Οι λίγο μεγαλύτεροι, που θυμούνται τις εποχές του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, πιστεύουν ότι το Τσάμπιονς Λιγκ, που αυτή την εβδομάδα επιστρέφει, ξεκινά όταν αρχίζουν τα διπλά ματς – δεν συμφωνώ με την άποψη αλλά την καταλαβαίνω. Πιστεύω πως του χρόνου που θα έχουμε ένα Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς ομίλους στους μεγαλύτερους η φόρμουλα θα είναι τελείως ακατανόητη: συνιστώ ψυχραιμία και πάλι σε νοκάουτ ματς θα καταλήξει το πράγμα. Οι τελευταίοι όμιλοι που είδαμε φέτος δεν ήταν αδιάφοροι. Οι εκπλήξεις από αυτούς δεν έλειψαν και φέτος – για παράδειγμα, χάσαμε νωρίς τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και τη Νιούκαστλ. Η αγγλική εκπροσώπηση είναι στη φάση των 16 η πιο μικρή τα τελευταία χρόνια καθώς απέμειναν μόνο η Μάντσεστερ Σίτι και η Αρσεναλ που τίμησε τη διοργάνωση στην επιστροφή της. Χάσαμε επίσης νωρίς τη Μίλαν. Στους 16 έχουμε ομάδες που σε αυτή τη φάση δύσκολα φτάνουν και λέγονται Κοπεγχάγη, Λάτσιο, Ρεάλ Σοσιεδάδ, PSV. To βασικό είναι ότι στη φάση των ομίλων κάποιοι τρόμαξαν – πέρασαν αγκομαχώντας. Ομως είναι αλήθεια ότι το δεύτερο μέρος της διοργάνωσης, αυτό που ξεκινά την Τρίτη δεν έχει πολύ σασπένς. Κι ίσως για αυτό έχει και δράματα. Κι επιτρέπει και προβλέψεις. Που γίνονται (και χάνονται) αλλά βασίζονται σε αληθινά δεδομένα κι όχι σε εντυπώσεις που έχουν να κάνουν με μεταγραφές του καλοκαιριού, τις ονειρώξεις των οπαδών, τις επιθυμίες κ.λπ. Ολα αυτά υπάρχουν πριν από τη φάση των ομίλων. Και έπειτα από αυτή κυριαρχεί συνήθως ο σκληρός ρεαλισμός.

Νεύρα

Στους 16 υπάρχουν και φέτος ματς για όλα τα γούστα, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Η κληρωτίδα θέλησε να υπάρχουν απέναντι κυρίως φαβορί και αουτσάιντερ, αλλά υπάρχουν και ζευγάρια ισορροπημένα καθώς για το Τσάμπιονς Λιγκ μιλάμε κι αυτά δεν θα μπορούσαν να λείπουν. Την Τρίτη η Κοπεγχάγη υποδέχεται τη Μάντσεστερ Σίτι και η Λειψία τη Ρεάλ Μαδρίτης. Την Τετάρτη, η Λάτσιο την Μπάγερν και η Παρί Σεν Ζερμέν τη Ρεάλ Σοσιεδαδ. Την άλλη εβδομάδα θα έχουμε τα πιο ισορροπημένα PSV – Ντόρτμουντ και Ιντερ – Ατλέτικο Μαδρίτης τη μια μέρα και την επόμενη η πρώτη αγωνιστική θα κλείσει με Πόρτο – Αρσεναλ και Μπαρτσελόνα – Νάπολι. Η Σίτι και η Ρεάλ κόντρα στη σταχτοπούτα Κοπεγχάγη και στη φιλόδοξη Λειψία, αλλά και η Μπάγερν Μονάχου κόντρα στη Λάτσιο και η Παρί απέναντι στη Σοσιεδάδ πρέπει απλά να κάνουν τη δουλειά τους. Οσα ακολουθούν είναι για γερά νεύρα.  Αλλά ας δούμε σε τι κατάσταση είναι τα φαβορί που συνεχίζουν, ποιοι άλλαξαν και πόσοι θα αντέξουν. Διότι αυτό μετρά από εδώ και πέρα: οι αντοχές.

Σταθερότητα

Περιμένοντας το σόου να ξαναρχίσει κάνω μια μικρή περίληψη προηγουμένων. Στη φάση των ομίλων λίγοι από όσους προκρίθηκαν εντυπωσίασαν και πολλοί έκαναν διαδικαστική δουλειά – αν όχι και αγγαρεία. Ποιοι εντυπωσίασαν; Για το ποδόσφαιρο που έπαιξε δεν εντυπωσίασε κανείς. Για τη σταθερότητα θα ‘λεγα η κάτοχος Μάντσεστερ Σίτι, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπάγερν Μονάχου, που και μέτρια όταν είναι σου δίνει την εντύπωση πως σε όμιλο δεν θα αποκλειστεί ποτέ.

