Πολιτική ζημιά από τις υποκλοπές

Είκοσι οκτώ, ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, είναι τα σημεία του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα οποία εγκαλείται η ελληνική κυβέρνηση, αναφορικά με τις πρακτικές της για τον Τύπο, το σκάνδαλο των υποκλοπών και το κράτος δικαίου. Και μπορεί μεν η κυβέρνηση να οχυρώνεται πίσω από το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ουσιαστικά μοιράστηκε κατά την ψηφοφορία επί του ψηφίσματος, καθώς αυτό πέρασε με 330 (καταδικαστικές) ψήφους, έναντι 250 που ψήφισαν υπέρ της απόρριψής του και 26 που απείχαν, ωστόσο είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Τόσο σοβαρό, ώστε ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει. Δεν γίνεται η Ελλάδα να καταδικάζεται, έστω, επαναλαμβάνω, και με αυτή την ισχνή πλειοψηφία, για πρώτη φορά στα 44 χρόνια που είμαστε μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας, και η κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα. Πρέπει να σκύψει με προσοχή πάνω στο θέμα…

Αν και επί του παρόντος δεν φαίνεται να έχουμε την τύχη της Ουγγαρίας του ακροδεξιού Ορμπαν, η οποία είδε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να της περικόπτει – ως μέσο πίεσης – τα ευρωπαϊκά κονδύλια λόγω των ανελεύθερων πολιτικών που επικρατούν στη χώρα, ωστόσο ο κίνδυνος εν δυνάμει υπάρχει.

Το καλό για την Ελλάδα και την κυβέρνηση είναι ότι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή επικρατούν επί του παρόντος οι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στο οποίο ανήκει ο Κυρ. Μητσοτάκης και το κόμμα του. Αρα δύσκολα – έως και αδύνατον – θα περάσει μια απόφαση αντίστοιχη της Ουγγαρίας. Η ζημιά είναι πολιτική. Και έχει γίνει. Και πρέπει τώρα να υπάρξουν συγκεκριμένα βήματα από πλευράς κυβέρνησης για να ανατραπεί το κακό κλίμα.

Η αλαζονεία κοστίζει

Η ελληνική καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επίσης έχει και ένα άλλο περιεχόμενο: ότι όπως και στη ζωή, έτσι και στην πολιτική δεν μπορείς να λειτουργείς με αλαζονεία, γιατί θα το πληρώσεις. Και η κυβέρνηση είχε αυτή ακριβώς τη συμπεριφορά. Οταν ξεκίνησε αυτό το παραμύθι με την «ποιότητα» του Τύπου στην Ελλάδα, με την «ομοιομορφία» που είχε επιβάλει η κυβέρνηση στο σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ και τις πιέσεις που ασκούσε στα μη φιλικά προς εκείνη μέσα ενημέρωσης, είχαν έρθει εδώ κάτι περίεργοι ευρωβουλευτές με επικεφαλής εκείνη την κυρία Σόφι ιν ‘τ Βελντ και ζήτησαν να συναντηθούν με τους αρμόδιους. Δεν τους είδε κανείς, παρά κάτι τεταρτοπέμπτοι παρακατιανοί. Με 41% στις εκλογές, σιγά να μην έχαναν τον χρόνο τους να δώσουν εξηγήσεις σε κάποιους της κατηγορίας «δεν σε βλέπω». Μετά όμως αυτοί ξαναήρθαν. Ζήτησαν και πάλι να συναντηθούν με κυβερνητικούς παράγοντες. Τους σνόμπαραν ξανά. Αυτό το σκηνικό επαναλήφθηκε άλλες δύο ή τρεις φορές. Λάθος!

Διότι οι περίεργοι αυτοί τύποι, εκτός από επίμονοι, αποδείχθηκε ότι παίζουν τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στα δάχτυλα. Κι εκεί που μια υπόθεση όπως η συγκεκριμένη θα μπορούσε, ίσως, και με μια συνάντηση του Κυριάκου μαζί τους να αποκλιμακωθεί, πήρε τις διαστάσεις που πήρε, έγινε βουνό και βάρος ασήκωτο, και μετά πήγαινε τρένο. Επειδή έπειτα προέκυψαν οι υποκλοπές και η εμπλοκή του Μεγάρου Μαξίμου, πάνω στις υποκλοπές προστέθηκαν τα push backs στο Αιγαίο, μετά αθροίστηκε και το ναυάγιο της Πύλου και η κυβέρνηση παγιδευμένη πια στο «η σιωπή μου προς απάντησή σας» δεν μπορούσε να το ισιώσει με τίποτε. Κάπως έτσι έγινε το κακό.

Επιμύθιο: κατεβείτε από το καλάμι, παιδιά, γιατί υπάρχει σοβαρός κίνδυνος όσο βρίσκεστε πάνω του να τσακιστεί…

Εσωκομματική ήττα

Θεός ο πρόεδρος Κασσελάκης. Θεός, ήλιος καλοκαιρινός! Επί ημέρες τώρα το κόμμα ωρύεται ότι δεν μπορεί να γίνουν διαδικτυακά οι εξετάσεις για τους φοιτητές που χάνουν την εξεταστική εξαιτίας των καταλήψεων, διότι ενέχουν τον κίνδυνο να είναι διαβλητές. Εβαλαν και όσους πανεπιστημιακούς ελέγχει ο ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνουν το ίδιο σε κάθε ευκαιρία και παράλληλα να αρνούνται να οργανώσουν τις εξετάσεις, αλλά από την άλλη πλευρά ακούστε τι πρόταση έκαναν για λογαριασμό του προέδρου Κασσελάκη οι δικοί του στην Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου, το οποίο θα πραγματοποιηθεί σε 15 ημέρες: οι σύνεδροι να μην εκλέγονται μόνο από τις οργανώσεις, αλλά και… ηλεκτρονικά. Μέσω Διαδικτύου!

