Με έχει ιντριγκάρει αρκετά η υπόθεση του διοικητικού υπαλλήλου του ΕΚΠΑ (σε Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών αναλύονται τα αρχικά, όπως είναι ο μεταγενέστερος τίτλος που έλαβε το Πανεπιστήμιο. Ο αρχικός του τίτλος ήταν Οθώνειον, προς τιμήν του Οθωνα, του βαυαρού βασιλιά), ο οποίος αποφάσισε να σαμποτάρει τις διαδικτυακές εξετάσεις του Πανεπιστημίου. Και με έχει ιντριγκάρει διότι αυτός μεν τέθηκε σε αναστολή εργασίας, αλλά, απ΄ ό,τι κατάλαβα, η αναστολή δεν είναι απόλυση. Ούτε ορίζεται η διάρκεια της αναστολής. Είναι για έναν μήνα, μέχρι να τελειώσουν οι καταλήψεις; Είναι για πέντε μήνες, μέχρι να τελειώσει το ακαδημαϊκό έτος; Ή είναι για όσο διαρκέσει η ΕΔΕ που πραγματοποιείται στο Πανεπιστήμιο, προκειμένου να διαπιστωθεί κάτω από ποιες συνθήκες πραγματοποιήθηκε το σαμποτάζ, το οποίο με τη σειρά του είχε ως αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθούν οι εξετάσεις;

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι δεν μιλάμε για αυτοδίκαιη απόλυση του συγκεκριμένου υπαλλήλου ή όσων άλλων συνέβαλαν στην «επιτυχία» του εγχειρήματος. Γιατί η μεγάλη αλήθεια για το Δημόσιο είναι ότι ουδείς ποτέ απολύεται, ακόμη και αν συλληφθεί «με τη γίδα… στην πλάτη», που λέμε και στην εύανδρο Ηπειρο.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, υπάλληλος του κράτους που πραγματοποιεί δολιοφθορά κατά του κράτους που τον προσέλαβε και τον πληρώνει, θα πήγαινε σπίτι του, ύστερα από μια ενδιάμεση στάση, διαλειμματικού χαρακτήρα, στη φυλακή. Εδώ απλώς «αναστέλλεται» η εργασιακή του ιδιότητα…

Ατιμωρησία σε ένα «άρρωστο σύστημα»

Απευθύνθηκα σχετικά σε φίλο μου, διοικητή κρατικού οργανισμού, όχι εξ αυτών της πρώτης γραμμής – ήτοι, των λεγομένων οργανισμών Κοινής Ωφέλειας. Δευτερότριτο. Τον ρώτησα αναφορικά με το συμβάν στο ΕΚΠΑ και το γιατί ο καθ’ ομολογίαν του δράστης δεν απολύθηκε αμέσως. Πρώτον, μου επιβεβαίωσε ότι «στο Δημόσιο ουδείς απολύεται. Ακόμη και αν συλληφθεί για κατάχρηση, υπάρχουν ένα σωρό νομικές και πειθαρχικές διαδικασίες, στο τέλος των οποίων μπορεί να τα καταφέρει να ξεφύγει». Δεύτερον, μου έθεσε την ουσιώδη παράμετρο «πολιτικό κόστος». Μου ανέφερε χαρακτηριστικά «με το που θα αποφασιστεί να απολυθεί κάποιος, και μάλιστα για αιτία όπως αυτή του υπαλλήλου του ΕΚΠΑ, δολιοφθορά δηλαδή, αμέσως θα έχουμε ένα κίνημα αλληλεγγύης, το οποίο θα απαιτεί τη μη απόλυσή του.

Από την εμπειρία μου, σου λέω ότι δύσκολα θα βρεθεί υπουργός να παραβλέψει τους αλληλέγγυους και να επικυρώσει την απόλυση. Το πιο πιθανό είναι να ζητήσει την επανεξέτασή της, δηλαδή την ακύρωσή της, και την εκ νέου αναψηλάφηση της υπόθεσης που οδήγησε στην απόφαση της διοίκησης για απόλυση του υπαλλήλου. Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, το πιο πιθανό είναι ότι αυτός θα έχει αλλάξει υπουργείο και ο καινούργιος δεν θα θέλει πονοκεφάλους που του κληροδότησε ο προηγούμενος».

Τρίτον, «ο παράγοντας πειθαρχικά συμβούλια, τα οποία θα εξετάσουν σε πρώτο και δεύτερο βαθμό το παράπτωμα του υπαλλήλου. Ποιοι τα απαρτίζουν; Ποιοι εκπροσωπούν τους συλλόγους εργαζομένων; Διευθυντικά στελέχη και συνδικαλιστές. Προσωπικές σχέσεις, κακώς εννοούμενη συναδελφικότητα, παζάρια, ρουσφέτια, όλα δουλεύουν για την απαλλαγή του υπαλλήλου που έχει κατηγορηθεί. Στο τέλος της ημέρας, έρχεται η απαλλαγή που δένει τα χέρια της διοίκησης. Είναι άρρωστο το σύστημα, φίλε».

