Αναζήτηση
Χαλκίδα, Λήμνος, Κύπρος, Θεσσαλονίκη, Ορεστιάδα, ξανά Χαλκίδα, ξανά Λήμνος, Λάρισα και τέλος Αθήνα. Αυτή ήταν η διαδρομή του Κωνσταντίνου Φλώρου μέχρι την ενηλικίωσή του. Με πατέρα στρατιωτικό, είδε «από μέσα» τις δυσκολίες του επαγγέλματος, ανάμεσα στις οποίες και οι διαρκείς μετακινήσεις. Παρ’ όλα αυτά και παρά την προτροπή των γονιών του να ακολουθήσει την Ιατρική, ένα πρωί του Σεπτεμβρίου του 1979 πέρασε την πύλη της Σχολής Ευελπίδων. Τέσσερα χρόνια μετά, στις 23 Ιουλίου του 1983, ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πεζικού – του «βασιλιά των Οπλων», όπως έλεγε ο πατέρας του, πεζικάριος και ο ίδιος. Πολύ σύντομα, το 1986, επελέγη για τις Ειδικές Δυνάμεις, με τις οποίες συνδέθηκε μέχρι και την αποστρατεία του, έχοντας φοιτήσει στο σύνολο των υποχρεωτικών και μη σχολείων, μεταξύ αυτών στο Special Warfare Center and School, στο Fort Bragg της Βόρειας Καρολίνας, όπου και αναδείχθηκε κορυφαίος αλλοδαπός σπουδαστής.
«Ο στρατηγός επέβλεψε την εφαρμογή του σχεδίου μας για τη θωράκιση της Εθνικής Αμυνας, ύστερα από χρόνια αδράνειας. Προώθησε τη διακλαδική συνεργασία, τον ενισχυμένο ρόλο των Ειδικών Δυνάμεων και τη συνεργασία με τους συμμάχους μας. Πρωτοστάτησε στη στρατηγική μας συμπόρευση με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τα ΗΑΕ και άλλες χώρες, ενώ εργάστηκε μεθοδικά για τη στρατιωτική αναβάθμιση της Ελλάδας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης», ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο τελευταίο ΚΥΣΕΑ όπου συμμετείχε ο Κωνσταντίνος Φλώρος, στις 12 Ιανουαρίου – άλλη μία «πρωτιά» της θητείας του, αφού έγινε ο μοναδικός αρχηγός ΓΕΕΘΑ που ήταν παρών στη συνεδρίαση της αποστρατείας του, δείγμα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της αλληλοεκτίμησης που καλλιεργήθηκε με τον Πρωθυπουργό.
Εχοντας συμπληρώσει μόλις ενάμιση μήνα που δεν ξεκινάει τη μέρα του με στολή και πρωινή αναφορά έπειτα από 45 χρόνια υπηρεσίας, κατά κύριο λόγο σε μονάδες εκστρατείας των Ειδικών Δυνάμεων (3ο ΕΤΕΘ, 2α ΜΑΛ, 505 Τάγμα Πεζοναυτών, 575 Τάγμα Πεζοναυτών, Ζ’ ΜΑΚ, 13ο ΣΑΚ, 13η ΔΕΕ, XVI Μ/Κ ΜΠ), κάνει μέσω των «ΝΕΩΝ» τον πρώτο απολογισμό μιας πυκνής τετραετίας, που μόνο ως «επίπεδη» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. «Δεν είχα στο μυαλό μου ποτέ ως τελικό σκοπό το να γίνω αρχηγός, ιδιαίτερα των Ενόπλων Δυνάμεων. Ομως, οφείλω να πω ότι η υγιής φιλοδοξία κάθε ανθυπολοχαγού, ανθυποσμηναγού, σημαιοφόρου πρέπει να είναι να ηγηθεί κάποτε του κλάδου του και ευρύτερα των Ενόπλων Δυνάμεων. Στην περίπτωσή μου τα πράγματα εξελίχθηκαν φυσιολογικά, ήταν μια τυπική καριέρα ενός αξιωματικού ο οποίος έφτασε στην κορυφή», λέει, τονίζοντας πως τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα αρχηγού ΓΕΕΘΑ, στις 21 Ιανουαρίου 2020, ολοκλήρωσε τη στρατιωτική καριέρα του. «Τότε ανέλαβα ένα διαφορετικό έργο και μια ευθύνη ως αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, θα μπορούσα να πω, ένα ιεραποστολικό καθήκον που έπρεπε να φέρω εις πέρας».
