισε να ανοίγει πριν από έξι μόλις χρόνια. Ανάλογες διαφορές παρατηρούνται στη Γερμανία, στη Βρετανία, αλλά και στη Νότια Κορέα, στην Κίνα, στην Τυνησία. Καταλυτικό ρόλο φαίνεται πως έπαιξε το κίνημα #MeToo, που επέτρεψε στις νέες γυναίκες να μιλήσουν ανοιχτά για τις διακρίσεις που υφίστανται. Και τις έχει οδηγήσει να έχουν σήμερα πιο φιλελεύθερες απόψεις για τη μετανάστευση ή τα φυλετικά ζητήματα από τους νέους άνδρες.
Ισχύει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα; Είναι οι φοιτήτριες πιο φιλελεύθερες από τους φοιτητές; Για να έχει νόημα βέβαια αυτή η συζήτηση, θα πρέπει η ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων να έχει εγγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως ένα φιλελεύθερο μέτρο. Και αυτό δεν είναι διόλου δεδομένο.