Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιγράψεις το σύστριγγλο στον ΣΥΡΙΖΑ και είναι όλοι τους σωστοί: είναι ανήκουστο, πρωτοφανές, θεότρελο και ό,τι άλλο θέλετε. Πιστεύω όμως ότι με ένα επίθετο θα συμφωνήσουμε οι περισσότεροι: είναι υπέροχο. Ως θέαμα ψυχαγωγικό, αυτό που εκτυλίσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέροχο και το οφείλουμε όλο στον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη.

Μόνον ένας άσχετος, ένας εξωτικός, ο οποίος έρχεται κατευθείαν στην εξουσία μέσα από μία φάρσα της πραγματικότητας, που μοιάζει με σενάριο κωμωδίας (του Μελ Μπρουκς, κατά προτίμηση), θα μπορούσε να τα κάνει λαμπόγυαλο στον ΣΥΡΙΖΑ, με την άνεση και την αυτοπεποίθηση του σημερινού προέδρου. Οτιδήποτε άλλο, πιο συμβατικό, πιο ασφαλές, ισορροπημένο και προβλέψιμο, θα ήταν βαρετό και αργόσυρτο σαν κουλτουριάρικη ταινία της δεκαετίας του 1980. Ενα όνομα μόνο σας λέω και θα καταλάβετε τι εννοώ: Σωκράτης Φάμελλος…

Ομως, χάρη στον Στέφανο Κασσελάκη, μπορούμε να παρακολουθούμε τις περιπέτειες του ΣΥΡΙΖΑ σαν θρίλερ και να σκεφτόμαστε, επίσης, πόσο ταιριάζει στην περίσταση το προσφιλές στους συριζαίους ρητό «μεγάλη αναστάτωση, υπέροχη κατάσταση». (Βλακώδης κοινοτοπία η συγκεκριμένη σοφία του Μάο, εδώ που τα λέμε, αλλά φαντάζομαι ότι στα κινέζικα το ρητό ίσως ακούγεται καλύτερα…) Ισχύει με τη διαφορά όμως ότι, αυτή τη φορά, ισχύει εις βάρος τους. Η εν εξελίξει «αναστάτωση» είναι η διαδικασία διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Εύγε λοιπόν στον πρόεδρο Στέφανο, ο οποίος κάτι τόσο δυσάρεστο και λυπηρό καταφέρνει και το κάνει γιορτή, φεστιβάλ και πάρτι!

Επειδή, λοιπόν, βλέπω όπως όλοι μας να εξελίσσεται εις βάρος του κάτι σαν προσπάθεια έξωσης και επειδή ως στήλη έχω το θεμιτό συμφέρον να επιθυμώ την παραμονή του κ. Κασσελάκη στην πολιτική σκηνή, επαναφέρω την πρότασή μου να είναι υποψήφιος για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Λόγω αναγνωρισιμότητας (και πλάκας) είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί. Ετσι αποκτά μία θέση, που θα του δίνει κάποια πολιτική υπόσταση και την οποία επίσης θα μπορεί να διατηρήσει, ακόμη και αν τον εξωπετάξουν με έκτακτες διαδικασίες. Επομένως, στις Βρυξέλλες, αδελφές μου, στις Βρυξέλλες! Και πότε πότε στο Στρασβούργο, που είναι και πολύ ωραιότερη πόλη…

Ωστόσο, επειδή ποτέ δεν ξέρεις και, επίσης, αν υποθέσουμε ότι είναι εφικτό αυτό που είπε ο εξάδελφος Τσίπρας, Γιώργος, δηλαδή να βρουν κάποιο άλλο πρόσωπο μέχρι τις ευρωεκλογές, μια καλή ιδέα θα ήταν η Εφη Αχτσιόγλου. Εχει την όρεξη, νομίζω, και μπορεί να χάσει καλύτερα.

ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΚΚΕΝΩΣΗ

Η Αστυνομία παρενέβη στη Νομική του ΑΠΘ και άνοιξε τη σχολή, που τελούσε υπό κατάληψη. Μπήκαν μέσα τη νύχτα οι αστυνομικοί, οι καταληψίες ούτως ή άλλως κοιμόντουσαν στα σπίτια των γονιών τους, δεν βρήκαν κανέναν και απέδωσαν τον χώρο σε εκείνους στους οποίους ανήκει. Δύο ώρες αργότερα, όμως, είχαμε ανακατάληψη της Σχολής από τους καταληψίες, οι οποίοι στο μεταξύ είχαν ξυπνήσει, είχαν πιει το εσπρέσο τους και μπορούσαν να αντεπιτεθούν. Πέραν αυτού, ουδέν.

Κάθε πρόβλεψη για το μέλλον είναι παρακινδυνευμένη. Ακούς τον κοσμήτορα της Σχολής να εξηγεί την κατάσταση σε συνεντεύξεις του και αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι δεν είναι μόνο οι μειοψηφίες των παλαβών που αναστατώνουν τα πανεπιστήμια, επειδή φοβούνται τα ιδιωτικά. Κυρίως είναι το καθηγητικό κατεστημένο που έχει βολευτεί με την υπάρχουσα κατάσταση.

Μπορούμε, πάντως, στο εξής να διευρύνουμε την έννοια του ευφημισμού περί συμβολικών καταλήψεων ή συμβολικού κλεισίματος δρόμου, ώστε να περιλαμβάνει και τις συμβολικές εκκενώσεις, όπως αυτή για την οποία γίνεται η κουβέντα. Αν μια κατάληψη, μία βιαιοπραγία, μία παράνομη πράξη τέλος πάντων διαρκεί λιγότερο από δύο ώρες, μπορεί να θεωρείται συμβολική, δηλαδή χωρίς πραγματικά αποτελέσματα, ακόμα και αν είναι εμφανή. Αντιστοίχως, αν μία εκκένωση, μία προσαγωγή ή μία σύλληψη διαρκούν λιγότερο από δύο ώρες, τότε μπορούν και αυτές οι πράξεις να θεωρούνται ομοίως συμβολικές. Φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή θα το θεσμοθετήσουμε κανονικά και αυτό, δεν τη γλιτώνουμε…

Τελευταία Νέα