Σηκώθηκαν μέχρι και τα πλακάκια της αίθουσας όπου συνεδρίαζε η ΚΟΕΣ για να διαμαρτυρηθούν για την πρωτοφανή πρόταση, η οποία από μόνη της μπορεί να τινάξει το Συνέδριο στον αέρα, αλλά οι υποστηρικτές του προέδρου επέμεναν μέχρι τέλους. Η πρόταση βέβαια δεν πέρασε, ακριβώς λόγω του πανικού που προκάλεσε και των έντονων ενστάσεων που διατύπωσαν όλοι οι άλλοι με κύριο επιχείρημα τη διαφαινόμενη νοθεία στην εκλογή συνέδρων (δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις, γιατί θα τη νόθευαν την εκλογή οι άλλοι, νομίζω), με αποτέλεσμα τελικά να αποσυρθεί η πρόταση. Για να μην τα πολυλογώ, μετά ανέκυψε το μεγάλο πρόβλημα, ποιος θα μεταφέρει στον πρόεδρο την ήττα που υπέστη το στράτευμά του στη συνεδρίαση.

Μύλος!..

Το «κασσελάκειο» άγχος

Το άλλο νέο, το οποίο, όσο να πεις, προκαλεί μια ανησυχία στον πρόεδρο Κασσελάκη, αφορά τον προηγούμενο πρόεδρο, τον Αλέξη, τον απόμαχο, τον βετεράνο. Ο οποίος με αφορμή την πρόσκληση που του απηύθυνε ο Τεμπονέρας να παραστεί στην εκδήλωση της ερχόμενης Τρίτης στο θέατρο Αλφα για το μέλλον της Κεντροαριστεράς, ανακοίνωσε ότι θα παραστεί… στο Συνέδριο (σιγά να μην πήγαινε στην εκδήλωση της Τρίτης). Ποιο είναι το «κασσελάκειο» άγχος; Οπως μου το περιέγραψε ένας από τους κοντινούς του, είναι το σε τι θα συνίσταται η παρουσία του προέδρου Αλέξη στο Συνέδριο. Θα είναι της κατηγορίας «παρίσταμαι και χαιρετίζω» απλώς; Θα είναι για τις selfie απλώς; Ή θα είναι μια ομιλία η οποία ουσιαστικά θα προαναγγέλλει την επιστροφή του στην πολιτική;

Ο πρόεδρος Κασσελάκης θα ήταν ευτυχής να παρίστατο απλώς ο πρόεδρος Αλέξης, ο βετεράνος, ο απόμαχος. Ούτε ομιλίες, ούτε χαιρετισμούς, ούτε τίποτε. Μόνο χαιρετούρες. Αλλά επειδή δεν το έχουν ακόμη «φιξάρει» οι δικοί του, τι ακριβώς θέλει να κάνει ο άλλος, όσο να πεις, ένα άγχος καταγράφεται. Αν και, για να πω τη δική μου προσέγγιση, Τσίπρα παρόντος, όλο το χαρτί της επικοινωνίας θα πάει σε αυτόν…

Τι να λέμε τώρα.

Ας ψαχτεί με τους δικούς του

Δεν ξέρω τι μέσα ενημέρωσης διαβάζει ο πρόεδρος Κασσελάκης – για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω καν αν διαβάζει, τα ελληνικά του πάντως δεν συνηγορούν προς κάτι τέτοιο. Εκτιμώ λοιπόν ότι ενδεχομένως είναι… «οπτικός» τύπος. Ως εκ τούτου, εκεί θα αποδώσω το γεγονός ότι ορισμένες από τις εφημερίδες που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ καθόλου δεν πήραν τοις μετρητοίς ανακοίνωση μέσω των social media που κοινοποίησε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, με την οποία κατήγγελλε τον Τύπο ότι «έπνιξε» την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εγραψε λοιπόν στο Χ, το πρώην Twitter, στις 11.35 μ.μ. οργισμένος ο πρόεδρος Κασσελάκης το ακόλουθο καταγγελτικό, όσο και πονεμένο: «Η πρώτη είδηση της ημέρας αποκρύπτεται από το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ της χώρας μας. Ευτυχώς υπάρχουν ελάχιστες εξαιρέσεις. Ζούμε οριακές στιγμές για την ποιότητα της Δημοκρατίας και της Ενημέρωσης στη χώρα μας».

Αν και εμάς εδώ στο Συγκρότημα δεν μας αφορούν οι κατηγορίες του προέδρου (το in.gr, για παράδειγμα, είχε επί ώρες πρώτο θέμα την καταδίκη και τα χθεσινά «ΝΕΑ» δεύτερο πρωτοσέλιδο θέμα ψηλά, με τίτλο «Ψήφισμα – σοκ για ΜΜΕ, υποκλοπές, κράτος δικαίου»), θα συστήσω ότι καλόν είναι ο πρόεδρος να ψαχτεί με τους δικούς του. Η «ΕφΣυν», για παράδειγμα, είχε ένα μονόστηλο στην πρώτη σελίδα, η «Κόντρα» λέξη πουθενά, η «Δημοκρατία» ένα «χτύπημα» στη βάση της πρώτης σελίδας. Και δεν ανοίγω καθόλου συζήτηση για τα sites που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Αρα ο πρόεδρος εκεί πρέπει να ρίξει το βάρος των προσπαθειών του. Ο… αστικός Τύπος, αν όχι στο σύνολό του, τουλάχιστον σε ένα σημαντικό μέρος του, έκανε τη δουλειά του…