Το «Μεφίστο» παρουσιάζεται σε ερμηνεία-σκηνοθεσία Νικόλα Βαγιονάκη για τρίτη χρονιά κάθε Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός. Μετά από δύο πολύ πετυχημένες σεζόν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, και τις sold out εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, στη Σύρο, στην Πάτρα και στο Etcetera Theatre του Λονδίνου, οι παραστάσεις παρατείνονται έως τις 31 Μαρτίου.
Πρόκειται για την ιστορία του ηθοποιού Χέντρικ Χέφγκεν, που ξεκινά την καριέρα του στο θέατρο τέχνης του Αμβούργου το 1926, οραματιζόμενος ένα επαναστατικό ισοδύναμο θέατρο μέχρι το 1936, που αναδείχθηκε το νέο αστέρι του τρίτου Ράιχ.
Η μετάβαση του στο Βερολίνο προκειμένου να καθιερωθεί σαν πρωταγωνιστής στο Θέατρο συμπίπτει με την άνοδο του φασισμού, που εξευτελίζει και χειραγωγεί την ανθρώπινη υπόσταση. Συνάπτοντας λοιπόν συμφωνία με τον διάβολο, προδίδει όλα τα ιδανικά και τις αξίες του, και στο τέλος μεταμορφώνεται σε μαϊμού της εξουσίας. Ένας παλιάτσος που διασκεδάζει δολοφόνους. Οι συνέπειες θα είναι δραματικές.
Κωμωδία, δράμα, ουτοπία, παρωδία και καμπαρέ είναι οι πρώτες ύλες της παράστασης, μαζί με την ερμηνεία του Νικόλα Βαγιονάκη, που παίζει και με την τελευταία ικμάδα του κορμιού του, που το έχει εξελίξει σε μουσικό όργανο λεπταίσθητων αποχρώσεων.
Ο Νικόλας Βαγιονάκης μίλησε στα «Νέα».
Τρίτη χρονιά για το «Μεφίστο». Πόσο έχει εξελιχθεί η παράσταση μετά από τόσες εμφανίσεις και την περιοδεία που κάνατε;
Τρίτη χρονιά 200 παραστάσεις εδώ και στο εξωτερικό με ένα έργο τόσο σημαντικό που λάτρεψα, πίστεψα, υποστήριξα και με μια συνεχώς εξελισσόμενη παράσταση που ωρίμασε θεατρικά, διαμορφώθηκε, ολοκληρώθηκε, και δε σταμάτησε ποτέ να δουλεύετε σε προσωπικό επίπεδο. Ο κάθε ρόλος είναι ένα τέρας που πρέπει να τιθασεύσεις. Δίνεις σκληρή μάχη για να το νικήσεις, και μόνο τότε θα είσαι θριαμβευτής.
Ο ρόλος πλέον έχει ωριμάσει μέσα σας; Τον αντιμετωπίζετε διαφορετικά;
Η επανάληψη στο χρόνο και η σκληρή λεπτομερής δουλειά, είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν νέοι υποκριτικοί και κινησιολογικοι κώδικες και μια φόρμα καθαρή, που υπογράμμιζε τρισδιάστατα και μέσα από υψηλή ανάλυση όλες τις πτυχές και αποχρώσεις του προσώπου που πρέπει να ερμηνεύσεις. Μαζί με την ευαισθησία και το πνεύμα χρειάζεται σκληρή δουλειά. Χωρίς αυτά το θέατρο γίνεται ένα ασαφές αναρχικό όργιο ατυχών εκφράσεων, χωρίς στόχο και όραμα.
Ο σκοπός του Χέντρικ Χέφγκεν, να επιβιώσει σε μια σκοτεινή περίοδο, αγιάζει τα μέσα του που είναι η συμφωνία του με το διάβολο;
Ο Χέντρικ Χεφγκεν συνάπτει συμφωνία με τον διάβολο προδίδοντας τις αξίες που άλλοτε υποστήριζε. Γίνεται το σύμβολο ενός αναληθούς και ανήθικου καθεστώτος, προκειμένου να είναι διάσημος, και να επιβιώσει. Τι ειρωνεία. Ο ρόλος που απογειώνει την καριέρα του και τον καθιερώνει είναι ο ΜΕΦΙΣΤΟ. Αυτός ο ρόλος θα είναι και η καταστροφή του.
Ένας παλιάτσος που ψυχαγωγεί δολοφόνους, τι κατάληξη μπορεί να έχει;
Οι συνέπειες της προδοσίας του τον στοιχειώνουν και αρχίζουν να τον κυνηγούν, μετατρέποντας τον κόσμο των ονείρων του σε εφιάλτη. Ένας γελωτοποιός που διασκεδάζει δολοφόνους θα έχει ένα τραγικό, οδυνηρό, δραματικό τέλος.
Θεωρείτε ότι η φυσική θέση του καλλιτέχνη είναι απέναντι σε κάθε εξουσία ή μαζί της όπως ήταν ο Χέντρικ Χέφγκεν;
Η θέση ο σκοπός και ίσως το χρέος του καλλιτέχνη που καταπιάνεται με τέτοιου είδους θεαματολογίες, είναι να σηματοδοτήσει, να αφυπνίσει, να προβληματίσει, να απογειώσει το θεατή, χωρίς υποδείξεις και διάλεξη, αλλά με την απολυτή ελευθερία και σεβασμό στις δίκες του αποφάσεις και επιλογές.
Το θέατρο, όταν ορθώνεται απέναντι σε τόσο σκοτεινές ιδεολογίες, μπορεί να έχει αποτέλεσμα;
Το Θέατρο είναι ο πρωταγωνιστής της ζωής. Αναστατώνει τους ενόχους. Είναι η ενσάρκωση σε όποιον καταστρέφει τη σάρκα μας. Το Θέατρο ανήκει στη ζωή του ανθρώπου. Είναι απαραίτητο όπως η τροφή.
Ορθώνεται σαν γίγαντας διαχρονικός. Θα υπάρχει πάντα όσο υπάρχει ζωή.
Ποια σκηνή ή στίχο του έργου ξεχωρίζετε και συνοψίζει για σας την ουσία του;
Δεν ήταν στις προθέσεις μου ούτε στις πεποιθήσεις μου να κάνω κακό σε κανέναν. Μόνο το θέατρο με ενδιέφερε. Εγώ είμαι απλά ένας ηθοποιός και τίποτα άλλο. Παρακαλώ θέλω να με πιστέψετε…
