Στις αρχές Μαρτίου, η Aria Babu παραιτήθηκε από τη δουλειά της, ένα think tang, για να αφοσιωθεί σε κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ. Έχοντας εργαστεί στη δημόσια πολιτική για αρκετά χρόνια, η 26χρονη Λονδρέζα είχε καταλήξει σε μια ανησυχητική διαπίστωση σχετικά με το μέλλον του Ηνωμένου Βασιλείου, του κόσμου – και του ανθρώπινου είδους.
«Μου έγινε σαφές ότι οι άνθρωποι ήθελαν περισσότερα παιδιά από όσα έκαναν», λέει η Babu. «Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό είναι ένα τόσο τεράστιο μέρος της ζωής των ανθρώπων, το γεγονός ότι δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσουν αυτή την επιθυμία ήταν σαφώς ενδεικτικό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά».
Σκοτάδι και τεχνολογία
Το νέο επίκεντρο της καριέρας του Babu είναι μια φιλοσοφία γνωστή ως pronatalism, που σημαίνει κυριολεκτικά υπέρ της γέννησης. Το βασικό της δόγμα είναι παραπλανητικά απλό: το μέλλον μας εξαρτάται από το αν θα κάνουμε αρκετά παιδιά, και όμως η ζωή στις ανεπτυγμένες χώρες έχει γίνει εχθρική προς αυτή τη βασική βιολογική επιταγή.
Συνδεδεμένη με τις υποκουλτούρες του ορθολογισμού και του «αποτελεσματικού αλτρουισμού» (EA), και υποστηριζόμενη από τη μείωση των ποσοστών γεννήσεων, έχει κερδίσει έδαφος στη Silicon Valley και στην ευρύτερη τεχνολογική βιομηχανία – ιδίως στις πιο συντηρητικές γωνιές της.
«Έχω συνομιλήσει σε διάφορα κείμενα με επιχειρηματίες της τεχνολογίας που μοιράζονται αυτή την άποψη… υπάρχουν πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι που έχουν πραγματική ανησυχία γύρω από αυτό», λέει ο Ben Lamm, ένας επιχειρηματίας βιοτεχνολογίας από το Τέξας, η εταιρεία Colossal του οποίου αναπτύσσει τεχνητές μήτρες και άλλη αναπαραγωγική τεχνολογία (ή «reprotech») που θα μπορούσε να ενισχύσει τη γονιμότητα στο μέλλον.
Δείτε την Simone και τον Malcolm Collins να περιγράφουν τα σχέδια τους
Μια νέα άρια φυλή;
«Είμαστε αρκετά εξοικειωμένοι με το κίνημα των προναταλιστών και είμαστε υποστηρικτές του», λέει ο Jake Kozloski, ο συνιδρυτής μιας υπηρεσίας τεχνητής νοημοσύνης που ονομάζεται Keeper, η οποία έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει την «κρίση γονιμότητας που τροφοδοτείται από μια κρίση γάμου» βοηθώντας τους πελάτες να βρουν τον άλλο γονέα των μελλοντικών τους παιδιών.
«Ενθαρρύνω τους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι, έξυπνοι και ευσυνείδητοι να κάνουν παιδιά, γιατί θα κάνουν το μέλλον καλύτερο», λέει η Diana Fleischman, καθηγήτρια προναταλιστικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και σύμβουλος μιας νεοφυούς εταιρείας εμβρυοεπιλογής (είναι έγκυος στο δεύτερο παιδί της).
«Θα πάψει να υπάρχει»
Εύκολα το πιο διάσημο πρόσωπο που υποστηρίζει προναταλιστικές ιδέες είναι ο Ίλον Μάσκ, ο πλουσιότερος άνθρωπος του γαλαξία, ο οποίος έχει αποκτήσει 10 παιδιά με τρεις διαφορετικές γυναίκες. «Αν οι άνθρωποι δεν κάνουν περισσότερα παιδιά, ο πολιτισμός θα καταρρεύσει. Σημειώστε τα λόγια μου» δήλωσε ο Μασκ σε μια επιχειρηματική σύνοδο κορυφής τον Δεκέμβριο του 2021. Έχει χαρακτηρίσει την πληθυσμιακή κατάρρευση ως «τον μεγαλύτερο κίνδυνο» για την ανθρωπότητα (ξεπερνώντας την κλιματική αλλαγή) και προειδοποίησε ότι η Ιαπωνία, η οποία έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γεννήσεων στον κόσμο, «τελικά θα πάψει να υπάρχει».
