Πολύ σημαντική η επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας να αποκαλύψει ένα δίκτυο στον Ασπρόπυργο, το οποίο μετέφερε από τη Βουλγαρία χημικά, με τα οποία εν συνεχεία νόθευε καύσιμα, με τα οποία προμήθευε κάποια πρατήρια. Επιασαν έναν παπά, ένα μοντέλο, και καμιά 15αριά άλλους «αγιάννηδες», ωραίο το πακέτο πρέπει να παραδεχτώ, και ωραιότερο ακόμη το γεγονός ότι με τη σύλληψή τους κάποιος κόσμος θα γλιτώσει στο μέλλον. Ομως, το καταλαβαίνουν και οι ίδιοι στην Αστυνομία, ότι η συμμορία του Ασπρόπυργου ανήκει απολύτως στην κατηγορία «πτερού», για να χρησιμοποιήσω έναν όρο της πυγμαχίας. «Ψιλή βροχή» κατά το κοινώς λεγόμενο. Καθότι η διάλυση αυτής της συμμορίας μόνο με στάχτη στα μάτια μοιάζει, όταν πληθαίνουν τα ερωτηματικά σχετικά με το ποιος μετέφερε παράνομα ξυλόλιο, τολουόλιο κ.λπ. με τη φονική αμαξοστοιχία που συγκρούστηκε με το τρένο στα Τέμπη, πέρυσι, και είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν 57 ανθρώπινες ζωές. Γιατί προφανώς η μεταφορά δεν γινόταν για λογαριασμό της συμμορίας του Ασπρόπυργου, ώστε τα μέλη της να είχαν τόσες και τέτοιες «άκρες» που να επιβάλλουν το άμεσο μπάζωμα της περιοχής του δυστυχήματος για να χαθούν οι αποδείξεις περί του τι μετέφερε «με τα φώτα σβηστά» μέσα στη νύχτα, η φονική εμπορική αμαξοστοιχία. Μόνο ως αστείο θα μπορούσε να θεωρηθεί και να αναφερθεί κάτι τέτοιο. Και επειδή λοιπόν αυτοί που νοθεύουν καύσιμα στην Αττική δεν είναι περισσότεροι από 4-5, ας προσπαθήσει περισσότερο η ΕΛ.ΑΣ. Μπορεί. (Και κάτι ακόμη: όταν τα παράνομα κέρδη της συμμορίας του Ασπρόπυργου υπολογίστηκε ότι ξεπερνούν τα 1,3 εκατομμύρια, ας σκεφτεί κανείς πόσα είναι τα κέρδη των προαναφερθέντων που συνεχίζουν ανεξέλεγκτα τη δράση τους…)

Το «πόθεν έσχες» του Τάιλερ

Στις φουρτούνες που έχει ο πρόεδρος Κασσελάκης, σχετικά με τις επιχειρήσεις του στο εξωτερικό, τις οποίες ακόμη κατέχει, παρά τη σαφή απαγόρευση του νόμου, πρόσθεσα και εγώ το Σάββατο, όπως είναι γνωστό στους επιμελείς αναγνώστες της στήλης, και μία ακόμη: το θηριώδες διαμέρισμα της οδού Λεβέντη, το αγόρασε ο σύζυγός του Τάιλερ Μακμπέθ. Οχι, ο ίδιος, όπως λεγόταν, κατά κόρον, το προηγούμενο διάστημα. Το δε ποσό του 1,76 εκατομμυρίων καταβλήθηκε στον πωλητή του διαμερίσματος μέσω της Eurobank και στη δήλωση «πόθεν έσχες» που

καλείται να υποβάλει ο κ. Μακμπέθ θα πρέπει να απαντηθεί το από πού προήλθαν αυτά τα χρήματα για να βρεθούν κατατεθειμένα σε προσωπικό του λογαριασμό στη Eurobank. Αν και ένας φοροτεχνικός φίλος μου, στον οποίο απευθύνθηκα σχετικά, μου ανέφερε ότι ενδεχομένως να μην τεθεί θέμα γι’ αυτόν. Ισως, μου είπε συγκεκριμένα, ο κ. Μακμπέθ κάνει χρήση των διατάξεων περί της «χρυσής βίζας», η οποία απαλλάσσει τους αγοραστές ακινήτων από την υποχρέωση να αποδείξουν την προέλευση των χρημάτων τους. Εντάξει, θα συμφωνήσω ότι μπορεί να το κάνει και αυτό, αλλά από τη στιγμή που δηλώνουν σύζυγοι, με την έννοια ότι ο πρόεδρος Κασσελάκης έχει ανακοινώσει ότι ήρθε σε γάμο με τον κ. Μακμπέθ, αναρωτιέμαι πώς εν συνεχεία και ειδικά προς αποφυγή του «πόθεν έσχες» θα κάνει χρήση των ευεργετημάτων της «χρυσής βίζας». Σε κάθε περίπτωση, είναι μια ιστορία, η οποία προφανέστατα θα μας απασχολήσει (αλλά κυρίως τον πρόεδρο Κασσελάκη) και στη συνέχεια…

Μία ατυχής «έμπνευση»

