Ένας 73χρονος άνδρας από την Αυστραλία χρειάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στην ουρήθρα, προκειμένου να αφαιρεθούν από το εσωτερικό τρεις μπαταρίες. Η περίπτωση του άνδρα, έγινε θέμα επιστημονικής μελέτης στο περιοδικό Urology Case Reports, αφού προσπαθούσε να τροφοδοτήσει τη σεξουαλική του ικανοποίηση τοποθετώντας τις μπαταρίες στην ουρήθρα του.

«Απ’ όσο καταλαβαίνουμε, αυτή είναι η πρώτη αναφερόμενη περίπτωση νέκρωσης της ουρήθρας με εισαγωγή μπαταρίας κουμπιού», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης.

Ο ασθενής φέρεται να είχε εισάγει μπαταρίες αρκετές φορές στο παρελθόν χωρίς αυτές να κολλήσουν μέσα.

Επίσης, είχε κάνει θεραπεία κρουστικών κυμάτων στο πέος του, καθώς υπέφερε από στυτική δυσλειτουργία τα τρία τελευταία χρόνια.

Ύστερα από το περιστατικό με τις μπαταρίες ο 73χρονος ζήτησε βοήθεια έπειτα από 24 ώρες, με τους γιατρούς να κινούνται γρήγορα, ώστε να αφαιρέσουν τα ξένα σώματα, αφού η διαβρωτικότητά τους μπορεί να επιφέρει νέκρωση στους ιστούς μέσα σε μόλις δύο ώρες.

Επίσης, οι γιατροί φοβήθηκαν το σπάνιο, αλλά πιθανό ενδεχόμενο ο ασθενής να πάθει γάγγραινα.

Ύστερα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες οι γιατροί κατάφεραν τελικά με λαβίδες να αφαιρέσουν τις μπαταρίες από την ουρήθρα του άνδρα.

«Όλες οι εξαγόμενες μπαταρίες ήταν επικαλυμμένες με ένα μαύρο υλικό που έμοιαζε με πίσσα», σημειώνεται στη μελέτη.

Δέκα μέρες αργότερα ο 73χρονος επέστρεψε στο νοσοκομείο παραπονούμενος για πρήξιμο με τους γιατρούς να τον χειρουργούν ξανά. «Έγινε μια τομή στο δέρμα του πέους», σημείωσαν προσθέτοντας ότι «μεγάλη ποσότητα» υγρών διέρρευσε.

Οι φόβοι των γιατρών επιβεβαιώθηκαν, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο άνδρας εμφάνισε «εκτεταμένο βαθμό νέκρωσης» και μέρος της ουρήθρας έπρεπε να αφαιρεθεί.

«Δεδομένης της πολυπλοκότητας της βλάβης, θεωρήθηκε ότι η αποκατάσταση της ουρήθρας του πέους πιθανότατα θα απαιτούσε αποκατάσταση 3 σταδίων», ανέφεραν οι ερευνητές οι οποίοι περιέγραψαν την περίπλοκη εξάμηνη διαδικασία των μοσχευμάτων βλεννογόνου.

Αφού αξιολόγησαν το εντελώς κατεστραμμένο μέλος, τελικά οι γιατροί «αποφάσισαν ότι η καλύτερη επιλογή θα ήταν η μη περαιτέρω αναδόμηση του πέους».