Αναζήτηση
Θα εμφανιζόταν; Και αν μιλούσε, τι θα έλεγε; Ολη η προηγούμενη εβδομάδα πέρασε στον ΣΥΡΙΖΑ με αυτό το ερώτημα: τι άραγε έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας;
Αρχικά ο πρώην πρωθυπουργός, ίσως το πιο σημαντικό πρόσωπο για την κομματική ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, είχε να πάρει μια σημαντική απόφαση – είτε θα νομιμοποιούσε με την παρουσία του και την παρέμβασή του ένα συνέδριο που δεν θα έφερνε την ανασύσταση για το κόμμα του είτε θα έμενε σιωπηλός.
Τελικά επέλεξε την κουρτίνα τρία: στο συνέδριο δεν πήγε, όμως μια δήλωσή του έγινε καταλύτης εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς υπερασπίστηκε την αναγκαιότητα μιας νέας εκλογής από τη βάση, μόλις πεντέμισι μήνες από την προηγούμενη.
Ο Τσίπρας, ξεκαθαρίζοντας πως δεν έχει φιλοδοξία επιστροφής και πως «έχει χορτάσει χειροκροτήματα», έριξε ισχυρές βολές και προς την πλευρά της ηγεσίας, μιλώντας για φαινόμενα ιδιοτέλειας, ναρκισσισμού και παραβίασης των αρχών της συλλογικότητας και της συντροφικότητας και στηλιτεύοντας την επιθυμία «λευκής επιταγής τριετίας».
Δεν έριξε τα βέλη του μόνο στον σημερινό ένοικο της Κουμουνδούρου ο πρώην πρόεδρος – ήταν όμως μια από τις μετρημένες φορές στην ελληνική Μεταπολίτευση που ο πρώην «αδειάζει» με τόσο καθαρό τρόπο τον νυν.
Για την πλευρά Κασσελάκη, η απουσία Τσίπρα από μόνη της θα έφερνε προβλήματα – γι’ αυτό και μέχρι την ύστατη στιγμή, πριν ο Μιχάλης Καλογήρου πάρει τηλέφωνο για να ενημερώσει τον Μανώλη Καπνισάκη για τις αποφάσεις του πρώην πρωθυπουργού, το προβληματικό της απουσίας είχε καταστεί απολύτως σαφές.
Είχαν προηγηθεί δύο θορυβώδεις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας, όπου μέλη της που διατηρούν στενές επαφές με τον Τσίπρα είχαν σηκώσει τους τόνους απέναντι στην ηγεσία – οι ψίθυροι έλεγαν πως αποκλείεται ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να μην ήταν ενημερωμένος για τις κινήσεις που έκαναν πριν προβούν σ’ αυτές.
ΜΠΡΑ ΝΤΕ ΦΕΡ.
Στο τέλος, όσοι γνωρίζουν τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγουν πως η περιδίνηση στην οποία έχει περιέλθει τις τελευταίες μέρες το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο τρόπος που απασχολεί τα ΜΜΕ και οι κινήσεις που γίνονται στη σκακιέρα τον έχουν ενοχλήσει – μια τέτοιου είδους δήλωση όπως αυτή που τελικά έκανε ο Τσίπρας δεν είναι συνηθισμένη, αλλά έρχεται να «κουμπώσει» στο μπρα ντε φερ των δυνάμεων εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Τι κατάφερε ο Τσίπρας με την παρέμβασή του;
Μια θεωρία λέει πως με αυτήν την κίνηση ο πρώην πρωθυπουργός βοήθησε τον Κασσελάκη να προσφύγει στη βάση και, με δεδομένη την έλλειψη συντεταγμένης συσπείρωσης της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης γύρω από ένα πρόσωπο, να κερδίσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του με ορίζοντα τριετίας – αυτό ακριβώς δηλαδή που και ο Τσίπρας στηλιτεύει.
Στην πραγματικότητα, η συλλογή υπογραφών που βρισκόταν τις προηγούμενες ώρες σε εξέλιξη για τις αλλαγές στην Κεντρική Επιτροπή θα έφερνε επίσης νέα σύνθεση Πολιτικής Γραμματείας και κατ’ επέκταση την ίδια «λευκή επιταγή» έως το 2027 που ζητούσε εξαρχής ο Κασσελάκης.
Με αυτήν την κίνηση, ο Τσίπρας επί της ουσίας έφερε πιο νωρίς μια νέα εσωκομματική αναμέτρηση, καταφέρνοντας παράλληλα ο ίδιος να αποσυνδεθεί από τον Κασσελάκη, αλλά και το αφήγημα των υπονομευτών, που γινόταν ως τώρα στο όνομά του, χωρίς διάψευση: «Οσοι πίστεψαν ότι φυτεύτηκα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα δουν τις δικές μου ρίζες», είπε στην εναρκτήρια ομιλία του ο Κασσελάκης, επιβεβαιώνοντας κι αυτός εμμέσως την απόσταση ανάμεσα στους δύο άνδρες – τίποτα άλλο, πέρα από κάποιες έμμεσες αιχμές, δεν ειπώθηκε από τον νυν για τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς;
Ο Τσίπρας χειροκροτιόταν από σύσσωμο το σώμα των συνέδρων εν τη απουσία του, ακόμα και από εκείνους που πριν από λίγα λεπτά εξέφραζαν τη δυσφορία τους για την ανάρτηση και στην είσοδο του Κασσελάκη στην αρένα φώναζαν «Στέφανε γερά, να φύγει η Δεξιά».
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ.
Μαζί μ’ αυτά, ο Τσίπρας έδωσε σε όσους διαφωνούν με την κατεύθυνση και την ηγεσία Κασσελάκη μια ευκαιρία μερικούς μήνες πριν από την ευρωκάλπη να τον κοντράρουν στα ίσα προτού, στην τελική ευθεία για τις ευρωεκλογές του καλοκαιριού, η ζημιά που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις θεωρηθεί μόνιμη από τους ψηφοφόρους. Το αν θα την αδράξουν δεν το αποφασίζει εκείνος – μάλλον.
