Για έναν φιλελεύθερο Ευρωπαίο, η σκηνή είναι σχεδόν σπαρακτική. Χρονικά, βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στιγμή του βάρβαρου πολέμου που έχει κηρύξει η Ρωσία στην Ουκρανία, με τη δεύτερη να έχει απελπιστική ανάγκη από στήριξη σε όλα τα επίπεδα, στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, ψυχολογικό. Γεωγραφικά, βρισκόμαστε στην Πολωνία, που έχει μόλις απαλλαγεί από μια ακροδεξιά κυβέρνηση και αποκαθιστά τις σχέσεις της με το κράτος δικαίου και την Ευρώπη. Στη χώρα αυτή, χθες το μεσημέρι, αγρότες απέκλεισαν τα σύνορα, άνοιξαν ουκρανικά βαγόνια στο μεθοριακό πέρασμα Medyka και έριξαν το σιτάρι στις γραμμές.

Α, το συνδικάτο τους λέγεται Αλληλεγγύη. Για όσους άνοιξαν μόλις τώρα το κινητό τους, έτσι ακριβώς λεγόταν και το κίνημα που ίδρυσαν κάτι ιδεολόγοι το 1980 και τα έβαλε με το κομμουνιστικό καθεστώς.

Στις χθεσινές κινητοποιήσεις, τα πανό στα πολωνικά τρακτέρ έγραφαν: «Με το σιτάρι να εισρέει από την Ουκρανία, οι πολωνοί αγρότες θα χρεοκοπήσουν». Στην άλλη πλευρά των συνόρων, τα πανό στα ουκρανικά φορτηγά έγραφαν: «Χάνει η Ουκρανία – Χάνει η Πολωνία» και «Ο αποκλεισμός της Ουκρανίας προδίδει τις ευρωπαϊκές αξίες». Τι από τα δύο συμβαίνει; Η επιβίωση της Ουκρανίας προϋποθέτει πράγματι τον θάνατο της Πολωνίας; ‘Η η ήττα της Ουκρανίας θα οδηγήσει μοιραία σε ήττα όχι μόνο της Πολωνίας, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης;

Οι πολωνοί αγρότες δεν ασκούν βέβαια υψηλή πολιτική, τα συμφέροντά τους κοιτάζουν, τα βραχυπρόθεσμα, γιατί μακροπρόθεσμα θα είναι νεκροί, κάτι που δεν είναι κατ’ ανάγκη χειρότερο από το να είναι υπήκοοι του Πούτιν. Προβάλλοντας το δικό τους δίλημμα, πάλι, οι αγρότες της δυτικής Ευρώπης απαίτησαν, και πέτυχαν, να αποσυρθούν όλες εκείνες οι διατάξεις που αποσκοπούσαν στην προστασία του περιβάλλοντος, όπως η μείωση της χρήσης εντομοκτόνων ή η υποχρεωτική διάθεση μέρους των καλλιεργήσιμων εδαφών για βιολογική γεωργία. Mα τι γη θα κληροδοτήσουν στα παιδιά τους;

Οι έλληνες αγρότες δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το κάδρο, έστω κι αν τα αιτήματά τους είναι διαφορετικά, σχετίζονται για παράδειγμα με την τεράστια διαφορά τιμής «από το χωράφι ως το ράφι». Η χθεσινή τους κάθοδος στην Αθήνα συγκίνησε, καθώς φαίνεται, όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με τον Κασσελάκη, τον Βελόπουλο και τον Νατσιό να συναγωνίζονται για το ποιος θα φωνάξει δυνατότερα ότι έχουν δίκιο, για το ποιος θα τους καλέσει με πειστικότερο τρόπο να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρις εσχάτων, κι ας μην ενδιαφέρεται κανείς να ορίσει ποια είναι αυτά τα έσχατα. Α, να μην ξεχάσουμε και την AΔΕΔΥ, που πρόσθεσε στην εξίσωση τους φοιτητές και εξήγγειλε απεργία με πολύ ρεαλιστικά αιτήματα: «ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία, ενέργεια, νερό και μεταφορές) που δεν θα είναι εμπορεύματα».

Τουλάχιστον εδώ δεν παίζουμε τραμπάλα με τους Ουκρανούς.

Τελευταία Νέα