Σε ομιλία που εκφώνησε προχθές στη Στρατιωτική Ακαδημία της Σουηδίας, ο Εμανουέλ Μακρόν είπε πως οι ώρες αυτές είναι αποφασιστικές για την Ευρώπη και κάλεσε τους εταίρους του να είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν και να στηρίξουν την Ουκρανία «ανεξαρτήτως κόστους και ανεξαρτήτως του τι θα αποφασίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες». Μια νίκη της Ρωσίας, τόνισε, θα έχει δραματικές επιπτώσεις.
Κι ύστερα βγήκαν η Monde και το Politico, και παρέπεμψαν στο Ινστιτούτο του Κιέλου σύμφωνα με το οποίο η Γαλλία βρίσκεται στη δέκατη πέμπτη θέση ως προς τη διμερή στρατιωτική βοήθεια προς το Κίεβο: 540 εκατομμύρια ευρώ. Κι ας είναι η δεύτερη χώρα στην ΕΕ ως προς το ΑΕΠ και η μόνη ευρωπαϊκή δύναμη που μπορεί να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις εκτός της επικρατείας της. Ο πρόεδρος Μακρόν είναι πρώτος στα λόγια – ώρες ολόκληρες προσπαθούσε να πείσει τον Πούτιν στο τηλέφωνο ότι δεν είναι σωστό ούτε ηθικό να εισβάλει στην Ουκρανία – , δυσκολεύεται όμως να βάλει το χέρι στην τσέπη.
Τη μεγαλύτερη βοήθεια προς το Κίεβο την παρέχουν φυσικά οι Ηνωμένες Πολιτείες (43,9 δισεκατομμύρια ευρώ). Πολύ μακριά από τη Γαλλία βρίσκονται όμως και η Γερμανία (δεύτερη στην κατάταξη, με 17,1 δισεκατομμύρια), η Βρετανία (τρίτη, με 6,6 δισεκατομμύρια) και η Πολωνία (έκτη, με 3 δισεκατομμύρια). Τα στοιχεία αυτά είναι ανεπίσημα, καθώς οι Βρυξέλλες αρνούνται να αποκαλύψουν τη συνεισφορά της κάθε χώρας. «Δεν κάνουμε καλλιστεία», λένε πηγές της Κομισιόν. Μόνο που το ερώτημα εδώ δεν είναι ποιος είναι ο πιο όμορφος, αλλά ποιος είναι ο πιο συνεπής προς τις αρχές του και προς τις υποχρεώσεις του όταν πρόκειται για την άμυνα απέναντι στον σύγχρονο φασισμό.
Οσο για την Ελλάδα, πάντα σύμφωνα με το Ινστιτούτο του Κιέλου, βρίσκεται στην 29η θέση στον πίνακα της στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, με 190 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο 0,09% του ελληνικού ΑΕΠ και στο 0,59% της συνολικής ευρωπαϊκής βοήθειας.
Καταρρέει έτσι ο μύθος ότι η Ελλάδα δίνει δυσανάλογη προς τη θέση της και το μέγεθός της βοήθεια προς το Κίεβο. Οπως φυσικά έχει καταρρεύσει προ πολλού και ο μύθος ότι η καθαρή θέση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πλήττει τα ελληνικά συμφέροντα. Αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, όπου δεν έκρυβε τη συμπάθειά της προς τον εισβολέα, η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Υπερασπίζεται το απαραβίαστο των συνόρων. Εχει αντιληφθεί πως αν πέσει η Ουκρανία, ο Πούτιν θα συνεχίσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μέχρις ότου αποκατασταθεί η προ του 1989 κατάσταση. Γνωρίζει δηλαδή ότι το διακύβευμα αυτού του πολέμου δεν είναι μόνο η επιβίωση της Ουκρανίας, αλλά και το μέλλον της Ευρώπης.
Κάτι που, έστω και καθυστερημένα, έχει συνειδητοποιήσει και ο Μακρόν.
