Π ίσω από το γενικότερο κλίμα ευφορίας τα ερωτήματα περισσεύουν. Η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών μπορεί να αποδειχθεί μια ιστορική τομή για την ελληνική κοινωνία και την πολιτική σκηνή, αλλά τι συνεπάγονται για τις νέες πολιτικές ισορροπίες τα διακομματικά αναχώματα; Τα δύο στρατόπεδα που εμφανίστηκαν στη Βουλή μπορεί να διαμορφώσουν στο προσεχές μέλλον ένα νέο σκηνικό που θα καθορίσει κι άλλες συγκρούσεις; Προφανώς είναι νωρίς για προγνώσεις εξελίξεων, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που άπαντες οι διαμαρτυρόμενοι ομνύουν στην περιφρούρηση του κομματικού χώρου τους. Αλλά όσα καταγράφηκαν το βράδυ της Πέμπτης στην Ολομέλεια της Βουλής δημιουργούν νέες ατζέντες – και αναδεικνύουν πρωταγωνιστές που θα μπορούσαν να αναλάβουν διαφορετικούς ρόλους σε ένα νέο τοπίο.
Οι 52 γαλάζιες διαφοροποιήσεις (με τα 21 «κατά» και τις 31 αποχές) δεν είναι ένα αποτέλεσμα που το προσπερνά κανείς με ευκολία, έστω κι αν στο κυβερνητικό επιτελείο θεωρούν ότι δεν έχουν ανοίξει βαθιά τραύματα. Οπως είναι σαφές ότι οι 11 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αρκούν για να προκαλέσουν στη Χαριλάου Τρικούπη αναταράξεις που μπορεί να έχουν διάρκεια. Μπροστά σε ένα συνέδριο και καθ΄ οδόν προς τις ευρωεκλογές, δε, ισχυρότεροι μπορεί να αποδειχθούν οι τριγμοί στην Κουμουνδούρου, έστω κι αν οι δικές της απώλειες περιορίζονται σε τρεις βουλευτές. Οχι τυχαία, από προχθές τα μεσάνυχτα περισσότερο κι από τον Αντώνη Σαμαρά και τη δική του πλατφόρμα, τα βλέμματα έχουν στραφεί ξανά στον Παύλο Πολάκη.
Ακόμη κι αν ο αψύς Σφακιανός δεν σκοπεύει να κινηθεί σε τροχιά πλήρους ρήξης με τον Στέφανο Κασσελάκη, ουδείς αμφιβάλλει ότι με την προχθεσινή απουσία του δοκιμάζει τις αντοχές του νέου αρχηγού – που, κατά τα άλλα, στηρίζει. Πέρα από τις δικαιολογίες και τις εξηγήσεις για την αποχή, είναι ξεκάθαρο ότι ο Πολάκης αμφισβητεί μια νομοθετική πρωτοβουλία που βρισκόταν στην κορυφή της ατζέντας Κασσελάκη και για προσωπικούς λόγους. Το χτύπημα τεντώνει τα νεύρα στον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο από τους κραδασμούς που προκαλούν στη ΝΔ πέντε δεκάδες διαφωνούντων. Ο Μητσοτάκης ήδη διαχειρίζεται την επόμενη ημέρα, συγκεντρώνοντας εύσημα για την πατρότητα του επίμαχου νόμου – και αυτό του αρκεί. Ο Κασσελάκης καλείται πλέον να διαχειριστεί τον Πολάκη. Με τη βεβαιότητα πως εάν στη Βουλή συγκρούστηκαν εν τέλει δύο κόσμοι, τότε οι δυο τους βρίσκονται σε διαφορετικές όχθες.
Τον «κόσμο» του Πολάκη τον έβρισκε μπροστά του σχεδόν κάθε εβδομάδα και ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά για τους δικούς του λόγους προτιμούσε κάθε φορά να τον προσπερνάει, ευελπιστώντας ότι η ζημιά θα είναι μικρότερη και ελεγχόμενη. Διαψεύστηκε εκ του αποτελέσματος – ο Πολάκης αφαιρούσε υπερβολικά περισσότερα από όσα μπορούσε να προσθέσει. Από τη Δευτέρα η περίπτωσή του θα αρχίσει να απασχολεί και τα όργανα, και θα φανούν προθέσεις και διαθέσεις. Οπως θα φανεί και η στόχευση του Πολάκη, ο οποίος μέχρι τώρα θεωρούσε ότι συγκροτούσε μια ομάδα νεοπροεδρικών στον ΣΥΡΙΖΑ που τελικά δεν έχει ρόλο. Εμμέσως πλην σαφώς διατυπώθηκε και στη Βουλή ότι ο Σφακιανός στεγάζεται τόσα χρόνια στην Κουμουνδούρου, ενώ στην πραγματικότητα τον συνεγείρει η ατζέντα Καμμένου.
Και πλέον έχει πρόβλημα κατεύθυνσης. Οπως κι αν εξελιχθούν τα πράγματα, το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ο γάμος ομοφύλων δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στην αντιπολίτευση και αυξάνει τον ζωτικό χώρο της κυβέρνησης. Επιστρέφοντας στη «σύγκρουση των δύο κόσμων», ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να κινείται ως καθοδηγητής της προοδευτικής πτέρυγας, καταλαμβάνοντας ακόμη περισσότερο χώρο στο ευρύ πολιτικό Κέντρο. Αν οι κραυγές από τα δεξιά προκαλέσουν σοβαρές παρενέργειες και μετακινήσεις πληθυσμών, μπορεί να ευνοηθεί κι άλλο ο «κανένας». Αλλά, με τη γλώσσα των αριθμών, κι αυτό είναι πρόβλημα της αντιπολίτευσης. Σε μια φάση με σχετική ρευστότητα, το νέο ισοζύγιο θα το διαμορφώσουν οι ευρωκάλπες – το ζητούμενο είναι με ποια όπλα θα φθάσει ο καθένας σε αυτές.