Εξεταστική

Εξεταστική

Παρακολουθώ εδώ και ημέρες όσα εξελίσσονται στην Εξεταστική Επιτροπή η οποία έχει συγκεντρωθεί για να διερευνήσει τις πολιτικές και άλλες ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη. Νιώθω απογοήτευση για το πώς λειτουργεί το πράγμα. Είναι φορές που η κομματική αντιπαράθεση επικαλύπτει την ουσία. Μοιάζει με ένα ατέρμονο πινγκ πονγκ – «εσείς φταίτε», όχι «εσείς φταίτε» και ούτω καθεξής. Κι όμως για το έγκλημα των Τεμπών όφειλαν από κοινού, πολιτική, πολιτικοί και Δικαιοσύνη, να παλέψουν από την πρώτη στιγμή, στη μνήμη των 57 ανθρώπων που τόσο άδικα έχασαν την ζωή τους, για δύο πράγματα:

n πρώτον, να οδηγηθούν οι ένοχοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, όσο σημαντικοί κι αν είναι, ενώπιον του φυσικού δικαστή και να πληρώσουν τα λάθη, τις παραλείψεις, εν γένει τις ευθύνες τους για ό,τι συνέβη, εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ, πέρυσι τέτοιον καιρό.

n δεύτερον, η πολιτεία να οικοδομήσει έναν ασφαλή οργανισμό ο οποίος θα αποτρέψει να συμβεί κάτι ανάλογο στο μέλλον, και να προκαλέσει τόσο πόνο, συν όλα τα υπόλοιπα επακόλουθα.

Και υπάρχει και ένα τρίτο, το οποίο επίσης φωνάζουν έκτοτε πολλοί και εγώ επίσης, ότι τα Τέμπη που είναι η κορυφαία απόδειξη του «ωχαδερφισμού» πολιτείας, πολιτικών και δημόσιας διοίκησης, να αποτελέσει το δυστύχημα την αφορμή για να εξαλειφθούν οριστικά αυτά τα φαινόμενα που περικλείονται στον συγκεκριμένο κανόνα, που διατρέχει τη δημόσια ζωή, και κάθε τρεις και λίγο κάνει την εμφάνισή του κάπου. Με κάποια άλλη αιτία. Οτι πρέπει πια να σοβαρευτούμε. Αρκετά. Ως εδώ!

Ορια

Επίσης καταλαβαίνω τον πόνο των ανθρώπων, που έχουν χάσει στο δυστύχημα άνθρωπό τους. Παιδί, για παράδειγμα. Οσο τέλος πάντων μπορεί να καταλάβει κάποιος, αυτήν την τρομακτική απώλεια, όταν δεν την έχει υποστεί. Τους καταλαβαίνω. Αλλά…

Οταν κάποιοι πονηροί προσπαθούν να εκμεταλλευτούν για ίδιους σκοπούς τον πόνο αυτών των ανθρώπων, διότι τάχα μου γίνεται προσπάθεια να συγκαλυφθεί η αλήθεια, ενώ η δικαστική έρευνα για το δυστύχημα συνεχίζεται, λες, όπα, παιδιά, όλα έχουν ένα όριο. Το σημειώνω με αφορμή το ταξίδι που οργανώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για συγγενείς θυμάτων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και δεν αναφέρομαι καν στο τι ειπώθηκε εκεί, από ορισμένους. Φράσεις όμως όπως «πλέον είστε μια μειοψηφία, εσείς και οι υποστηρικτές σας. Η κοινωνία οραματίζεται τη δικαιοσύνη και την ταφή όσων εκπροσωπείτε» (από την επικεφαλής του σχετικού συλλόγου κυρία Μ. Καρυστιανού), παραπέμπουν ευθέως σε πολιτικολογία και άσκηση κακής ποιότητας αντιπολίτευσης, που υπερβαίνει ακόμη και τον σκοπό της εκδήλωσης την περασμένη Τετάρτη, σε κάποια αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, παρουσία ενός κοινού, το οποίο είχε συλλεγεί από εδώ κι από εκεί.

Εκμετάλλευση

Παρακολούθησα την εκδήλωση, διαδικτυακά, αρκετά προσεκτικά. Διήρκεσε λίγο περισσότερο από μιάμιση ώρα. Είχε προετοιμαστεί με τρόπο που να υποστηρίζει το καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εις βάρος της Ελλάδας, της 7ης Φεβρουαρίου. Στην αρχή προβλήθηκε ένα 25άλεπτο βίντεο, με πλάνα από εκδήλωση διαμαρτυρίας των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών, αλλά και δηλώσεις από τη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, τον πατέρα του Βασ. Μάγγου, ενός πρώην βουλευτή του Καμμένου και νυν του ΣΥΡΙΖΑ ονόματι Κόκκαλη, μιας δημοσιογράφου κ.ά. οι οποίοι ουσιαστικά έκαναν μία ανάλυση του ψηφίσματος. Δεν έμειναν δηλαδή στο θέμα, αλλά επεκτάθηκαν σε διάφορα ζητήματα όπως οι υποκλοπές, η αστυνομική βία, το ναυάγιο της Πύλου, η κατάσταση στον Τύπο κ.λπ. Σε ρόλο παρουσιαστή/ συντονιστή της εκδήλωσης ήταν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτης, που φαίνεται να είχε και την ευθύνη της διοργάνωσης. Αφού προβλήθηκαν τα βίντεο με τις δηλώσεις (ορισμένα από τα οποία ήταν φανερό ότι διαβάζονταν από autocue) ο συντονιστής έδωσε τον λόγο στην κυρία Καρυστιανού και σε έναν ακόμη συγγενή θύματος, τον κ. Ασλανίδη. Μίλησαν επίσης και δύο νομικοί, και η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος ταξίδεψε γι’ αυτόν τον σκοπό στις Βρυξέλλες!!!