Επιτυχία

Η Σίτι έδειξε στο Τσάμπιονς Λιγκ μια σταθερότητα μεγαλύτερη από αυτή που έχει στην Πρέμιερ Λιγκ. Το όπλο της ήταν πάντα η επίθεσή της χωρίς μάλιστα ο Χάαλαντ να εντυπωσιάζει. Βρέθηκε ωστόσο σε έναν πραγματικά εύκολο όμιλο (με Λειψία, Ερυθρό Αστέρα και Γιουνγκ Μπόις) και προκρίθηκε με έξι νίκες. Η Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε αποτελεσματικότητα παρά τη φυγή του Μπενζεμά. Το αστέρι που την οδηγεί λέγεται Μπέλιγχαμ και την πήρε από το χέρι στα ματς όπου υπήρχε μια κάποια ανάγκη, δηλαδή σε αυτά με τη Νάπολι την οποία κέρδισε δύο φορές – φυσικά και η Βασίλισσα πέρασε με έξι νίκες. Και η Μπάγερν Μονάχου θα είχε να επιδείξει ένα 6/6 αν στο τελευταίο ματς δεν άφηνε μια ισοπαλία (με 0-0) στην Κοπεγχάγη, την αποκάλυψη του τουρνουά που απέκλεισε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την οποία η Μπάγερν Μονάχου έδωσε δύο απολαυστικά ματς κερδίζοντας με καρδιοχτύπια 4-3 και 0-1. Εύκολες και οι προκρίσεις δύο σοβαρών αουτσάιντερ: η Αρσεναλ πέρασε πρώτη από έναν όμιλο στον οποίο υπήρχαν η PSV, η Λανς και η Σεβίλλη και η Ατλέτικο Μαδρίτης άφησε σχετικά εύκολα πίσω της τη Λάτσιο, τη Φέγενορντ και τη Σέλτικ. Και οι δύο προκρίθηκαν περνώντας με όπλο την επίθεσή τους: ακούγεται παράξενο για την Ατλέτικο που έχει προπονητή τον Ντιέγκο Σιμεόνε αλλά είναι αληθινό. Πολύ πιο δύσκολα προκρίθηκαν η Παρί και η Μπαρτσελόνα: τα μεγάλα τους ονόματα δεν έκαναν εύκολη τη δουλειά τους. Η Μπαρτσελόνα έχει πάντα το «μυδράλιο» που λέγεται Λεβαντόφσκι, αλλά παρ’ όλα αυτά η δουλειά της ήταν απλά επαγγελματική – εντυπωσιακά επαγγελματική. Και η Παρί είναι πάντα αιχμάλωτη των διαθέσεων του Κιλιάν Εμπαπέ που ζει στο Παρίσι τον τελευταίο του χρόνο. Δύσκολες και οι προκρίσεις των ιταλικών ομάδων. Συνεχίζουν τρεις: η περσινή πρωταθλήτρια Νάπολι, η όπως όλα δείχνουν φετινή πρωταθλήτρια Ιντερ και η Λάτσιο. Καμία δεν κέρδισε τον όμιλό της. Δεύτερη πέρασε και η Πόρτο. Με αντιπάλους τη Σαχτάρ και την Αντβέρπ δεν ήταν και μεγάλη επιτυχία.

Εμπόδια

Αν αυτή σε γενικές γραμμές ήταν η εικόνα της φάσης των ομίλων, είναι δύσκολο να πει κανείς πόσα από όσα είδαμε θα συνεχίσουμε να τα βλέπουμε. Στο διάστημα που δεν υπήρχε Τσάμπιονς Λιγκ άλλαξαν μάλλον λίγα, αλλά η αίσθηση που υπάρχει είναι πως πολλά από όσα είδαμε δύσκολα θα τα ξαναδούμε. Μου μοιάζει π.χ. δύσκολο η Ρεάλ να συνεχίσει να είναι εξίσου καταιγιστική: ο ανταγωνισμός με την Τζιρόνα στο πρωτάθλημα Ισπανίας είναι πέρα από ό,τι ο Αντσελότι περίμενε και η απουσία του Βινίσιους της στοιχίζει σε σταθερότητα. Η Σίτι επίσης δεν κάνει εντυπωσιακά πράγματα στην Πρέμιερ Λιγκ και η Μπάγερν Μονάχου (ποιος θα το έλεγε…) δεν είναι καν πρώτη στην Μπουντεσλίγκα. Φυσικά υπάρχουν πολλοί (Ντόρτμουντ, Νάπολι, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα) που έχοντας μείνει μακριά από την κορυφή στα εθνικά του πρωταθλήματα θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σώσουν τη χρονιά τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στους 16 έχουν εμπόδια ψηλά. Τα οποία θα μας επιτρέψουν να δούμε ήδη σε αυτή τη φάση τι μπορούν να κάνουν στη συνέχεια.

Τελευταία Νέα