Αναζήτηση
Τι καθιστά μια ομιλία για τα Όσκαρ υποδειγματική;
Αυτή είναι μια ερώτηση «εκατομμυρίων ευρώ» που αντιμετωπίζει κάθε νέα γενιά νικητών, οι οποίοι συχνά καλούνται να βρουν εντυπωσιακά λόγια για τα βραβεία Όσκαρ (που μεταδίδονται την σήμερα στο ABC) μετά από μια παρέλαση βραβείων.
Ο Μπραντ Πιτ, ο Ke Huy Quan και ο Ντάνιελ Καλούγια πέτυχαν την αποστολή τα τελευταία χρόνια, δίνοντας λόγους που έβρισκαν μια αξιαγάπητη ισορροπία μεταξύ χιούμορ και ειλικρίνειας, αλλά πάντα με μια δόση απροσδόκητου.
Πολλοί νικητές επιλέγουν ένα επίκαιρο μήνυμα, ενώ άλλοι καταφεύγουν στην απαρίθμηση μιας λίστας ονομάτων. Αλλά μετά από χρόνια παρακολούθησης αμέτρητων ομιλιών, ιδού εκείνες που ανήκουν σε μια δική τους κατηγορία:
Μέριλ Στριπ (2012)
Θα έπαιρνε η Μέριλ Στριπ το τρίτο της Όσκαρ για την «Σιδηρά Κυρία»; Όχι ακριβώς. Εκείνη τη χρονιά ήταν η πιο αδύναμη υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ηθοποιού και οι προηγούμενες διακρίσεις της για τα «Ο διάβολος φοράει Prada», «Doubt» και «Julie & Julia» ήταν πιο άξιες. Αλλά ο τέλειος λόγος της την αποζημίωσε: Είναι ταυτόχρονα αυτοσαρκαστική, αστειευόμενη ότι «η μισή Αμερική» βογκούσε όταν ακούστηκε το όνομά της.
Στη συνέχεια, η Στριπ γίνεται συναισθηματική, αναλογιζόμενη την κοινότητα που έχει δημιουργήσει κατά τη διάρκεια 40 χρόνων στο Χόλιγουντ. «Κοιτάζω εδώ έξω και βλέπω τη ζωή μου μπροστά στα μάτια μου», είπε. «Φίλοι μου, σας ευχαριστώ, όλους εσάς -τους αποχωρήσαντες και τους εδώ- για αυτή την ανεξήγητα υπέροχη καριέρα».
Χάτι ΜακΝτάνιελ (1940)
Εξήντα χρόνια πριν από τη συγκινητική νίκη της Χάλι Μπέρι ως καλύτερη ηθοποιός, η Χάτι ΜακΝτάνιελ έγραψε ιστορία στα Όσκαρ ως η πρώτη μαύρη τιμώμενη, κερδίζοντας το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για το «Όσα παίρνει ο άνεμος».
Η βαρύτητα της στιγμής δεν πέρασε απαρατήρητη από την πάντα μεστή ΜακΝτάνιελ, η οποία καθόταν σε μια μακρινή γωνία της αίθουσας μακριά από τους λευκούς καλεσμένους της εκδήλωσης. «Ελπίζω ειλικρινά ότι θα είμαι πάντα μια τιμή για τη φυλή μου και για τη βιομηχανία κινηματογράφου. Η καρδιά μου είναι πολύ γεμάτη για να σας πω ακριβώς πώς αισθάνομαι».
Μπεν Άφλεκ και Ματ Ντέιμον (1997)
Τα αγαπημένα αδέρφια της Tinseltown ήταν άκρως απολαυστικά καθώς παρέλαβαν το αγαλματίδιο για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο για το «Good Will Hunting». «Απλά είπα στον Ματ: «Το να χάσω θα ήταν χάλια και το να κερδίσω θα ήταν πολύ τρομακτικό», είπε ο Άφλεκ. Συνέχισαν να «παίζουν» πινγκ-πονγκ με τα ονόματα , φωνάζοντας και δείχνοντας τις οικογένειές τους σαν μια αυτοσχέδια γαμήλια πρόποση. «Και ευχαριστώ πολύ την πόλη της Βοστώνης» κατέληξε ο Άφλεκ με κομμένη την ανάσα.
Ολίβια Κόλμαν (2019)
Παραλαμβάνοντας το βραβείο καλύτερης ηθοποιού για την ταινία «Η Ευνοούμενη», η Ολίβια Κόλμαν μας έδωσε όλα όσα θα θέλαμε από μια νίκη με Όσκαρ: δάκρυα, γέλιο, έκπληξη και ένα ξέφρενο φιλί στον αέρα στη Lady Gaga.
«Είναι πραγματικά αρκετά αγχωτικό», είπε η Κόλμαν όταν ανέβηκε στη σκηνή και έλαμπε καθώς έδειχνε το αγαλματίδιό της. «Αυτό είναι ξεκαρδιστικό».
Η αγαπημένη Βρετανίδα κάνει zigzag μέσα από έναν μαραθώνιο συναισθημάτων: κλαίει καθώς ευχαριστεί τον σύζυγο και τα παιδιά της και θυμάται το ταπεινό της ξεκίνημα ως καθαρίστρια. Παίρνει επίσης λίγο χρόνο για να αναγνωρίσει την Glenn Close, την πιθανή επικρατέστερη του βραβείου και οκτώ φορές υποψήφια για Όσκαρ. («Ήσουν το είδωλό μου για τόσο καιρό και δεν ήθελα να γίνει έτσι!») Ειλικρινής και επαναλαμβανόμενη, η Κόλμαν «έβγαλε» το είδος του λόγου που μας θυμίζει γιατί αγαπάμε τόσο πολύ την περίοδο των βραβείων.
*Mε πληροφορίες από USA TODAY | Kεντρική φωτογραφία θέματος: Reuters
