«Αρνούμαι να πάρω μέρος σε αυτόν τον εκδικητικό πόλεμο».
Είναι τα λόγια του Ταλ Μίτνικ, ενός 18χρονου από το Ισραήλ.
Έγινε τον Δεκέμβριο ο πρώτος αντιρρησίας συνείδησης εν μέσω πολέμου της χώρας του με τη Χαμάς και των ασύμμετρων αντιποίνων του Τελ Αβίβ στην τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
Δεν είναι ο μόνος.
Αρνούμενος τη στράτευση στις επονομαζόμενες «Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις» (IDF) -υποχρεωτική σχεδόν για όλους τους Ισραηλινούς, άντρες και γυναίκες, μετά την ενηλικίωσή τους- ο Ταλ ξεκίνησε μαζί με φίλους και ομοϊδεάτες μια πορεία από το Τελ Αβίβ μέχρι το γραφείο στρατολόγησης στην Τελ Χασομέρ, στο κεντρικό Ισραήλ, όπου είχε κληθεί.
Εκεί, κοντά στην εξοχική κατοικία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, ο 18χρονος ανήρτησε ένα βίντεο μέσω της Mesarvot, μιας ομάδας Ισραηλινών αντιρρησιών συνείδησης.
«Δεν πιστεύω πως η σφαγή μπορεί να είναι η λύση για μια άλλη σφαγή», τόνισε.
«Η εγκληματική επίθεση στη Γάζα δεν μπορεί να είναι η λύση για τη φρικιαστική σφαγή που εξαπέλυσε η Χαμάς. Η βία δεν είναι η λύση για τη βία. Και για αυτόν τον λόγο αρνούμαι».
Στη συνέχεια έδωσε στη δημοσιότητα και γραπτό κείμενο.
«Δεν θέλω να συμμετέχω στη συνέχιση της καταπίεσης και στη συνέχιση του κύκλου της αιματοχυσίας», εξήγησε, «αλλά να εργαστώ άμεσα για μια λύση».
Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη.
Ο Ταλ καταδικάστηκε κατ’ αρχάς σε 30 ημέρες φυλάκιση, τριπλάσια από αυτή που επιβαλλόταν σε αντιρρησίες συνείδησης στο Ισραήλ προ του εν εξελίξει πολέμου.
Λίγο μετά την αποφυλάκισή του, οδηγήθηκε ξανά πίσω από τα κάγκελα στις 23 Ιανουαρίου, με νέα 30ημερη ποινή.
Πριν επιστρέψει στη φυλακή, έκανε μια ανάρτηση στο X, εκφράζοντας αλληλεγγύη σε έναν νεαρό Τουρκοκύπριο αντιρρησία συνείδησης στην κατεχόμενη Λευκωσία.
«Η διεθνής αλληλεγγύη μεταξύ μας», έγραψε, «είναι ο τρόπος για την καταπολέμηση των καταπιεστικών συστημάτων σε κάθε χώρα».
Κατοχική… δημοκρατία
Οι νέοι που αρνούνται την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία τους αποτελούν μια μικρή, πλην αυξανόμενη μειοψηφία στο Ισραήλ.
Ακόμη και πριν από τον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, οι αντιρρησίες συνείδησης στιγματίζονταν σε μια χώρα, όπου η στρατιωτική εκπαίδευση θεωρείται μέρος της σφυρηλάτησης της εθνικής ταυτότητας.
Υπάρχουν μόνο ελάχιστες εξαιρέσεις, για θρησκευτικούς λόγους. Και δη για τους υπερορθόδοξους εβραίους.
Ειδικά μετά την επίθεση της Χαμάς, στις 7 Οκτωβρίου, όσοι αρνούνται να υπηρετήσουν στις ισραηλινές δυνάμεις κατηγορούνται ως «προδότες».
Όμως αυτό λίγο πτοεί την αντιμιλιταριστική ομάδα Mesarvot. Μια ονομασία που στα ελληνικά σημαίνει «αρνούμαι».
Πρόκειται για ένα επεκτεινόμενο δικτύου νεαρών Ισραηλινών, μέλος της οποίας είναι ο Ταλ Μίτνικ.
Αρνούνται τη συμμετοχή στον ισραηλινό στρατό, ως συνενοχή στο κατοχικό καθεστώς της χώρας τους στα παλαιστινιακά εδάφη και στη διαιώνιση του κύκλου της βίας.
Ενθαρρύνουν άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.