Ο Κασσελάκης μίλησε για 10 λεπτά στα… αγγλικά, κατήγγειλε την κυβέρνηση, φυσικά, και επισφράγισε με την ομιλία του ότι όλο αυτό δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι όπως αρχικά είχε αναφερθεί, ως μια προσπάθεια να διεθνοποιηθεί το έγκλημα των Τεμπών…

Είναι κρίμα, πραγματικά κρίμα, που ένα τέτοιο συγκλονιστικό, όσο και τραγικό, συμβάν γίνεται αντικείμενο τέτοιας άγριας πολιτικής εκμετάλλευσης. Και γίνονται – εδώ είναι ίσως το πιο τραγικό – και πονεμένοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν χάσει τους ανθρώπους τους, στα Τέμπη. Πραγματικά σφίχτηκε η ψυχή μου, για το πόσο απάνθρωπη γίνεται η πολιτική, προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της…

Ηττα

Οσο περνούν οι ημέρες και η εκδήλωση της περασμένης Τρίτης για το ποιος πραγματικά μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη γίνεται μακρινή ανάμνηση, τόσο πιο φανερή γίνεται η ήττα των εμπνευστών της εκδήλωσης, από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη. Δεν βρήκα έναν (αριθμός 1) ο οποίος να μη μου δηλώσει, σχεδόν στα όρια του θαυμασμού, «πώς τους πετσόκοψε έτσι ο Στέφανος», εννοώντας προφανώς ότι όχι μόνο τους καπέλωσε εντελώς την εκδήλωση, αλλά σάρωσε με τη μία, που λένε, όλο το επικοινωνιακό «χαρτί» της διοργάνωσης, ότι στην ουσία καθάρισε και το εσωτερικό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι τι συνέβη; Ολο το προ της εκδήλωσης διάστημα, ο Τεμπονέρας εμφανιζόταν από τους διάφορους περίεργους που κινούνται στην Κουμουνδούρου ότι κάνει προσωπική πολιτική, ότι είναι μωροφιλόδοξος, ότι το παίζει «δελφίνος» και άλλα τέτοια, όχι απολύτως συμπαθητικά. Μερικοί μάλιστα πίεζαν ή φαινόταν ότι πίεζαν, να διαγραφεί ο Τεμπονέρας από τον ΣΥΡΙΖΑ διότι προχώρησε σε μια πολιτική πρωτοβουλία η οποία μπορούσε να έχει διασπαστικό περιεχόμενο για το κόμμα. Και τι έκανε ο Κασσελάκης, με την αιφνιδιαστική παρουσία του στο θέατρο Αλφα; Τον νομιμοποίησε και τον ενίσχυσε στο εσωκομματικό παιχνίδι, με αποτέλεσμα να θεωρείται πια δικός του – ως την Τρίτη, όλοι τον έφερναν ως αντίπαλο του Κασσελάκη.

Το άλλο που αποκαλύφθηκε, είναι ότι ο πρόεδρος Στέφανος δεν είχε ενημερώσει κανέναν για την παρουσία του στο θέατρο Αλφα. Ολοι, ακόμη και οι δικοί του, έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Τους αιφνιδίασε και αυτούς.

Με τόσους «ρούμπους» που έκανε απανωτά την Τρίτη ο πρόεδρος, νομίζω ότι λογικά θεωρήθηκε ο «σταρ της βραδιάς».

Αδικο

Το δεύτερο που έκανε με την ξαφνική παρουσία του στην εκδήλωση, είναι ότι εκμηδένισε και πάλι την Εφη Αχτσιόγλου. Δηλαδή τι έκανε με την παρουσία του; Της αφαίρεσε κάθε δυνατότητα να επωφεληθεί όπως όλοι προεξοφλούσαν, ότι θα είναι η αποκλειστική ωφελημένη της εκδήλωσης. Οτι θα επανερχόταν στο προσκήνιο ως η προσωπικότητα η οποία θα μπορούσε να επανενώσει την Κεντροαριστερά. Οτι στην ουσία αυτή είναι το πρόσωπο που αναζητούσε η εκδήλωση, για να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη, προκειμένου να τερματιστεί η επικυριαρχία του.

Και ενώ η κοπέλα ήταν έτοιμη να δρέψει τις δάφνες όσων συμμετείχαν στην εκδήλωση, αλλά και όσων την παρακολουθούσαν από μακριά, να σου ο Κασσελάκης να της αρπάζει την μπουκιά από το στόμα. Αδικο. Πολύ άδικο. Αλλά ποιος είπε ότι σ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο, και ειδικά στον κόσμο της πολιτικής, κυριαρχεί το δίκαιο;