Σε ένα άρθρο του Insider τον περασμένο Νοέμβριο, που βοήθησε να γίνει ευρύτερα γνωστό το κίνημα, η συνιδρύτρια της 23andMe Linda Avey αναγνώρισε την επιρροή του στην τεχνολογική σκηνή του Τέξας, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος ενός αποκλειστικού καταφυγίου, του Dialog, που συνιδρύθηκε από τον αρχισυντηρητικό επενδυτή και πρωτοπόρο του PayPal, Peter Thiel, δήλωσε ότι η μείωση του πληθυσμού ήταν συχνό θέμα εκεί.
Η Babu, η οποία ελπίζει να ενταχθεί ή να δημιουργήσει μια προναταλιστική οργάνωση στο Ηνωμένο Βασίλειο, λέει κερδίζει έδαφος τόσο στην «σπαρταριστή Δεξιά της διανόησης» όσο και στα πιο επικεντρωμένα στην οικογένεια τμήματα της Αριστεράς που έχουν «μπλε-λαϊκούς» προσανατολισμούς.
Συντηρητισμός, οικογένεια και (ξανά) τεχνολογία
Στο επίκεντρο όλων αυτών βρίσκονται η Simone και ο Malcolm Collins, δύο 30άρηδες Αμερικανοί επιχειρηματίες που έγιναν φιλόσοφοι – και γονείς – οι οποίοι λένε ότι είναι μόνο οι πιο ειλικρινείς υποστηρικτές μιας πεποίθησης που πολλοί προτιμούν να κρατήσουν ιδιωτική.
Το 2021 ίδρυσαν μια «μη θρησκευτική» ομάδα εκστρατείας με την ονομασία Pronatalist.org, υπό την ομπρέλα του μη κερδοσκοπικού τους Ιδρύματος Pragmatist Foundation. Ενισχυμένη από μια δωρεά 482.000 δολαρίων (385.000 λίρες) από τον Jaan Tallinn, έναν Εσθονό δισεκατομμυριούχο της τεχνολογίας που χρηματοδοτεί πολλές οργανώσεις ορθολογιστών και ΕΑ, ασκεί τώρα πιέσεις σε κυβερνήσεις, συναντά επιχειρηματίες και αναζητά συνεργασίες με εταιρείες reprotech και κλινικές γονιμότητας.
Οι Collins δεν επινόησαν τη λέξη «pronatalism», η οποία χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό (μαζί με τη λέξη «natalism») για να περιγράψει κυβερνητικές πολιτικές που αποσκοπούν στην αύξηση των ποσοστών γεννήσεων, ή επικρατούσες θέσεις υπέρ της γέννησης, όπως αυτή της Καθολικής Εκκλησίας. Το αντίθετό του είναι ο «αντι-ναταλισμός», η ιδέα ότι είναι λάθος να φέρουμε στον κόσμο ένα νέο άτομο αν είναι απίθανο να έχει μια καλή ζωή.
Πλούτος, δύναμη και (ξανά) τεχνολογία
Ο Lyman Stone, δημογράφος-γεννητολόγος και ερευνητής στο Ινστιτούτο Οικογενειακών Σπουδών των ΗΠΑ, έχει περιγράψει τη φιλοσοφία των Collins ως «μια πολύ ασυνήθιστη υποκουλτούρα» σε σύγκριση με τα εκατομμύρια των καθημερινών γεννητολόγων. Ωστόσο, είναι η δική τους εκδοχή – μια κοσμική, παράδοξα ανορθόδοξη ανακατασκευή της αναμφισβήτητα πιο παραδοσιακής άποψης στη γη, που καθοδηγείται από την ανησυχία για μια επαπειλούμενη πληθυσμιακή καταστροφή – που ευημερεί μεταξύ της τεχνολογικής ελίτ.
«Δεν νομίζω ότι είναι ελκυστικό μόνο για τους ανθρώπους της Silicon Valley», λέει ο Malcolm.
«Είναι περισσότερο σαν, όποιος είναι εξοικειωμένος με τη σύγχρονη επιστήμη και με τις στατιστικές γνωρίζει ότι αυτό είναι ένα θέμα, και εστιάζει σε αυτό. Ο λόγος για τον οποίο βλέπεις ανθρώπους της Silicon Valley να έλκονται δυσανάλογα από αυτό είναι ότι έχουν εμμονή με τα δεδομένα και είναι αρκετά πλούσιοι ώστε να εξετάζουν τα πράγματα – και οι οποίοι έχουν επίσης αρκετό πλούτο και δύναμη ώστε να μην φοβούνται ότι θα ακυρωθούν».