Αναλαμβάνοντας, λοιπόν, έθεσε τέσσερις κύριους στόχους: «Τη βελτίωση της ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της εξοπλιστικής ενίσχυσης, τη βελτίωση της μαχητικής ικανότητας του προσωπικού, τη βελτίωση του επιπέδου ζωής των στελεχών, την καλύτερη και ποιοτικότερη στελέχωση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων». Τους πέτυχε; «Αποστολή εξετελέσθη», θα πει ο ίδιος – για πρώτη φορά συγκινημένος – τέσσερα χρόνια μετά, κατά την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Αρχηγίας στις εγκαταστάσεις της Σχολής Ευελπίδων, εκεί όπου άρχισαν όλα τον Σεπτέμβριο του 1979. «Η συμβολή του υπήρξε υπερπολύτιμη. Τόσο απέναντι σε προκλήσεις συμβατικής ή και υβριδικής μορφής, όσο και στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του κυβερνητικού προγράμματος για την ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων», θα πει και ο Πρωθυπουργός στο τελευταίο εκείνο ΚΥΣΕΑ του Κωνσταντίνου Φλώρου.
Και πράγματι η «εποχή Φλώρου» ξεκίνησε επεισοδιακά. Εχοντας συμπληρώσει μόλις 40 μέρες στο τιμόνι των Ενόπλων Δυνάμεων, εκδηλώθηκε η κρίση του Εβρου. «Υπήρχαν πληροφορίες για κινήσεις στα ανατολικά σύνορά μας, αλλά δεν ήταν και κάτι που η τουρκική ηγεσία έκρυβε. Αντιθέτως, ο πρόεδρος Ερντογάν, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου και ο τότε υπουργός Εσωτερικών Σοϊλού έλεγαν ανοιχτά “σας στέλνουμε στην Ευρώπη χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες”. Εκαναν λόγο για 100, 120, 160 χιλιάδες κόσμου. Συνεπώς, ήμασταν σε εγρήγορση. Εγινε σύσκεψη υπό τον Πρωθυπουργό, στην οποία αποφασίστηκε να ληφθούν μέτρα, με κυριότερο τη σφράγιση των συνόρων σε ξηρά και θάλασσα. Εν τέλει, σε στενή και αποδοτική συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ., καταφέραμε να τους σταματήσουμε».
Η αποστολή δεν ήταν εύκολη, δεδομένης τόσο της διάρκειας των γεγονότων όσο και – κυρίως – του λεπτομερούς σχεδιασμού της όλης «επιχείρησης» από την άλλη όχθη του ποταμού. «Πέρα από το γεγονός αυτό καθαυτό, ήθελαν να καταγράψουν και μία νίκη επί του πεδίου – να μην μπορέσουμε εμείς να τους συγκρατήσουμε. Ηταν ένας μήνας συνεχούς πίεσης σε όλη τη μεθόριο. Στις Καστανιές, με οχήματα της τουρκικής στρατοχωροφυλακής αποπειράθηκαν να ρίξουν τον φράχτη. Εντελώς απροκάλυπτα. Είχαμε μάχες σώμα με σώμα. Στο δάσος των Καστανιών είχαν στρατοπεδεύσει χιλιάδες κόσμου σε αντίσκηνα, βλέπαμε τα λεωφορεία από την Αδριανούπολη που τους μετέφεραν». Εχοντας μεταβεί και ο ίδιος στο πεδίο τις δύσκολες εβδομάδες του Μαρτίου του 2020, διαβεβαιώνει: «Υπήρχαν σχέδια και ήμασταν έτοιμοι για όλες τις περιπτώσεις».
«Αποτελεί εδραία πεποίθησή μου ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι ένας φορέας ο οποίος έχει την οργάνωση, τη συγκρότηση, τη δύναμη, τις ικανότητες, τη γνώση και τον τρόπο ενέργειας για πάρα πολλά πράγματα», συνεχίζει με νόημα ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, αναφέροντας ως επιβεβαίωση των παραπάνω και τη συμβολή των υποδομών, των μέσων και ιδίως του έμψυχου δυναμικού τους στην αντιμετώπιση της πανδημικής κρίσης, η οποία έφτασε στη χώρα μας σχεδόν ταυτόχρονα με τα γεγονότα του Εβρου. Το 2020, όμως, επεφύλασσε κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.