Παρέχουν στήριξη, ακόμη και νομική, στους αντιρρησίες συνείδησης απέναντι στη βέβαιη φυλάκισή τους.
Η θέση της ομάδας αποτελεί για πολλούς ανάθεμα στο Ισραήλ, παρά το γεγονός ότι στηρίζει ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα βάσει του διεθνούς δικαίου.
«Δεν μπορούν καν να το διανοηθούν, επειδή γεννήθηκαν σε μια κοινωνία που μας διδάσκει από το νηπιαγωγείο για προηγούμενους πολέμους, για εθνικιστές ήρωες», λέει στον ιστότοπο Intercept o φοιτητής Ίντο Ιλάμ.
Μέλος και αυτός του Mesarvot, σχεδιάζει να αρνηθεί τη στρατιωτική υπηρεσία, όταν φτάσει ημερομηνία στρατολόγησής του, λίγους μήνες μετά την αποφοίτησή του.
Είναι ακόμη ένα δείγμα των ρηγματώσεων στην ισραηλινή κοινωνία, όπου ο πόλεμος -ευρέως πια καταγγελλόμενος ως γενοκτονικός στη Γάζα- έχει δημιουργήσει μια φενάκη εθνικής ομοψυχίας στο Ισραήλ απέναντι στους εξωτερικούς «εχθρούς».
Στο φόντο βρίσκεται μια περίοδος βαθύ εσωτερικού διχασμού απέναντι στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της ακροδεξιάς κυβέρνησης, υπό τον διωκόμενο για διαφθορά Μπενιαμίν Νετανιάχου.
Αντιδημοκρατική εκτροπή
«Η δικτατορία που υπάρχει για δεκαετίες στα εδάφη εισχωρεί τώρα στο Ισραήλ και εναντίον μας», ανέφεραν σε επιστολή τους 230 Ισραηλινοί έφηβοι τον περασμένο Σεπτέμβριο, προτού ξεσπάσει ο νέος πόλεμος.
Στηλίτευαν τη δικαστική μεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση Νετανιάχου -στα «μέτρα» του ποινικά διωκόμενου πρωθυπουργού- και τις συνεχείς προκλήσεις των ακροδεξιών κυβερνητικών του εταίρων.
«Αυτή η τάση δεν ξεκίνησε τώρα, είναι εγγενής στο καθεστώς της κατοχής και της εβραϊκής υπεροχής», τόνιζαν.
«Οι μάσκες απλά πέφτουν».
Έκτοτε τουλάχιστον 50 ακόμη νεαροί Ισραηλινοί συνυπέγραψαν την επιστολή.
Τους τελευταίους μήνες, εν μέσω του πολέμου, ορισμένοι από τους υπογράφοντες έκαψαν το χαρτί στρατολόγησης, αρνούμενοι να υπηρετήσουν στις τάξεις του ισραηλινού στρατού.
Αν και οι περιπτώσεις σαν και αυτές παραμένουν συγκριτικά πολύ λίγες, αποτελούν μια διογκούμενη απειλή για μια υπό αμφισβήτηση κυβέρνηση.
Όχι μόνο πριν, αλλά και μετά το ξέσπασμα του πολέμου με τη Χαμάς.
Οι έως τώρα χειρισμοί της στο θέμα των ομήρων έχουν πυροδοτήσει κύματα διαδηλώσεων στις ισραηλινές πόλεις.
Πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφουν μια αυξανόμενη στήριξη στη θέση μέρους της αντιπολίτευσης για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών.
Η κυβέρνηση Νετανιάχου απαντά με καταστολή.
Ήδη αυστηρή, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία ενισχύθηκε περαιτέρω, ποινικοποιώντας ακόμη και την έκφραση αλληλεγγύης στους σφαγιαζόμενους Παλαιστινίους αμάχους.
Η αστυνομία επιδεικνύει μηδενική ανοχή σε αντιπολεμικούς διαδηλωτές.
Επικριτικά δημοσιεύματα στον ισραηλινό Τύπο για τον πόλεμο επικρίνονται ως «στήριξη στον εχθρό».
Η απάντηση του Ταλ Μίτνικ είναι ωστόσο τόσο απλή, όσο και ξεκάθαρη.
Η λύση, είπε σε συνέντευξη πριν συλληφθεί και πάλι, δεν θα έρθει από διεφθαρμένους πολιτικούς στο Ισραήλ ή από τη Χαμάς.
«Θα έρθει από εμάς», τόνισε, «τους γιους και τις κόρες δύο κρατών».
