Τις τελευταίες ημέρες «πρωταγωνιστεί» στα σόσιαλ μίντια μια συσκευασία γάλακτος. Και όχι εξαιτίας της τιμής του ή ότι στις Αρδέννες στοιχίζει 10 λεπτά φτηνότερα και στην Ανδαλουσία τρία λεπτά πιο ακριβά. Το θέμα εδώ είναι αυτή καθαυτήν η συσκευασία, πιο συγκεκριμένα η φωτογραφία που είναι τυπωμένη επάνω. Και η οποία δείχνει έναν νεαρό πατέρα που βάζει γάλα στο ποτήρι της κόρης του.
Ω ρε μάνα μου, τι κουρνιαχτός σηκώθηκε. Οτι πρόκειται, λέει, για σχέδιο εξόντωσης της ιδέας της μητρότητας, αναπροσαρμογή του οικογενειακού μοντέλου, επιβολή της μονογονεϊκής οικογένειας ως εικόνας αρχικά και μετά βλέπουμε. Διότι πριν, λέει, κυκλοφορούσε μία άλλη συσκευασία που είχε τη σωστή οικογένεια, την παραδοσιακή, αλλά την απέσυραν. Αυτά λέγονται με κομψό τρόπο. Με άκομψο, οι εκφράσεις είναι πιο άμεσες. «Ηρθαν οι γκέηδες να βγάλουν τις μανάδες από τα γάλατα». Οτι τι δηλαδή; Θα βλέπουν τα παιδιά τη συγκεκριμένη φωτογραφία και δεν θα έχουν πλέον ανάγκη τη μαμά τους; Ή μήπως αν πίνουν συστηματικά αυτό το γάλα θα γίνουν ομοφυλόφιλοι; Κι αν μόνο το μυρίζουν, μπαϊσέξουαλ;
Η σκευωρία τελικά δεν ήταν σκευωρία. Διότι η συγκεκριμένη συσκευασία είναι μία από τις πολλές αυτού του τύπου γάλακτος – της κατηγορίας «οικογενειακό» – της εταιρείας. Στις υπόλοιπες βλέπουμε και ζευγάρια με παιδιά και ζευγάρι σκέτο. Αλλά αυτό ήταν μια καλή αφορμή για να πάει η μπάλα στην απέναντι εξέδρα. Νομίζεις ότι άλλαξε τη συσκευασία η εταιρεία για να προωθήσει την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια; Είσαι ψέκας, ακροδεξιός, φασίστας, αμόρφωτος, ούγκανο, βλαμμένος, θρησκόληπτος, ανεγκέφαλος, λοβοτομημένος. Και αντιεμβολιαστής.
Σιγά μη και δεν έχουμε ξαναδεί το έργο. Υπεραπλουστευμένες «αναγνώσεις» ενός ιδιαίτερα περίπλοκου θέματος. Μιλάμε για την επιτομή, τη μαγιά του λαϊκισμού. Εκατέρωθεν. Εξάλλου όσο «παίζει» το θέμα γάμου και τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών δίνει ένα εξαιρετικό άλλοθι ετεροπροσδιορισμού. Αν βρίζεις, χλευάζεις, ειρωνεύεσαι αυτόν που βρίζει, χλευάζει, ειρωνεύεται τον «άλλον», αποκτάς ταυτότητα, διαπιστευτήριο προοδευτισμού, εχέγγυο πατριωτισμού. Και τι δεν έχω ακούσει και διαβάσει τις τελευταίες ημέρες, και μάλιστα από ανθρώπους που δεν το περίμενα. Φοβίες, προκαταλήψεις, εμμονές, υπερβολές. Αναγωγή σε αναφορές του Συντάγματος για θέματα που ρυθμίζονται σε μισή ώρα σε ένα συμβολαιογραφικό γραφείο. Μισές αλήθειες και ολόκληρες παρανοήσεις. Και μια βιάση για να πάρουμε θέση σε ένα θέμα πολυδιάστατο και ιδιαίτερα κρίσιμο. Εχω την υποψία ότι πολλούς από όσους τάσσονται κατά ή υπέρ του γάμου των ομοφύλων δεν τους ενδιαφέρει αυτό καθαυτό το θέμα αλλά ο γκαϊλές τους να δηλώσουν πού ανήκουν οι ίδιοι.
Τώρα, όσον αφορά τον θόρυβο που έγινε με τη συσκευασία του γάλακτος, έχω μία απορία. Από πού συμπεραίνεται ότι ένας πατέρας που ετοιμάζει το πρωινό της κόρης του είναι γκέι; Και όταν ένας πατέρας το υποστηρίζει αυτό, αναρωτιέμαι αλήθεια ποια ήταν η τελευταία φορά που ασχολήθηκε με τα παιδιά του. Και με ποιον τρόπο.
Πόση κακία
Δεν ξέρω αν αυτή η μηχανική πληκτρολόγηση στα σόσιαλ, ότι, στην πραγματικότητα, «μιλάμε» σε ένα κενό που γεμίζει όχι με πραγματικούς ανθρώπους αλλά με μια ανθρώπινη μάζα, μας κάνει τόσο ανόητους ώστε να αντιδρούμε αποκλειστικά και μόνο με το θυμικό, χωρίς κρίση και σκέψη. Το σίγουρο πάντως είναι ότι μας κάνει πιο κακούς.
Θυμάμαι τα σχόλια κάτω από τη μία και μοναδική φωτογραφία που κυκλοφόρησε από τον γάμο της κόρης γνωστού πολιτικού. Και πόσο άσχημη είναι, και πόσο την προίκισε ο πατέρας της για να την παντρέψει έτσι που είναι. Το τελευταίο όμως ξεπερνάει τα όρια ακόμη και της στοιχειώδους επίφασης αστικού πολιτισμού. Το Amber Alert βγάζει σήμα εξαφάνισης 14χρονου κοριτσιού που, στη φωτογραφία, είναι προφανές ότι έχει κάποια δυσμορφία ή υδροκέφαλο. Και στα σχόλια κάποιος γράφει: «Με τέτοια φάτσα τι να την κάνουν; Θα την επιστρέψουν πίσω και θα ζητούν τα έξοδα».
Με τούτα και μ’ εκείνα, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα: Η βλακεία σε κάνει κακό ή η κακία βλάκα;
