Η διαχρονική ξεφτίλα του Δημοσίου

Νομίζω πως η υπόθεση με αυτούς τους τρελαμένους της Κορινθίας αποδεικνύει τη διαχρονική ξεφτίλα του ελληνικού Δημοσίου, του ελληνικού κράτους. Της ξεφτίλας και της αποθέωσης του ρουσφετιού. Ειδικά μετά την αποκάλυψη ότι και η σύζυγος του επικεφαλής του κοινοβίου, ήταν και αυτή δημοτική υπάλληλος στον Δήμο Ωρωπού και πληρωνόταν κανονικά για εξ αποστάσεως εργασία. Δηλαδή την πλήρωνε ο έλληνας φορολογούμενος, όπως και τον αρχηγό του κοινοβίου, για να διαβιούν στις συνθήκες που είχαν επιλέξει, για τους ίδιους και τα παιδιά τους, και να μην πατάνε ποτέ στη δουλειά. Ενας αξιωματούχος του υπουργείου Εσωτερικών, στον οποίο έθεσα το θέμα χθες το πρωί, μου είπε «καθόλου παράξενο ό,τι συνέβη. Εχουμε δώσει εντολή στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας και στις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου να ελέγξουν πώς συνέβη αυτό, αλλά σας λέω ότι με τις υπηρεσίες καθαριότητας των δήμων υπάρχει ζήτημα, και μάλιστα σοβαρό».

Σε λεπτομέρειες δεν επεκτάθηκε, αλλά με αφορμή το γεγονός ότι ο αρχηγός του κοινοβίου, υπάλληλος του Δήμου Ηλιούπολης, πήρε απόσπαση, μετάθεση, δεν ξέρω τι στον Δήμο Ερέτριας, κι από εκεί βρέθηκε στα λαγούμια της Κορινθίας να εργάζεται εξ αποστάσεως, χωρίς ηλεκτρικό και χωρίς Ιντερνετ, καταλαβαίνει κανείς πως το πράγμα έχει πολύ ψωμί πίσω του. Και ίσως αυτοί οι δύο, είναι μια καλή αφορμή να ξεσκονίσουν οι δήμοι το προσωπικό τους, για το ποιος εργάζεται, πού εργάζεται, τι έργο προσφέρει. Και από την άλλη πλευρά ποιος όχι, και ποια δικαιολογία επικαλείται για να μην εργάζεται.

Δεν λέω να απολυθούν, γιατί στο Δημόσιο, όπως έχουμε ξαναπεί, ουδείς απολύεται, ποτέ. Στον αιώνα τον άπαντα. Ο,τι και να κάνει. Υποστηρίζω όμως ότι είναι κρίμα να καταλαμβάνουν τη θέση άλλων ανθρώπων που επιθυμούν να εργαστούν. Πραγματικά είναι κρίμα, και αδικία…

Μία θετική εξέλιξη

Δεν ξέρω τι θα γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, εν τέλει. Μπορώ να πιθανολογήσω, για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, ωστόσο μη λέμε κι ό,τι θέλουμε, δύσκολο να προβλεφθεί η συνέχεια. Είναι τόσοι οι παράγοντες που μεσολαβούν, και τόσοι οι παίκτες που κάνουν παιχνίδι, ώστε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε εμείς οι παρατηρητές, είναι να περιμένουμε. Εκείνο όμως που μπορείτε να αξιολογήσετε ως θετική εξέλιξη για την πολιτική τάξη γενικά, είναι η ολική επαναφορά ενός ηθικού στελέχους της Αριστεράς, του Γαβριήλ, Γκάμπριελ για τους φίλους του, Σακελλαρίδη. Η απόφασή του να κατέλθει υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη νεοσύστατη Νέα Αριστερά, και παράλληλα να αναλάβει και τον στρατηγικό σχεδιασμό του κόμματος, είναι ένα καλό νέο, για τον ταλανιζόμενο από συνεχείς κρίσεις χώρο. Θύμα ο ίδιος, και με τον πιο σκληρό τρόπο, άνομων κυκλωμάτων που έδρασαν στον ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί με την επιστροφή του, την αποφασιστικότητα μιας πλευράς της Αριστεράς να ανατάξει ηθικά τον χώρο. Αν καταφέρει δε και την ανατάξει και πολιτικά, ακόμη καλύτερα…

Η απόλυση άναψε φωτιές

Είναι εκδικητικός ο πρόεδρος Κασσελάκης; Δεν θέλω καν να πιστέψω κάτι τέτοιο. Παρότι αυτό που συνέβη με τον Διονύση Τεμπονέρα, σε κάτι ανάλογο παραπέμπει. «Προτείνεις εσύ να βρούμε αυτόν που θα σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη; Πολύ ωραία, κι εγώ σε απολύω από επιστημονικό συνεργάτη του ΣΥΡΙΖΑ, να μάθεις». Ομολογώ πως όταν έγινε γνωστή η είδηση, δεν την πολυπίστεψα, θεώρησα ότι είναι ένα ακόμη fake news από τα τόσα που κατακλύζουν καθημερινά το Διαδίκτυο. Επιβεβαιώθηκε όμως κατά το μεσημέρι, και σύμφωνα με τις λεπτομέρειες που πληροφορήθηκα, είναι μάλλον δύσκολο να αποσυνδέσει κανείς την απόλυση με το γεγονός ότι ο Τεμπονέρας εκτός από τον βασικό λόγο για τον οποίο απολύθηκε (ότι συμμετείχε σε εκείνη την εκδήλωση για τον κεντροαριστερό «αντίπαλο» του Μητσοτάκη) μην ξεχνάμε ότι ήταν και ο μόνος που στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας έθεσε όχι απλώς θέμα ηγεσίας, αλλά προκάλεσε κιόλας τον πρόεδρο Κασσελάκη να προσφύγουν άμεσα στη βάση, για να αποφανθεί εκείνη. Παρακινδυνευμένο, θα πω, αλλά έγινε.