Αρρωστο, όντως. Γι’ αυτό και πεδίο δράσης υπαλλήλων που η ατιμωρησία τούς καθιστά θρασύτατους…

«Μεγάλη Πέμπτη» στη Βουλή

Μεγάλη ημέρα και η σημερινή – γεμίσαμε μεγάλες ημέρες στην πολιτική ζωή, όπως γίνεται αντιληπτό. Η σημερινή «Μεγάλη Πέμπτη» δεν έχει μόνο να κάνει με την ψήφιση ενός νομοσχεδίου, αυτού για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, το οποίο μας κάθισε στον σβέρκο εδώ και ένα τρίμηνο και δεν λέει να φύγει. Εχει να κάνει και με το πόσο θα πληγούν τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της Βουλής κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας. Πρώτα φυσικά, για ευνόητους λόγους, η κυβερνητική παράταξη. Ακούγονται νούμερα διάφορα, τα οποία συνιστώ να μη σπεύσουμε να τα υιοθετήσουμε πριν ολοκληρωθεί η ψηφοφορία. Αλλωστε τι 30, τι 40, τι 50 (διαφωνούντες), η ζημιά θα έχει συμβεί. Επίσης δεν είναι βέβαιο ότι όλοι όσοι δηλώνουν στους διαδρόμους ότι θα καταψηφίσουν ή θα απόσχουν από την ψηφοφορία, κατά την – εντελώς πρωτότυπη – προτροπή του προέδρου Κυριάκου, θα πραγματοποιήσουν την απειλή τους. Πολιτικοί είναι, από την πολιτική ζουν και αναπνέουν, άρα γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας ότι η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, είναι η τεχνική της κωλοτούμπας!

Οπότε καλόν είναι να περιμένουμε. Οπως την ίδια σύσταση θα απευθύνω και σε ό,τι αφορά τους άλλους δύο μεγάλους, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Επειδή και εκεί ισχύουν τα ίδια με τη ΝουΔου. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο αν θα έχουν, και ποιες, απώλειες έναντι της διακηρυγμένης θέσης του κόμματός τους υπέρ του νομοσχεδίου. Γενικώς, σήμερα, μάλλον δεν θα πλήξουμε. Καθόλου…

Η ομιλία του Σαμαρά…

Το άλλο, μεγάλο θέμα της σημερινής συνεδρίασης της Βουλής είναι ο πρόεδρος Αντώνης της καρδιάς μας, Σαμαράς. Εχει προαναγγελθεί από ημερών – έχω αναφερθεί και εγώ σε αυτό – ότι θα τοποθετηθεί για το νομοσχέδιο, με την προσθήκη ότι θα τοποθετηθεί πολιτικά όχι μόνο για το νομοσχέδιο. Για το συγκεκριμένο γνωρίζουμε πάνω – κάτω τι θα πει. Είναι κάθετα αντίθετος με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και έχει ένα συγκεκριμένο επιχειρηματολόγιο, το οποίο «ακουμπάει» ένα ευρύ φάσμα αντιρρήσεων, κυρίως της συντηρητικής πλευράς της κοινωνίας. Εχει διατυπώσει ήδη τη βασική του θέση, άρα έκπληξη, ως προς αυτό, δεν αναμένεται στην ομιλία του.

Το ερώτημα που «βασανίζει» το Μέγαρο Μαξίμου όμως είναι με τι άλλο θα «ντύσει» την ομιλία του για τα ομόφυλα ζευγάρια. Από ακριτομυθίες συνεργατών του συνέλεξα ότι θα τοποθετηθεί για τα λάθη της κυβέρνησης για το αγροτικό ζήτημα, καθώς και για τα ελληνοτουρκικά – θεωρεί, ας πούμε, πως επιβεβαιώνεται η επιφύλαξή του για την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα μετά τις τελευταίες, νέες, σκληρές τοποθετήσεις της Αγκυρας για το Αιγαίο και την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Αλλα θα συμπεριλάβει στην ομιλία του; Εδώ, πέπλος σιωπής. Και μυστηρίου. «Γράφει μόνος του», μου έλεγε ένας συνεργάτης του τις προάλλες.

Σημαίνει αυτό ότι συντάσσει μια πολιτική πλατφόρμα με ακροατήριο τη λαϊκή Δεξιά; Και ως πού θα το φτάσει; Είναι κι αυτό ένα (σοβαρό) ερώτημα…

…και η απάντηση

Ενα άλλο σοβαρό επίσης ερώτημα είναι αν θα υπάρξει απάντηση από την πλευρά τού προέδρου Κυριάκου ή θα αφεθεί χωρίς απάντηση, να σκεπαστεί από την πιεστική επικαιρότητα ή να χαθεί στη λογική τού «κάθε θαύμα κρατάει τρεις ημέρες». Ρώτησα, έμαθα.

Απάντηση θα υπάρξει, ανάλογα με το πόσο σκληρή θα είναι η κριτική. Και τι θα συμπεριλαμβάνει. Για παράδειγμα, αν υπάρξει αναφορά του προέδρου Αντώνη στο πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το κράτος δικαίου, τις υποκλοπές, τον Τύπο κ.λπ., η επιλογή του θα θεωρηθεί ως casus belli και η απάντηση θα είναι ανάλογη! Από τον ίδιο τον Κυριάκο, ο οποίος θα έπεται ως ομιλητής του προέδρου Αντώνη.

Αν περιοριστεί, ας πούμε, στα ελληνοτουρκικά και τα λάθη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, το έργο «απάντηση στον Σαμαρά» θα το αναλάβει η άσπονδη φίλη του Ντόρα Μπακογιάννη.

Σε κάθε περίπτωση, η αποψινή συνεδρίαση της Βουλής θα είναι μια ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Και επιτέλους θα ανακτήσει ενδιαφέρον και η πολιτική μας ζωή, η οποία από τον Ιούνιο και μετά προκαλεί, το ξέρετε, τα πιο βαθιά χασμουρητά…