Στα τηλεοπτικά δεδομένα, τα ριάλιτι δεν έχουν ποιότητα αλλά έχουν τηλεθέαση. Αυτό που συνέβη τέσσερις μέρες στο Τάε Κβο Ντο, στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ο ορισμός του πολιτικού ριάλιτι: είχε αδιαμεσολάβητη επικοινωνία, γιουχαΐσματα σε λογική αρένας, παρασκηνιακές αλλαγές συσχετισμών και κόντρες από μικροφώνου.

Είχε μια εσωκομματική μονομαχία που εκκινήθηκε αλλά τελικά δεν εγκρίθηκε ποτέ και μια απόφαση ισοπαλίας που λήφθηκε, αν και επισήμως δεν υπήρξε ψηφοφορία, και καθαρογράφηκε στο σημείο 15.

Στην πραγματικότητα, από την αρχή μέχρι το τέλος του, το συνέδριο είχε συγκεκριμένη θεματική – και αυτή δεν ήταν άλλη από τη σύγκρουση του νυν και του πρώην προέδρου του, που τους έβγαλε όλους χαμένους και, κυρίως, το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συνεχίζει απολύτως τραυματισμένο ύστερα από μια εβδομάδα συγκρούσεων.

Ο Στέφανος Κασσελάκης ξεκίνησε το τετραήμερο αντιμετωπίζοντας έναν αντίπαλο εξ αποστάσεως – και αυτός ήταν ο Αλέξης Τσίπρας, που επισήμως «έδειξε» ως καταλληλότερο τρόπο για την επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του προέδρου την προσφυγή στη βάση.

Ο Κασσελάκης επέλεξε να σηκώσει το γάντι που του έριξε ο πρώην πρόεδρος («Βρείτε αντίπαλο και πάμε») και επί δύο ημέρες υπενθύμιζε, ο ίδιος και το περιβάλλον του, την ακούνητη, αμετακίνητη διάθεσή του να μην κάνει πίσω («Πώς μπορώ να βγω από το συνέδριο την Κυριακή κομμένος κομματάκια;»). Παράλληλα, μια άλλη διαδικασία βρισκόταν σε εξέλιξη – ένα ξεσήκωμα της βάσης στη λογική «έχουμε εκλεγμένο πρόεδρο», με συλλογή υπογραφών και, στη συνέχεια, με παρεμβάσεις κρίσιμων στελεχών (Σ. Φάμελλος, Ν. Παππάς, Γ. Τσίπρας) που το έβαλαν σε πλαίσιο.

Η δική τους πρόταση ήταν αυτή που επί της ουσίας εγκρίθηκε σε μια ημιτελή ψηφοφορία. Μόνο που επισήμως δεν ήταν εκείνη του Κασσελάκη – και ενώ με την προσφυγή στις κάλπες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα επιβεβαιώνε, αν κέρδιζε, την παρουσία του στην Κουμουνδούρου έως το 2027, ο καθαρός χρόνος του τώρα μετράει έως το καλοκαίρι: δεν αλλάζει Κεντρική Επιτροπή και Πολιτική Γραμματεία, όπως θα ήθελε, και επιβεβαιώνει εμπιστοσύνη «στις επόμενες πολιτικές και εκλογικές μάχες με πρώτη αυτή των ευρωεκλογών», αφήνοντας σε ερμηνεία τι θα σημάνει ένα κακό αποτέλεσμα το καλοκαίρι – σίγουρα, απέχει από την «καθαρή λύση» που ζητούσε, με το περιβάλλον Τσίπρα να σχολιάζει πως «όλοι θα κριθούν από τα αποτελέσματα».

Και, με βάση το σχέδιο απόφασης που αναγνώστηκε από τη Ρένα Δούρου προς το Σώμα και ψηφίστηκε από τους συνέδρους, ανασυγκροτείται και το Εκτελεστικό Γραφείο, «με τακτική λειτουργία», ώστε να λειτουργεί και ως πολιτικό κέντρο.

Η επανεμφάνιση του Τσίπρα, από την άλλη, υπέφερε από τους μήνες απουσίας του πρώην προέδρου από την ενεργό δράση, αλλά και την μη εμφάνισή του στον συνεδριακό χώρο: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το κόμμα που άφησε, οι σύνεδροι που την πρώτη μέρα τον αποθέωναν χωρίς στ’ αλήθεια να γνωρίζουν τι έχει συμβεί κατέληξαν να φωνάζουν λίγο πριν από την ψηφοφορία «ο Τσίπρας δεν είναι θεός» προς τον Κασσελάκη, ενώ τα πρόσωπα που πριν από μερικά χρόνια θα λειτουργούσαν για να τον στηρίξουν εντός του κομματικού μηχανισμού, όπως ο Νίκος Παππάς, πρότειναν μια συμβιβαστική λύση που επέτρεψε στον νυν πρόεδρο να μην πάει σε μια αναμέτρηση έχοντας απέναντί του, επί της ουσίας, τον προκάτοχό του.

Εχασε τον έλεγχο

Ο Τσίπρας, για τον οποίο όλοι οι συμβολισμοί και οι πληροφορίες έλεγαν πως στηρίζει ανοιχτά την υποψηφιότητα Γεροβασίλη, δεν έχει πια τον έλεγχο του κόμματος του οποίου θεωρείται ιστορικός και φυσικός ηγέτης.

Για την ίδια την αντιπρόεδρο της Βουλής, οι τρεις τελευταίες μέρες έχουν διπλή σημασία. Από τη μια, στάθηκε όρθια απέναντι σε γιουχαΐσματα και κραυγές που καταδικάστηκαν από όλους, από την άλλη η ενωτική στάση που έχει διατηρήσει ως τώρα υπέστη φθορά –αν το αφήγημα περί υπονομευτών επιστρέψει, λόγω κακών αποτελεσμάτων, θα είναι εκείνη το πρώτο πρόσωπο στο οποίο θα μπορούσε η ηγετική πλευρά να ρίξει τις ευθύνες, με δεδομένο ότι ο ίδιος ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «υπονομευτής».

Και οι τρεις πρωταγωνιστές έχουν να λένε πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα: ο Κασσελάκης παρέμεινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας κατάφερε να απεμπλακεί από τη σύνδεση μαζί του, η Γεροβασίλη συσπειρώνει στο πρόσωπό της πια το μεγαλύτερο μέρος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης που αυτονόητα συγκροτείται.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, χειρότερα δεν έχει: εκατό μέρες από τις ευρωεκλογές, ανώτατα κομματικά στελέχη κοιτούν με δυσπιστία ο ένας τον άλλο, το στίγμα και ο τρόπος αντιπολίτευσης έως τις ευρωεκλογές παραμένουν θολά (δεν ήταν λίγες οι φορές που «αρπάχτηκαν» οι αριστεροί με τους κεντροαριστερούς συνέδρους) και η ανακωχή υπάρχει, στ’ αλήθεια, μόνο στα λόγια για ένα κόμμα που βρίσκεται εδώ και μήνες σε δημοσκοπική πτώση.

Τελευταία Νέα