Το πρόβλημα, παραδέχεται, είναι ότι η μείωση των γεννήσεων είναι επίσης μια κοινή ανησυχία των νεοναζί και άλλων εθνικιστών, οι οποίοι πιστεύουν ότι ξεφυτρώνουν και «αντικαθίστανται» από άλλες φυλές. «Πολλές από τις υποτιθέμενες ανησυχίες για τη μείωση της γονιμότητας είναι στην πραγματικότητα κακώς συγκαλυμμένες ρατσιστικές ιδέες σχετικά με το τι είδους ανθρώπους θέλουν στον πλανήτη», λέει η δημογράφος Bernice Kuang του Κέντρου για την Αλλαγή του Πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η εμμονή για περισσότερα μωρά
Ένα άλλο ζήτημα είναι αυτό που θα μπορούσατε να αποκαλέσετε το πρόβλημα του Handmaid’s Tale. Από τα μετάλλια μητρότητας της ναζιστικής Γερμανίας μέχρι τον λόγο του διαβόητου ιεροκήρυκα Fred Phelps με έδρα το Κάνσας που λέει ότι ο Θεός μισεί τις αδερφές, ο ζήλος για τις μεγάλες οικογένειες συχνά συνοδεύεται από πατριαρχικές πολιτικές φύλου. Για τους φιλελεύθερους Δυτικούς, η ιδέα ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα μωρά μπορεί να φέρνει στο μυαλό εικόνες από τη Γκιλέαδ της Μάργκαρετ Άτγουντ.
Ορισμένες πιο ανελεύθερες χώρες ήδη μετατοπίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Η Κίνα έχει αρχίσει να περιορίζει τις αμβλώσεις μετά από δεκαετίες που τις επέβαλε σε όποιον είχε ήδη ένα παιδί. Η Ρωσία έχει αναβιώσει ένα σοβιετικό μετάλλιο για τις γυναίκες με 10 ή περισσότερα παιδιά.
Η Ουγγαρία, όπου η γονιμότητα έπεσε προ πολλού κάτω από τις 2,1 γεννήσεις ετησίως ανά γυναίκα – το «ποσοστό αντικατάστασης» που είναι απαραίτητο για τη διατήρηση ενός πληθυσμού χωρίς μετανάστευση – έχει αυστηροποιήσει τη νομοθεσία περί αμβλώσεων, ενώ προσφέρει νέες φοροαπαλλαγές και κίνητρα για τη μητρότητα. Μετά το τέλος της απόφασης Roe v Wade στις ΗΠΑ, το Τέξας πρότεινε φοροελαφρύνσεις για κάθε επιπλέον παιδί, αλλά μόνο αν γεννηθεί ή υιοθετηθεί από παντρεμένο ετερόφυλο ζευγάρι που δεν έχει χωρίσει ποτέ.
Συντηρητικοί με κοινωνικό πρόσημο;
Όμως οι Κόλινς υποστηρίζουν ότι αυτό ακριβώς το μέλλον προσπαθούν να αποτρέψουν. «Οι άνθρωποι συχνά συγκρίνουν την ομάδα μας με τη σκέψη που μοιάζει με το Handmaid’s Tale», λέει ο Malcolm, «κι εγώ λέω: με συγχωρείτε, ξέρετε τι θα συμβεί αν εμείς, το εθελοντικό κίνημα, αποτύχουμε…; Οι πολιτισμοί θα βρουν τελικά έναν τρόπο να το διορθώσουν αυτό- το πόσο τρομακτικοί είναι αυτοί οι μηχανισμοί εξαρτάται από το αν η ομάδα μας θα βρει έναν ηθικό τρόπο ή όχι».
Αν και αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά ως συντηρητικοί -ο Malcolm ψηφίζει πάντοτε Ρεπουμπλικάνους- υποστηρίζουν ότι τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ και των δικαιωμάτων στην άμβλωση και αντιτίθενται σε κάθε προσπάθεια να πιεστούν όσοι δεν θέλουν παιδιά να γίνουν γονείς.
Αντιθέτως, λένε, η ελπίδα τους είναι να διατηρήσουν ένα «ποικιλόμορφο» φάσμα πολιτισμών που διαφορετικά θα μπορούσαν να αρχίσουν να εξαφανίζονται μέσα στα επόμενα 75 έως 100 χρόνια. Θέλουν να δημιουργήσουν ένα κίνημα που θα μπορεί να υποστηρίξει ανθρώπους όλων των χρωμάτων και θρησκειών που ήδη θέλουν να κάνουν μεγάλες οικογένειες, αλλά εμποδίζονται από την κοινωνία – έτσι ώστε να μπορέσει να σωθεί «κάποια επανάληψη κάποιου είδους που μοιάζει με τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό».
*Με στοιχεία από telegraph.com