Τη διακοπή των εργασιών της εξεταστικής επιτροπής για το δυστύχημα των Τεμπών ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και το αίτημά του τελικά απορρίφθηκε με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, του ΚΚΕ και του Βελόπουλου. Εχει ενδιαφέρον όμως ο λόγος τον οποίο επικαλείται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (αξιωματικής, επί του παρόντος τουλάχιστον), διότι αποκαλύπτει την προτίμησή της για διπλά μέτρα και σταθμά, κατά το εκάστοτε κομματικό συμφέρον της. Βασιζόμενοι, λοιπόν, σε σχετική έκκληση των συγγενών των θυμάτων (που εκπροσωπούνται από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου), υποστήριξαν ότι θα πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η ανακριτική διαδικασία από την τακτική Δικαιοσύνη και μετά να συνεχίσει το έργο της η Εξεταστική.
Στην περίπτωση όμως των υποκλοπών, ζητούσαν το αντίστροφο! Τότε, δηλαδή, δεν ζητούσαν να ολοκληρωθεί πρώτα η ανάκριση· ήθελαν Εξεταστική εκ παραλλήλου με την τακτική Δικαιοσύνη. Γιατί; Επειδή κάθε φορά προκρίνουν εκείνο που τους συμφέρει με κριτήρια επικοινωνιακά.
Παράδειγμα δεύτερο. Προσφάτως, η κυρία Διάνα Βουτυράκου περιέγραψε τη διαδικασία επιλογής των «αρίστων» του Στέφανου Κασσελάκη για τις δεξαμενές σκέψης του ΣΥΡΙΖΑ. Μάθαμε, λοιπόν, ότι οι εκατοντάδες αιτήσεις εξετάστηκαν κατ’ αρχάς από την ίδια και τον Ευάγγελο Αποστολάκη (ναυαρχούκο). Στη συνέχεια, όσοι ξεχώρισαν πέρασαν τη δοκιμασία της συνέντευξης από την κυρία Βουτυράκου, αν κατάλαβα σωστά, και, τέλος, οι προκριθέντες ετέθησαν υπόψη του προέδρου, ο οποίος και έκανε την τελική επιλογή. Απολύτως λογικό, δεν νομίζετε; Διότι ο πρόεδρος θα συνεργάζεται απευθείας μαζί τους (θα «ζυμώνεται», κατά την ορολογία της κυρίας Γεροβασίλη) και, συνεπώς, οι επιλεγέντες πρέπει να του ταιριάζουν.
Τότε, όμως, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται επειδή περίπου η ίδια διαδικασία ακολουθείται και για την επιλογή διοικητών στους δημόσιους οργανισμούς, βάσει του νόμου της Νίκης Κεραμέως; Γιατί διαφωνούν ειδικά με την πρόβλεψη να γίνεται η τελική επιλογή από τον υπουργό, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκει ο οργανισμός που θα κληθεί να διοικήσει ο επιλεγείς; Αφού για το ίδιο πράγμα μιλάμε πάνω-κάτω! Η απάντηση είναι όπως και στην προηγούμενη παράγραφο: Το κομματικό συμφέρον υπερτερεί των γενικών αρχών. Οπως θα έλεγε δηλαδή και ο Τάϊλερ, «whatever works»…
ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΑΦΙΑΣ
Πληροφορούμαι από ανθρώπους οι οποίοι αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στη δίωξη του εγκλήματος ότι μετά τη δολοφονία του Βαγγέλη Ζαμπούνη ή Ζαμπόν η προστασία των καταστημάτων του Κέντρου και ειδικά του Κολωνακίου έχει περιέλθει πλέον στα χέρια της αλβανικής μαφίας. Μου επισημαίνουν μάλιστα ότι από την άποψη αυτή βρισκόμαστε εκεί που ήταν το Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όπου κυριαρχούσαν οι Τσετσένοι, η Ρώμη την ίδια εποχή, όταν κυριαρχούσαν οι Αλβανοί, αλλά και η Στοκχόλμη, στην οποία οι συμμορίες ήταν μεικτές, με τη συμμετοχή και Ελλήνων.
Ομως οι Αρχές ασφαλείας των χωρών αυτών αντέδρασαν αμέσως και σήμερα το πρόβλημα έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Εμείς, αντιθέτως, κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε και αφήνουμε τους μαφιόζους να αλληλοσκοτώνονται. Ισως όμως να είναι καλύτερα έτσι, αφού η φυλάκιση στην Ελλάδα είναι «συμβολική». Σχεδόν όπως ο αποκλεισμός των εθνικών οδών από τους αγρότες, ο οποίος όταν διαρκεί για λιγότερο από δύο ώρες αναγορεύεται απο τα ΜΜΕ «συμβολικός».
Δεν θα απέκλεια, πάντως, ο πολλαπλασιασμός των τραπεζοκαθισμάτων στο Κέντρο να οφείλεται στην αύξηση του λειτουργικού κόστους λόγω εκβιασμών.
ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ
Στην ξενάγηση στο ανακαινισμένο κτίριο της Τράπεζας Ελλάδος, για την οποία έγραφα χθες, παρέλειψα να αναφέρω ότι ήταν παρών και ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης. Αυτός όμως δεν συμμετείχε στο δείπνο που ακολούθησε τη ξενάγηση. Οπως με ενημέρωσε, αρκέστηκε σε ένα γιαούρτι 2% (αγελάδος, αλλά όχι στραγγιστό), όταν επέστρεψε στο σπίτι του. Αν αργότερα παρήγγειλε και καμιά πίτσα με πεπερόνι και διπλό τυρί, δεν το ξέρω, αλλά το υποθέτω…
