«Στο σοβιετικό/ρωσικό σχολείο μου, στο συνηθισμένο μάθημα μουσικής για κάθε μαθητή μας, μελέτησα τα έργα του Μίκη Θεοδωράκη. Ηξερα και τη μουσική του και τη μοίρα του. Και αυτός ήταν εχθρός της Ευρώπης, της ναζιστικής Ευρώπης. Μην προδίδεις, Κυριάκο, τη μνήμη της ελληνικής Αντίστασης!»: αυτά «απάντησε» η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας, γνώριμη παλαιόθεν, σε όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στο συνέδριο του ΕΛΚ λίγο μετά την επίθεση στην Οδησσό η οποία σημειώθηκε πολύ κοντά στον ίδιο και στον ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της εκεί κοινής προ ημερών επίσκεψής τους.

«Απάντηση» μνημείο ακραίων ανιστόρητων ψευδών αλλά και ιεροσυλίας ως προς την εμπλοκή του ονόματος του Μίκη Θεοδωράκη, στην οποία η Ρωσίδα είπε ακόμα τα εξής: «Πρώτον, δεν έχουμε τρομοκρατήσει την Ελλάδα ή κανέναν άλλον και δεν τους τρομοκρατούμε. Δεν θα βρείτε ούτε ένα παράδειγμα. Δεύτερον, η Ευρώπη ήταν διαφορετική. Το Τρίτο Ράιχ ήταν επίσης Ευρώπη. Για μια τέτοια ναζιστική Ευρώπη θα είμαστε πάντα εχθροί». Πριν αναφερθεί κανείς στην ιεροσυλία της να εμπλέκει το όνομα του, απόντος πλέον, Μίκη Θεοδωράκη σε αυτή την υπόθεση, ας της θυμίσει τα εξής: ως προς το πρώτο, όχι απλώς τρομοκρατούν, αλλά το κάνουν συστηματικά εις βάρος περίπου των πάντων – και αυτό πέρα από τα εγκλήματά τους στην ίδια την Ουκρανία. Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ απειλούν όλη την Ευρώπη και όχι μόνον με πυρηνικό πόλεμο και με βόμβες που θα σβήνουν σε δευτερόλεπτα πόλεις ολόκληρες από τον χάρτη.

Ως προς το δεύτερο, δεν πρέπει να είναι με τα καλά του όποιος υποστηρίζει κάτι σαν αυτό περί ΕΣΣΔ και Γερμανίας του Χίτλερ: οι δύο χώρες είχαν υπογράψει σύμφωνο συμμαχίας για να μοιράσουν την Πολωνία. Και τώρα η Ζαχάροβα λέει ότι ήταν εχθροί; Εγιναν εχθροί. Η συμμαχία τους έσπασε μόνον επειδή ο Χίτλερ αποφάσισε να τη σπάσει, όχι η Μόσχα. Μέχρι όμως να επιτεθεί η Γερμανία, η Ρωσία παρέμεινε ακλόνητα πιστή στη συμφωνία της με το Βερολίνο, Και ας είχε καταλάβει εν τω μεταξύ η Γερμανία σχεδόν όλη την Ευρώπη. Και τώρα λέει στα σοβαρά ότι ήταν «πάντα εχθροί της ναζιστικής Ευρώπης;». Στενοί σύμμαχοι ήταν, μέχρι που η χιτλερική Γερμανία τους πρόδωσε.

Επιστρέφοντας στην επίκληση του ονόματος του Μίκη Θεοδωράκη, η Ζαχάροβα θα έπρεπε να θυμάται ότι ο έφηβος τότε Μίκης πολέμησε τους κατακτητές και το πλήρωσε πολύ ακριβά, από τότε, την ίδια ακριβώς εποχή που ο Στάλιν και ο Χίτλερ ήταν ακόμα σύμμαχοι. Επίσης θα έπρεπε να θυμάται ότι σε όλη τη διάρκεια της ζωής και της δράσης του, ο Μίκης Θεοδωράκης ουδέποτε υποστήριξε επιθέσεις κρατών εις βάρος άλλων. Ουδέποτε συντάχθηκε υπέρ πολέμων, όποιος κι αν ήταν εκείνος που τους ξεκινούσε, με όποιο πρόσχημα. Ουδέποτε υπήρξε υποστηρικτής της βίας σε οποιαδήποτε μορφή της, πολλώ μάλλον της βίας των επιθετικών πολέμων.

Αντίθετα, κάθε φορά που ξεσπούσε ένας τέτοιος, ο Μίκης Θεοδωράκης έμπαινε αμέσως μπροστά για να τον καταδικάσει χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις και χωρίς διπλωματίες και καθυστερήσεις. Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν κοιτούσε, ούτε μετρούσε πόσο ισχυρός ήταν ο επιτιθέμενος. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν ότι έβαζε μπροστά μια μηχανή θανάτου για να σκοτώσει αμέτρητους ανθρώπους προκειμένου να επεκτείνει την εξουσία του. Μάλιστα, όσο πιο ισχυρός ήταν, τόσο περισσότερο τον εξόργιζε. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Αλλά ένα που να υπερασπίστηκε απρόκλητες επιθέσεις, δεν θα βρει.

Το ότι η Ζαχάροβα δεν έχει όρια στα ψεύδη, την προπαγάνδα και τη λεκτική βία, δεν είναι νέο. Το να φτάνει όμως να εμπλέκει το όνομα του Μίκη Θεοδωράκη στις αθλιότητές της, είναι και νέο και απολύτως ποταπό. Είναι πολύ λίγη για να τον πιάνει στο στόμα της. Οχι λίγη. Ανύπαρκτη.

Τελευταία Νέα