«Με τη λήξη της κρίσης στα σύνορα, ήμουν πεπεισμένος και εισηγήθηκα στην πολιτική ηγεσία ότι θα έρθει και κάτι άλλο. Για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν ότι αυτό που έγινε στον Εβρο εξελήφθη ως “ήττα”, η οποία δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτή. Δεύτερον, από δηλώσεις και ενέργειες φαινόταν ότι η κατάσταση θα συνεχιζόταν. Κάτι ανάλογο, εξάλλου, είχε ξαναγίνει στο παρελθόν. Οι Τούρκοι θεωρούσαν το πεδίο πρόσφορο. Εμείς, λοιπόν, προετοιμαστήκαμε εγκαίρως, καταρτίσαμε σχέδια και εναλλακτικά, βελτιώσαμε τον σχεδιασμό και είχαμε όλες τις πιθανότητες στο μυαλό μας. Ετσι, όταν τελικά έγινε, ήμασταν και πάλι έτοιμοι», λέει, αναφερόμενος στο «θερμό» καλοκαίρι του 2020, επισημαίνοντας ότι – λόγω και των τουρκικών ενεργειών – για πρώτη φορά το σύνολο του στόλου είχε βγει στο Αιγαίο. «Κινητοποιήθηκαν στο σύνολό τους οι Ενοπλες Δυνάμεις – Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία –, έμειναν κινητοποιημένες για κάθε ενδεχόμενο επί πάρα πολύ καιρό. Αυτή η κρίση ξεκίνησε Ιούλιο και κράτησε μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, με σκαμπανεβάσματα στην έξαρσή της. Ομως, ήμασταν παντού. Σε κάθε εσχατιά της ελληνικής γης, σε θάλασσα και αέρα».
Συμμαχίες και εξοπλιστικά
Ανάμεσα στις απανωτές κρίσεις, επιδόθηκε σε έναν αγώνα δρόμου, όπως τον χαρακτηρίζει, ώστε σε πλήρη συνεννόηση με την πολιτική ηγεσία να συνάψει η χώρα συμμαχίες και συνέργειες ιδιαίτερα με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, «μαζί με τις οποίες η Ελλάδα παρακολουθεί τις εξελίξεις στο Διάστημα (σ.σ.: μέσω της νεοσύστατης Διεύθυνσης Διαστήματος)», καθώς και με άλλα κράτη ενδιαφέροντος, όπως η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ, η Σαουδική Αραβία (για πρώτη φορά έλληνας αρχηγός ΓΕΕΘΑ επισκέφθηκε το Ριάντ), η Ιορδανία, το Ισραήλ, όπου ταξίδεψε επανειλημμένως, χτίζοντας προσωπικές σχέσεις με τους ομολόγους του. «Ο τουρκικός αναθεωρητισμός και όσα λεγόντουσαν εκείνη την εποχή είχαν ενοχλήσει πολλούς, επομένως οι συνεργασίες αυτές άρχισαν να αποδίδουν άμεσα», υπογραμμίζει σήμερα με ικανοποίηση, συμπληρώνοντας πως παράλληλα άρχισαν να υλοποιούνται εξοπλιστικά προγράμματα μείζονος σημασίας (Rafale, Spike NLOS, Belharra, Romeo, Anti-UAV σύστημα κ.ά.) και να τίθενται οι βάσεις για περαιτέρω ενίσχυση με μέσα ικανά να αλλάξουν τις ισορροπίες στο Αιγαίο, όπως τα F-35. Ηταν η ίδια περίοδος που στην αεροπορική βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου προσγειώθηκαν ελληνικά F-16 έπειτα από 20 χρόνια.
Το μήνυμα που ήθελε να στείλει στη διάρκεια της διοίκησής του, επισημαίνει, είναι σαφές: οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις δεν είναι ασκέρι ατάκτων, μπορούν να επιχειρήσουν σε κάθε σημείο ενδιαφέροντος ανά πάσα στιγμή. Αυτόν τον σκοπό, άλλωστε, εξυπηρετούσαν και αεροναυτικές ασκήσεις, όπως η «Ευνομία», με συμμάχους (Κύπρος, Γαλλία, Ιταλία) στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αλλά και οι κατά καιρούς καυστικές δημόσιες τοποθετήσεις του. «Νομίζω ότι έγινε αντιληπτό τόσο από τους “απέναντι” όσο και από τους εταίρους. Σήμερα η Αγκυρα έχει – σε έναν βαθμό – ηρεμήσει σε επίπεδο ρητορικής, αλλά δεν νομίζω αυτό να διαρκέσει για πολύ. Οταν κρίνει ότι δεν εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της, θα ξαναγυρίσει σε περίοδο διεκδικήσεων. Ηδη το κάνει. Δηλαδή, δεν μας λένε “θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ”, μας λένε “θα έρθουμε απόγευμα”».
