Μια ματιά στον καθαρεύοντα Τύπο της λεγόμενης λαϊκής Δεξιάς φτάνει για να καταλάβει κάποιος τις πιέσεις που ασκούνται στον Νίκο Δένδια (τον άτυπο ηγέτη της πτέρυγας των λαϊκιστών της ΝΔ) με αφορμή το νομοσχέδιο για τον πολιτικό γάμο των ομοφύλων. Αν πιστέψουμε τα δημοσιεύματα αυτά, υποτίθεται ότι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας προσανατολίζεται προς την αποχή από την ψηφοφορία. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε τα επιχειρήματα που ζυγίζει στον νου του ο φιλόδοξος υπουργός. Αν απόσχει, τότε προβάλλει αυτός ως η κυρίαρχη μορφή της δεξιάς πτέρυγας, ενώ στην αντίθετη περίπτωση εκχωρεί τον ρόλο στον Μάκη Βορίδη. Τόση προσπάθεια κάνει στο κάτω κάτω για να φανεί ως ηγετική φυσιογνωμία του χώρου (π.χ., το μονίμως συνοφρυωμένο ύφος με το οποίο κυκλοφορεί τους τελευταίους μήνες), να την αφήσει να πάει χαμένη; Τώρα είναι η ευκαιρία, θα του λένε. Υποθέτω, επίσης, ότι οι φίλοι του θα του θυμίζουν το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεχώρισε ακριβώς επειδή αρνήθηκε να ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο για την προεδρία της Δημοκρατίας. «Κάν’ το όπως ο Κυριάκος», θα του λένε, αλλά δεν έχουν δίκιο, διότι οι περιπτώσεις μόνον επιφανειακά είναι συγκρίσιμες.

Αν ο Δένδιας διαφοροποιηθεί, κατοχυρώνει πράγματι τη θέση του επικεφαλής της παραδοσιακής Δεξιάς, με τη διαφορά όμως ότι εγκλωβίζεται σε κάτι στενότερο από αυτό που είναι σήμερα η ΝΔ. Η διαφοροποίηση του Μητσοτάκη, με την απόρριψη του αμφιλεγόμενου Παυλόπουλου, ήταν μια πράξη που οδηγούσε μπροστά, ενώ τυχόν διαφοροποίηση του Δένδια οδηγεί προς τα πίσω. Δεν χρησιμοποιώ τους όρους αυτούς με την έννοια της προόδου ή της οπισθοδρόμησης, αλλά με την έννοια της δυνατότητας σχηματισμού ευρύτερων συμμαχιών, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει κυβερνητική πλειοψηφία. Η διαφοροποίηση άνοιξε δρόμους για τον Μητσοτάκη. Αντιθέτως, η αποχή του Δένδια τους κλείνει. Διά της αποχής, ο υπουργός επιλέγει την «μικρά πλην έντιμο» ΝΔ, που είναι μεν γνήσια και αυθεντική, αλλά είναι καταδικασμένη να κολακεύει τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους του Βελόπουλου και του Νατσιού.

Επομένως, τι θα κάνει ο Δένδιας; Αυτό που έκανε πάντα, δηλαδή θα ακολουθήσει το συμφέρον του. Και το συμφέρον του βρίσκεται μέσα στην κυβέρνηση, όχι εκτός κυβέρνησης. Διότι πολύ μεγαλύτερη ισχύ έχει ως δικηγόρος και υπουργός, παρά ως δικηγόρος και απλός βουλευτής…

ΤΟΝ ΠΙΝΕΙ

Προς το τέλος της περασμένης εβδομάδας είχαμε ένα ακόμη χαριτωμένο επεισόδιο μεταξύ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, και του Μέντορά του, Παύλου Πολάκη, με αφορμή τα F-35, κατά το οποίο ο πρόεδρος φέρεται ειπών: «Παύλο, αν δεν σου αρέσει, φύγε». Ο Πολάκης, όπως είναι φυσικό, το διαψεύδει, καθώς το περιστατικό αποκαλύπτει την αδυναμία του έναντι του προέδρου. Ομως, ποια αξία μπορεί να έχει η διάψευση του Πολάκη, εφόσον η Ολγα Γεροβασίλη το επιβεβαιώνει, έστω και πλαγίως; Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός αναδεικνύει το ανύπαρκτο περιθώριο ελιγμών του Παύλου Πολάκη. Πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτόν υπάρχει μόνο ο γκρεμός. Γιατί ποιος θα έπαιρνε στο κόμμα του έναν Πολάκη; Ενδεχομένως, μόνον η ΝΑΡ-2 θα μπορούσε να τον δεχτεί και τούτο μόνο και μόνο για να έχουν τα στελέχη της την ευχαρίστηση να τον διαγράψουν εκείνοι. Συνεπώς, το βουλώνει και, κατά το κοινώς λεγόμενο, τον πίνει. (Εκφραση την οποία ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω πλήρως, αλλά για να τη χρησιμοποιεί η κυρία Τζάκρη δεν πρέπει να είναι κάτι κακό…)

ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ

Μέγα γεγονός! Ο Στέφανος Κασσελάκης ανέβηκε σε τρακτέρ και κάτι έγινε. Τι ακριβώς έγινε δεν ξέρω να σας πω. Θα μπορούσε, νομίζω, να είχε ανέβει και στα αλογάκια του Λούνα Παρκ. Το ίδιο θα ήταν ακριβώς. Ο,τι και αν κάνει ο άνθρωπος αυτός, όσο φιλότιμα και αν προσπαθεί, δεν παύει να είναι ο γνωστός Κασσελάκης και κάθε συζήτηση τελειώνει εδώ…