Αναζήτηση
Τεράστιο κύμα οργής σε ολόκληρη την μπασκετική -και όχι μόνο- κοινότητα έχει προκαλέσει η ιστορία του πρώην ΝΒΑer Τόνι Σνελ, άλλοτε συμπαίκτη του Γιάννη Αντετοκούνμπο στους Μιλγουόκι Μπακς.
Ο Τόνι Σνελ αναζητά μια… σανίδα σωτηρίας για τον ίδιο και την οικογένειά του, ωστόσο είδε σύσσωμο τον οργανισμό του ΝΒΑ, του οργανισμού που υπηρετεί για 9 ολόκληρα χρόνια να του γυρίζει την πλάτη…
Συγκεκριμένα, έπειτα από εννέα σεζόν στο μεγαλύτερο επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, στα 32 του χρόνια, ο Σνελ βρισκόταν σε αναζήτηση ενός ακόμα συμβολαίου, για να συμπληρώσει τον «μαγικό» αριθμό των δέκα σεζόν στο ΝΒΑ.
Σικάγο Μπουλς, Μιλγουόκι Μπακς, Ντιτρόιτ Πίστονς, Ατλάντα Χοκς, Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και Νιου Όρλεανς Πέλικανς του είχαν δώσει την ευκαιρία στο παρελθόν, χωρίς πάντως να μπορεί να πει κανείς ότι ο Σνελ… ενθουσίασε ποτέ με τις επιδόσεις του στο παρκέ -μάλλον το αντίθετο συνέβη, με μερικές σπάνιες «εκλάμψεις».
Μάλιστα, ο Τόνι Σνελ είχε πετύχει ένα πολύ σπάνιο επίτευγμα: Να καταγράψει, σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια, 0 πόντους, 0 ριμπάουντ, 0 ασίστ, 0 μπλοκ, 0 κλεψίματα σε περισσότερα από δέκα λεπτά συμμετοχής.
Χρειαζόταν ένα δεκαήμερο συμβόλαιο
Τώρα χρειαζόταν ένα συμβόλαιο. Ο λόγος, όμως, αυτή τη φορά ο σκοπός ήταν ιερός. Ακόμα και ένα δεκαήμερο συμβόλαιο, με δυνατότητα ανανέωσης έως το τέλος της κανονικής περιόδου, θα ήταν σωτήριο για τον Σνελ και την οικογένειά του.
Και αυτό γιατί τόσο ο ίδιος ο πρώην άσος του ΝΒΑ διαγνώστηκε τον περασμένο Ιούνιο ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, αλλά τα χτυπήματα της μοίρας δεν σταμάτησαν εκεί… Οι δύο γιοι της οικογένειας, ο Κάρτερ και ο Κένζο, ήταν η αιτία να το ψάξει και να το ανακαλύψει. Αμφότεροι διαγνώστηκαν στο φάσμα και ο Σνελ βρήκε ομοιότητες του πρωτότοκου γιου του, με τον ίδιο.
Εκείνος και οι δυο γιοι του βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού
«Μου άλλαξε τη ζωή, τα πάντα σχετικά με τη ζωή μου, με έκανε να την καταλάβω καλύτερα. Ήταν σαν να απέκτησα διαύγεια, σαν να έβαλα γυαλιά 3D» είχε πει ο Σνελ, όταν διαπίστωσε ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.
Ήταν η εξήγηση για τη δυσκολία που είχε στο κομμάτι της κοινωνικοποίησης. «Όταν ήμουν παιδί ένιωθα διαφορετικά. Αλλά τώρα μπορώ να δείξω στο παιδί μου πως είμαι εδώ, μαζί σου και θα το περάσουμε μαζί. Θα μεγαλώσουμε μαζί και θα κάνουμε πολλά πράγματα μαζί» είχε δηλώσει επίσης.
Η ζωή του Σνελ παραμένει φυσιολογική, ωστόσο ήταν απαραίτητο να παίξει για 10η σεζόν στο ΝΒΑ. Και αυτό, καθώς η συλλογική σύμβαση εργασίας προβλέπει για τους παίκτες με δεκαετή θητεία στα παρκέ του ΝΒΑ, ότι, όταν συνταξιοδοτούνται, υπάρχει για εκείνους και τις οικογένειές τους ένα πλήρες πρόγραμμα Υγείας.
Στην περίπτωση του Σνελ, ένα πλήρες πρόγραμμα Υγείας για τη σύζυγό του, τον Κάρτερ και τον Κένζο.
Του γύρισαν όλοι την πλάτη…
Η δημοσιοποίηση του αγώνα του από το «Yahoo! Sports» θα περίμενε κανείς να φέρει και αποτέλεσμα. Η προσπάθειά του να βοηθήσει με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά του δεν πέρασε απαρατήρητη και συζητήθηκε από μεγάλες προσωπικότητες του NBA.
Ο πρώην θρύλος των Φοίνιξ Σανς και των Χιούστον Ρόκετς και νυν αναλυτής για το αμερικανικό κανάλι ESPN, Τσάρλς Μπάρκλεϊ, είχε προσφάτως αναφέρει χαρακτηρηστικά: «Ελπίζω κάποια ομάδα να υπογράψει τον Τόνι, ώστε τα δύο του παιδιά να λάβουν την κατάλληλη ιατρική φροντίδα. Δεν ξέρω αρκετά για τον αυτισμό, ξέρω πόσο κοστοβόρο μπορεί να είναι το να έχεις δυο μικρά παιδιά σε αυτήν την κατάσταση, οπότε ελπίζω κάποιος να του δώσει ενα συμβόλαιο».
Γιατί καμία ομάδα δεν του έδωσε συμβόλαιο;
Ο ίδιος ο Τόνι Σνελ δήλωνε: «Το πρόγραμμα συνταξιοδοτικών παροχών του NBA είναι κάτι που πραγματικά χρειάζομαι. Όχι μόνο για τον εαυτό μου, αλλά για τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Εννοείται πως θέλω να γυρίσω και να αγωνιστώ στο NBA, αλλά έχω μεγαλύτερο σκοπό πλέον. Δεν αφορά εμένα πλέον. Αφορά τα αγόρια μου».
Ο Σνελ αναζητούσε απλά ένα 10ήμερο συμβόλαιο, μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου, το οποίο θα ανανεωνόταν μέχρι το φινάλε της σεζόν, για να συμπληρώσει δέκα χρόνια στο ΝΒΑ. Αυτό θα συνέβαινε, μόνο αν έβρισκε μία ομάδα μέχρι τη δεύτερη ημέρα του Φεβρουαρίου. Μόνο που, προς έκπληξη και απογοήτευση των προσδοκιών του, καμία ομάδα δεν του προσέφερε καν το 10ήμερο συμβόλαιο, με τη δικαιολογία ότι δεν θα μπορούσαν να τον διατηρήσουν στο ρόστερ τους.
Δυστυχώς, καμία ομάδα δεν έδωσε την ευκαιρία στον Τόνι Σνελ. Κι όλος ο μπασκετικός πλανήτης αναρωτιέται το ίδιο πράγμα: Γιατί καμία ομάδα δεν νοιάστηκε για τον Τόνι Σνελ; Ειδικά όταν δεδομένα υπάρχουν ομάδες με παίκτες πολύ χειρότερους από τον Τόνι Σνελ στο ρόστερ τους;
