Η Τζώρτζια Κουβαράκη υποδύεται την «Χριστίνα Σέκερη» στη νέα επιτυχημένη σειρά του MEGA «Famagusta». Πρόκειται για τον ρόλο της Κοραλίας Καραντή σε νεαρή ηλικία τo καλοκαίρι του 1974 στην Αμμόχωστο, κατά την τουρκική εισβολή.
Τότε, η νεαρή Χριστίνα τρέχει πανικόβλητη με το μωρό της στην αγκαλιά για να σωθεί από τους τουρκικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Το ωστικό κύμα μιας βόμβας που σκάει πολύ κοντά της, την ρίχνει στο έδαφος και χάνει τις αισθήσεις της και κάποια γυναίκα της παίρνει το μωρό.
«Η σκηνή της εισβολής ήταν από τα πιο ωραία γυρίσματα που έχω κάνει. Τη στιγμή που πέφτω στο έδαφος, είχαν βάλει ένα στρώμα για να μην χτυπήσω. Ο Αντρέας Γεωργίου μου κρατούσε το χέρι για να πεσώ σιγά-σιγά. Στις πρόβες και στις λήψεις που πέφτω είχαμε μια κούκλα και όχι το μωρόν. Στα γυρίσματα το αληθινό μωρό ήταν εξαιρετικό, δεν μας δημιούργησε κανένα θέμα. Του μιλούσα ψιθυριστά και ήταν πολύ ήρεμο».
Η σκηνή της εισβολής
Όπως αποκάλυψε, η σκηνή της εισβολής χρειάστηκε μια ολόκληρη μέρα για να γυριστεί και η συγκεκριμένη μέρα ήταν δύσκολη καθώς είχε αρκετή ζεστή κι ένιωθε μια δυσφορία που την βοηθούσε για να αισθανθεί τις συνθήκες.
«Στη σκηνή υπήρχαν άνθρωποι από την Κύπρο που είχαν ζήσει την εισβολή. Η κραυγή μιας γυναίκας έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου. Η γυναίκα αυτή ήρθε μετά το γύρισμα με δάκρυα στα μάτια και μας είπε ‘’εμείς το ζήσαμε αυτό’’. Ο Αντρέας Γεωργίου πριν ξεκινήσουμε μια σκηνή μας έδειχνε στιγμιότυπα ή έβαζε κάποια μουσική για να μπούμε μέσα στο κλίμα. Ο Αντρέας Γεωργίου ήρθε και μου μίλησε για το πόσο ανατριχιαστικό είναι να ακούς κάθε χρόνο τις σειρήνες».
Όπως είπε, στη σκηνή της γέννας είχαν ένα μωράκι 20 ημέρων που ήταν πολύ γλυκό και ήρεμο.
«Παραλίγο να λιποθυμήσω από την ένταση στη σκηνή της γέννας. Η στιγμή που αγκαλιάζω το μωρό ήταν πολύ συγκινητική και μου θύμισε τις στιγμές που πήρα το δικό μου μωρό για πρώτη φορά αγκαλιά. Μια από τις πιο έντονες σκηνές είναι στο νοσοκομείο που έρχεται ο άντρας μου και έχω χάσει το μωρό. Με τον ανδρεία Χρυσάνθου έχουμε πολύ καλή χημεία, είμαι χαρούμενη που είναι ο άντρας μου στην σειρά. Στη σκηνή της γνωριμίας μας θυμάμαι το χορό που μας έδειξαν οι χορευτές και περάσαμε πολύ όμορφα. Σαν μητέρα ταυτίζομαι με την ηρωίδα μου που έχει χάσει το μωρό της. Δυσκολεύτηκα στη σκηνή που φεύγει ο άντρας μου για τον πόλεμο γιατί δεν έχω ζήσει κάτι τέτοιο».
