Οι εξεταστικές επιτροπές «έχουν όλες τις αρμοδιότητες των ανακριτικών αρχών», καθώς και του εισαγγελέα πλημμελειοδικών, αναφέρει το άρθρο 145 παρ. 1 του Κανονισμού της Βουλής. Στις εξεταστικές επιτροπές, με άλλα λόγια, οι βουλευτές καλούνται να μετατραπούν σε ερευνητές, μακριά από κάθε σκοπιμότητα. «Ενεργούν κάθε αναγκαία, κατά την κρίση τους, έρευνα για την επίτευξη τoυ σκοπού για τον οποίο συστάθηκαν», εξετάζοντας, κατά το άρθρο 144 παρ. 1, ειδικά ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος. Αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε λίγα 24ωρα πριν από τη μαύρη επέτειο: τη συμπλήρωση ενός έτους από την τραγωδία στις σιδηροδρομικές ράγες στα Τέμπη. Απομένουν τώρα οι πορισματικές εκθέσεις (άγνωστο ακόμα και το πόσες θα είναι) για τα αίτια και τους υπευθύνους.
Και οπωσδήποτε μένουν πολλά – αρνητικά – από τις εργασίες της συγκεκριμένης επιτροπής: εριστικές φωνές και στιγμιότυπα σύγκρουσης, καταγγελίες για εσπευσμένη ολοκλήρωση της διερεύνησης, αλληλοκατηγορίες για πρόσωπα που μίλησαν και κυρίως για όσα δεν εκλήθησαν ως μάρτυρες, αιχμές για μια δικογραφία που δεν πρόλαβε καν να φτάσει στη Βουλή (από τη Λάρισα).
Ισως τελικά να μην αιφνιδιάστηκε κανείς από την – κατώτερη των περιστάσεων – πορεία της εξεταστικής επιτροπής για τα Τέμπη. Είναι, δυστυχώς, μακρύς ο κατάλογος των κοινοβουλευτικών σόου που έχουν δώσει πολλά και εκ διαμέτρου αντίθετα πορίσματα και, προφανώς, δεν έχουν αποδώσει σαφείς κατηγορίες σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Τόσες και τόσες εξεταστικές έχουν υπηρετήσει περισσότερο την ικανοποίηση των κομματικών ακροατήριων και όχι την αποκάλυψη της αλήθειας.
Απέναντι σε ένα συλλογικό τραύμα ωστόσο απαιτείται σε βάθος θεραπεία. Μέχρι τέλους, γρήγορα αλλά μεθοδικά: και μέσα από τη δικαστική διερεύνηση και μέσα από τις αποφάσεις της πολιτείας για ουσιαστικές παρεμβάσεις στη λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου. Τυχόν ατιμωρησία, επιφανειακή διαχείριση και παιχνίδια εντυπώσεων δεν θα πλήξουν μόνο τους συγγενείς των θυμάτων. Θα δώσουν άλλο ένα σοβαρό χτύπημα σε μια χώρα που στα λόγια θέλει να λέει ότι προχωράει μπροστά. Μόνο που η ισχύς των θεσμών και η αξιοπιστία του κράτους κρίνονται στην πράξη.