«Πώς να αντιδράσει ένας αρχηγός ΓΕΕΘΑ όταν τα ακούει αυτά; Είχα πει ότι αν κάνουν κίνηση σε ελληνικό έδαφος “πρώτα θα τους κάψουμε και μετά θα πάμε να δούμε ποιοι ήταν”. Αυτό σημαίνει αυτοματοποίηση της αντίδρασης. Η “Yeni Safak” με χαρακτήρισε τρελό και προκλητικό. Γιατί; Επειδή είπα ότι δεν θα αφήσω να χαθεί ούτε μία σπιθαμή γης. Επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει σημειακή κρίση. Δεν θα δεχόμουν μια κρίση περιορισμένη σε ένα σημείο όπου δεν έχω το πλεονέκτημα. Αν προέκυπτε κάτι στο Καστελλόριζο, η “κρίση” θα μεταφερόταν σε όλη τη μεθόριο: από το Ορμένιο μέχρι το Καστελλόριζο. Δεν θα θυσίαζα τη ζωή Ελλήνων σε ένα σημείο που “αυτός” επιθυμεί. Ολα αυτά, βέβαια, υπό τις γενικές οδηγίες, κατευθύνσεις και αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού».
Στα highlights της αρχηγίας του, ο ίδιος σταχυολογεί και την ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου της Κρήτης. «Η γεωγραφία είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη. Οταν έχεις στην Ανατολική Μεσόγειο, με την Τουρκία ήδη να “πατάει” στη Λιβύη, μια τεράστια πλατφόρμα, όπως η Κρήτη, είναι αδιανόητο να την αφήνεις ανεκμετάλλευτη. Αρα τι κάνεις; Δημιουργείς υποδομές, ναύσταθμο για να ναυλοχεί τουλάχιστον ο μισός στόλος, δημιουργείς υποδομές για να φιλοξενήσεις κι άλλα αεροσκάφη, πέραν της μιας πτέρυγας μάχης, και μεταφέρεις τη μισή Αεροπορία Στρατού, επιθετικά και μεταφορικά ελικόπτερα, στο νησί, που σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση τεσσάρων αερομεταφερόμενων ταγμάτων και την υπάρχουσα Μοίρα Αλεξιπτωτιστών κάνουν πολύ πιο αποδοτική την ενίσχυση του ανατολικού τμήματος της μεθορίου».
Στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του δόγματος των Ενόπλων Δυνάμεων και των επακόλουθων οργανωτικών τομών, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο «παιδί του», όπως αποκαλεί τη Διοίκηση Ειδικού Πολέμου. «Ηταν κάτι που έλειπε, ώστε οι Ειδικές Δυνάμεις να αποκτήσουν ενιαία διοίκηση κατά τα σύγχρονα πρότυπα όλων των κρατών εδώ και δεκαετίες – που εμείς υστερούσαμε για συντεχνιακούς λόγους. Αυτό το σχήμα επιφέρει οικονομία κλίμακος στα υλικά, ομογενοποίηση της εκπαίδευσης, του δόγματος, των μεθόδων, των ασκήσεων, των δυνατοτήτων. Ηδη οι μονάδες αξιολογούνται από νατοϊκές Αρχές με άριστα». Αλλωστε, κομάντος του Τμήματος Ναυτικών Ειδικών Επιχειρήσεων της ΔΕΠ επανδρώνουν σήμερα τη φρεγάτα «Υδρα» που στις αρχές της εβδομάδας απέπλευσε για την Ερυθρά Θάλασσα στο πλαίσιο της επιχείρησης «Ασπίδες».
Η τελευταία εισήγηση του Κωνσταντίνου Φλώρου ως ΑΓΕΕΘΑ, αφορούσε σε οριζόντιες αυξήσεις στα μισθολόγια των στρατιωτικών, «ώστε ο νέος ανθυπολοχαγός, που σήμερα παίρνει 900 ευρώ, να φτάσει στα 1.300 ευρώ και να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, ιδίως όταν υπηρετεί μακριά από το σπίτι του».
Για την πολιτική
Οσο για την επόμενη ημέρα και τη σεναριολογία σχετικά με τις μελλοντικές κινήσεις του, είναι ξεκάθαρος: «Δεν έχω κανενός είδους πολιτική φιλοδοξία. Δεν θέλω να γίνω πολιτικός. Ομως, είμαι αυτός που είμαι και αν η πατρίδα πιστεύει ότι μπορεί να με αξιοποιήσει κάπου, θα την υπηρετήσω, όπως την υπηρέτησα επί 45 χρόνια από τη θέση του αξιωματικού». Παραδέχεται, πάντως, ότι έχει ήδη δεχθεί τις πρώτες κρούσεις.