Προσέξτε είδος πολιτικού το οποίο ενδημεί στους καιρούς μας και δυστυχώς δεν αποκηρύσσεται από αυτούς που οφείλουν να το κάνουν για να μην εξαπλωθεί. Ψηφίζεται στη Βουλή ύστερα από

μεγάλη κοινοβουλευτική μάχη το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Τι πρέπει να κάνουν οι υπόλοιποι υπουργοί, βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος; Να εξάρουν την προσπάθεια του αρμόδιου υπουργού Κυριάκου Πιερρακάκη που ίδρωσε τη φανέλα, προκειμένου να τα καταφέρει – έτσι όπως τέλος πάντων τα κατάφερε, «διά πυρός και σιδήρου». Εκτός κι αν είσαι η Νίκη Κεραμέως. Που θα σπεύσεις να οικειοποιηθείς το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας, επειδή ήσουν η… προηγούμενη υπουργός Παιδείας! Ασχέτως δε του αν το πέρασμά σου από εκεί, ειδικά για

την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα σε αφήσει… αξέχαστη, για πολλά χρόνια, στην πανεπιστημιακή κοινότητα! Αλησμόνητη κυρίως θα μείνει η κορυφαία «επιτυχία» με το απίθανο, δικής της «έμπνευσης», σύστημα εκλογής πρυτανικών Αρχών, που άφησε ακέφαλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα για μεγάλο χρονικό διάστημα…

Τέσσερα χρόνια δουλειάς

Και για να μη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω, ιδού η δήλωση Κεραμέως (έγινε στο Κιλκίς όπου περιόδευε), που είναι πραγματικά «υπόδειγμα» για το πώς πρέπει να λειτουργεί κάποιος, προκειμένου να καπελώσει τη δουλειά ενός άλλου. Δεν το ξεκινάει από την αρχή, όχι, δεν κάνει τέτοια λάθη. Στην αρχή αναφέρει τα αναμενόμενα (το προφανές «γλείψιμο» στον Πρωθυπουργό και μια καλή, να την κάνει ο Θεός, αναφορά στον διάδοχό της στο υπουργείο Παιδείας): «Με την τολμηρή και αποφασιστική ηγεσία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και την μεθοδική, εμπεριστατωμένη και ολοκληρωμένη δουλειά του Υπουργείου Παιδείας και του Υπουργού, Κυριάκου Πιερρακάκη, μια νέα μέρα ξημερώνει για την παιδεία στη χώρα μας, όχι μόνο για τα Μη Κρατικά Πανεπιστήμια, αλλά για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση εν συνόλω». Στη συνέχεια, όμως τα δίνει όλα (για τον εαυτό της): «Είναι άλλωστε (η ψήφιση του νομοσχεδίου) σε απόλυτη εναρμόνιση και έρχεται ως φυσική συνέχεια της δουλειάς που κάναμε για 4 χρόνια στην παιδεία. Αποτελεί ένα ακόμη επόμενο και αποφασιστικό βήμα σε μια σειρά από αλλαγές και αναβαθμίσεις του πανεπιστημίου και του σχολείου που είχα την τιμή να υπηρετήσω και η ίδια, κατά την προηγούμενη θητεία μου στο Υπουργείο Παιδείας»!!! Είδωλο! Θεούλα! (Αναρωτιέμαι μόνο γιατί την άλλαξε ο Κυριάκος από το υπουργείο Παιδείας, αφού ήταν τόσο επιτυχημένη…)

Για έναν μεγάλο δημοσιογράφο

Σπουδαία εκδήλωσε απόψε στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ, για έναν μεγάλο δημοσιογράφο, που άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην ελληνική δημοσιογραφία: τον Κώστα Παπαϊωάννου, εμπνευστή και δημιουργό ουσιαστικά, της εφημερίδας «Το Ποντίκι». Ο Κώστας, ο «θείος Κώστας» για πολλούς από εμάς, σφράγισε καταλυτικά με το ύφος και το είδος της γραφής του, για περισσότερο από 40 χρόνια, το παραπολιτικό ρεπορτάζ, και δίδαξε σε μια ολόκληρη γενιά δημοσιογράφων τι πραγματικά σημαίνει «αποκαλυπτική ερευνητική δημοσιογραφία». Πρώτα ως «Μικροπολιτικός» στα «ΝΕΑ», όταν διαδέχθηκε στη συγγραφή της στήλης τον Γιάννη Καψή, και μετέπειτα ως ο βασικός συντελεστής του «Ποντικιού», με διεισδυτική ματιά, πηγές παντού και γραφή που τσάκιζε κόκαλα, πέτυχε να δημιουργήσει ολόκληρη σχολή. Οι φίλοι του θα τον θυμόμαστε πάντα, χωμένο πίσω από στοίβες χαρτιού, αποκόμματα, σημειώσεις, αγχωμένο πάντα για το να «βγει το φύλλο», αλλά ταυτόχρονα φιλικό, με ένα απίθανο χιούμορ, και έτοιμο να σε συμβουλέψει για τις κακοτοπιές του επαγγέλματος… Μοναδικός, αξεπέραστος!

Τελευταία Νέα