Τη συνέχεια, την πληροφορηθήκαμε χθες. Ο αρχηγός του ‘κοψε το μεροκάματο του αλλουνού για δυο κουβέντες παραπάνω, και δεν είναι και λίγο. Περίπου 2.500 ευρώπουλα καθαρά στο χέρι, συν τις διευκολύνσεις που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι υπάλληλοι της Βουλής. Το σημαντικό είναι, ότι τους επιστημονικούς συνεργάτες δεν τους πληρώνει το κόμμα στο οποίο προσφέρουν υπηρεσίες, αλλά η Βουλή – άρα η απόλυση, είναι έντονα «χρωματισμένη»…

Δεν είναι ωραίο να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, έχω να σημειώσω. Και για να το σοβαρέψω περισσότερο, ούτε σε αρχηγό κόμματος ταιριάζουν, ούτε στην Αριστερά…

Σημασία έχει το μήνυμα

Στο μεταξύ κανονικό πάρτι έγινε χθες το μεσημέρι στο Χ (το πρώην Twitter) με το post του προέδρου Κασσελάκη, να κρατάει ένα ηλεκτρικό κατσαβίδι (ή τρυπάνι), και σαν κάτι να βιδώνει, να ξετρυπάει, δεν έχει σημασία. «Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται κι αυτός παίζει τον ξυλουργό με το τρυπάνι στο χέρι», του έγραψαν αήθεις οπαδοί, από κάτω. Πράγμα το οποίο το καταγγέλλω, διότι ο άνθρωπος ένα stand για το συνέδριο πήγαινε να φτιάξει. Και παράλληλα να (μας) ενημερώσει ότι η ομιλία του ήταν ανοιχτή στο κοινό – προφανώς για να γεμίσει το στάδιο, διότι με όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ένας φόβος υπήρχε.

Δηλαδή πού είναι το κακό; Εγώ ας πούμε τον βλέπω την Κυριακή το βράδυ, μόλις τελειώσουν με το συνέδριο στο Τάε Κβον Ντο, να πάρει τη σκούπα και να δίνει το καλό παράδειγμα για να καθαριστεί ο χώρος.

Οχι πως θα έχει καμία πρωτοτυπία το γεγονός, το είχε επιχειρήσει και ο Γιώργος (Παπανδρέου) έπειτα από ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στον ίδιο χώρο, αλλά λέμε τώρα. Και κάποιοι εξυπνάκηδες έκαναν πλάκα στα social media διότι ο Γιώργος κρατούσε μια σκούπα στο χέρι και φορούσε μια φόρμα. Σιγά το πράγμα, για τον Γιώργο. Σημασία είχε το μήνυμα…

Περί ηθικής

Λογικά θα πρέπει να σκυλομετάνιωσε ο Νάσος Ηλιόπουλος της Νέας Αριστεράς για την πρωτοβουλία του να βάλει… ταμπέλα στον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τους ποινικούς κώδικες. Και ειδικά να του βάλει μια ταμπέλα του είδους «πιο δεξιός από τους δεξιούς». Μαζί με κάτι μπερδεμένα περί «ηθικής» που τάχα μου δεν χαρακτηρίζει τον υπουργό, έγινε ο άλλος τούρμπο. Και χωρίς δεύτερη κουβέντα ή ας πούμε να επιδείξει ένα κάποιο τακτ, τον πλάκωσε σε κάτι γρήγορες που ο Ηλιόπουλος δεν ήξερε από πού του έρχονταν.

Αυτός «ο δεξιός των δεξιών», του είπε, στα ίσα, και χωρίς περικοκλάδες, τα ακόλουθα, μεταξύ άλλων: «Οταν διεφώνησε με το πολιτικό του κόμμα, για σημαντικό ζήτημα, παρέδωσε τη βουλευτική του έδρα στο κόμμα στο οποίο αυτή ανήκε. Γιατί η έδρα του ανήκε στο κόμμα. Εσείς οι αριστεροί ενώ εκλεγήκατε με τον ΣΥΡΙΖΑ, πήρατε τις βουλευτικές σας έδρες και κάνατε άλλο κόμμα. Εχετε εκλεγεί με άλλο κόμμα, από άλλο εκλογικό σώμα και στο όνομα ποιας ηθικής άραγε της Αριστεράς, πήρατε τις βουλευτικές έδρες από το κόμμα με το οποίο εκλεγήκατε, δεν τις παραδώσατε στο κόμμα σας και κάνατε άλλο κόμμα. Και μας πουλάτε εδώ κόμμα και ηθική;».

Ωχ, πόνεσε…