Ανάμεσα στα όσα ακούστηκαν χθες στη Βουλή, στη συνεδρίαση της επιτροπής για το νομοσχέδιο Πιερρακάκη, που συμπεριλαμβάνει διατάξεις για τη δημιουργία παραρτημάτων ξένων ιδιωτικών πανεπιστημίων, με εντυπωσίασε ένα επιχείρημα κατά του νομοσχεδίου που είπε ένας φοιτητής.

Ο Αλέξανδρος Θεολόγος, εκπροσωπώντας τον Σύλλογο Φοιτητών Ιατρικής Αθηνών, είπε: «Γράψαμε 19 χιλιάδες μόρια για να μπούμε στην Ιατρική και με αυτό που ψηφίζετε θα γίνεται γιατρός όποιος έχει 19 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο για να πληρώσει. Πάτε να κάνετε νόμο την αδικία».

Κατανοώ τη μονοδιάστατη προσέγγιση της νεότητας αλλά δεν κατανοώ το επιχείρημα. Πρώτον, γιατροί γίνονται και με λιγότερα μόρια, σε άλλες σχολές στην Ελλάδα. Επίσης, γιατροί γίνονται πολλοί σπουδάζοντας στην Κύπρο, με ετήσιο κόστος απ’ ό,τι διαβάζω πολύ μικρότερο από 19.000 ευρώ – μάλιστα, οι φοιτητές στα Ιδρύματα της Κύπρου κάνουν πρακτική σε ελληνικά νοσοκομεία. Αν πάντως κάποιος διαθέτει 19 χιλιάρικα ετησίως, μπορεί να σπουδάσει Ιατρική στην Ευρώπη ή στην Αμερική – και κανείς δεν θα τον ρωτήσει.

Κανένα επάγγελμα δεν είναι κλειστό με κριτήρια του παρελθόντος, ούτε αυτό του γιατρού. Οι δυνατότητες όλο και περισσότερων να σπουδάζουν, να μετεκπαιδεύονται, να εξελίσσονται είναι το στοίχημα των κοινωνιών μας. Δεν είναι αυτό αδικία. Είναι πολυπλοκότητα – και σίγουρα αυτό επιτρέπει την κοινωνική κινητικότητα, την κοινωνική και οικονομική ανέλιξη.

Τελευταία Νέα