Γιατί άραγε οι Ισπανοί Podemos μάζεψαν τα μπογαλάκια τους και διαλύθηκαν ησύχως ενώ οι Έλληνες συριζαίοι κάνουν ντόρο όσο δεκάδες μασκαράδες πίσω από άρμα του πατρινού καρναβαλιού; Μάλλον για τους ίδιους λόγους που Πορτογαλία και Ιρλανδία ξεμπέρδεψαν με τα μνημόνια πολύ νωρίτερα από την Ελλάδα, για τους ίδιους λόγους που εκεί έγιναν δεκτά και από τα κόμματα αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ σε μας η τότε σαμαροειδής ΝΔ σήκωσε  πρώτη το αντιμνημονιακό μπαϊράκι.

Είναι θέμα πολιτικής κουλτούρας και παιδείας. Και αξιοπρέπειας: όλοι αυτοί οι πασόκοι, τα ταλέντα που ανέδειξε ο Γιώργος Παπανδρέου, που τον πρόδωσαν και έσπευσαν στον νέο ηγεμόνα, δεν έχουν τόσο δα φιλότιμο να εξαφανιστούν, να τους ξεχάσουμε; Αλλά όταν δεν έχουν αξιοπρέπεια λαμπεροί διανοούμενοι και καθηγητές που περιέθαλψε και τίμησε ο Κώστας Σημίτης και κατόπιν έγιναν γελωτοποιοί του Αλέξη Τσίπρα, γιατί να έχουν οι πολιτικοί;

Στο περίφημο ερωτηματολόγιο που  έστειλε ο ευαγγελικός ιεροκήρυκας –όπως προσφυώς αποκαλούν πλέον πολλοί τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης– υπήρχαν ερωτήσεις για τις σπουδές, το επάγγελμα, τις απόψεις, το IQ των μελών; Μήπως πρέπει να καθιερωθούν αδιάβλητες εξετάσεις με «τράπεζα θεμάτων» για τους πολιτικούς μας;

Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα γενικώς έχουν πλέον ως μέλη συνταξιούχους, άεργους  και επαγγελλόμενες τα οικιακά; Μήπως προσλαμβάνουν με ωρομίσθιο νεαρούς και νεαρές να ζητωκραυγάζουν με πάθος στα συνέδρια και στις συγκεντρώσεις, όπως κάποτε προσελάμβαναν αφισοκολλητές;

Θα πει κανείς «ο Γιώργος Αλογοσκούφης που οδήγησε στη χώρα στη χρεοκοπία ως υπουργός Οικονομικών του Κώστα Καραμανλή, δεν ήταν καθηγητής πανεπιστημίου;». Μήπως και ο απίστευτος Γιάννης  Βαρουφάκης δεν ήταν καθηγητής; Ναι, αλλά και οι δύο δεν ήσαν τότε επαγγελματίες πολιτικοί, τους επέλεξαν κορυφαίοι πολιτικοί και τους έκαναν πολιτικούς, υπουργούς. Πρωθυπουργοί που δεν καταλάβαιναν τι έκαναν οι υπουργοί τους.

Και έτσι ζήσαμε τη χρεοκοπία, κινδυνεύσαμε να βρεθούμε εκτός Ένωσης και τώρα απολαμβάνουμε το γελοίο φτηνιάρικο θέαμα που μας προσφέρουν πρώην, νυν και επίδοξοι πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές.

Αλλά όταν στη Ρωσία δολοφονείται ο Αλεξέι Ναβάλνι από τον Βλαδίμηρο Πούτιν στον οποίο οι μασκαράδες του πατρινού καρναβαλιού είχαν καταφύγει προσκυνηματικά ζητώντας βοήθεια –ακόμη και αυτός όμως είχε την ευφυΐα να ειδοποιήσει τον Φρανσουά Ολάντ «ήρθαν κάτι μ@λ@κες από την Ελλάδα και μου ζητούν να τους τυπώσω νόμισμα»– πρέπει να σκεφθούμε πως φτηνά τη γλυτώσαμε, πως είμαστε ευτυχισμένοι που μπορούμε να γελάμε με την εξευτελισμό βαρύγδουπων προσωπικοτήτων και την απόλυτη έκπτωση ηλίθιων κλισέ.

Και να ελπίζουμε πως υπάρχουν ακόμη ελπίδες να βελτιωθεί το πολιτικό προσωπικό, η πολιτική κουλτούρα και παιδεία.

Τελευταία Νέα