Η ζάχαρη δεν είναι πια της μόδας, προτιμάται η στέβια ή άλλα γλυκαντικά. Και τα όποια κορίτσια ή αγόρια, εφόσον, και αν, αυτά υπάρχουν κι εκδηλώνουν σχετικό ενδιαφέρον σύμφωνα με την πρόσφατη ρήση, είναι λογικό να μην προτιμούν sugar daddies (που πλέον σημαίνει «γέροι με ζάχαρο») αλλά μοντέρνους stevia daddies που σύμφωνα και με τη διαιτολογία ίσως να είναι πολύ πιο υγιής λύση.
Το αξιοπρόσεκτο είναι πως ο ΓΓ μίλησε για κορίτσια κι όχι για αγόρια ή για τρανς. Αυτό είναι ρατσισμός (θα έλεγαν κάποιοι), εφόσον είναι γνωστό πως το αρχαιότερο των επαγγελμάτων ασκείται ανέκαθεν και απανταχού απ’ όλα τα φύλα – μάλιστα για να ωραιοποιήσουμε κάπως την κατάσταση τα τελευταία χρόνια και επί το κορεκτικότερον, βρήκαμε τη λέξη «σεξεργάτριες» που είναι και λάθος και της λείπει η συμπερίληψη. Διότι μια λαμπρή συνοδός πολυτελείας που παίρνει π.χ. πέντε χιλιάδες ευρώ τη βραδιά δεν μπορεί να θεωρηθεί «εργάτρια» αφού έχει κασέ βαρόνης και πάνω. Μάλλον είναι «σεξ-φεουδάρχισσα». Αλλά, αυτοί, εκεί, να δώσουνε, ντε και καλά, ταξικό, μελό πρόσημο ακόμα και στο πιο παλιό métier, ενώ κυκλοφορούν αρκετές εκλεκτές περιπτώσεις με αστρονομικές αμοιβές. Υπάρχουν γενικώς πολλές διακυμάνσεις στην ταρίφα, από τον βασικό μέχρι και την κληρονομιά βίλας στη Μύκονο ή πύργου στη Νορμανδία.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια και ας αφήσουμε την ηθικολογία και την υποκρισία – και δεν είχε άδικο ο Μπουτάρης που συγκέντρωσε, ενοποίησε, επέβαλε κανόνες και επανεγκαινίασε τους οίκους ανοχής, συμμαζεύοντας κάπως τα πράγματα. Και σκέψου πόσο καθυστερημένοι είμαστε όταν κανοναρχούμε ηθικολογικά και χειρότερα από ζηλωτές παπάδες, όταν ο Κ. Π. Καβάφης στο «Σοφιστής απαρχόμενος εκ Συρίας», μιλώντας για την ελληνο-ρωμαϊκή Συρία και τον νεαρό Μέβη, νεαρό εκπάγλου καλλονής, φημισμένο, τότε, σε όλον τον γνωστό κόσμο, γράφει:
Κανέναν δεν πληρώνουνε τόσο ακριβά ως αυτόν.
Για να’ χουνε τον Μέβη μονάχα δυο-τρεις μέρες
πολύ συχνά του δίνουν ως εκατό στατήρας
Προφανώς θα ήταν πολλά χρήματα – ο στατήρ ήταν αρχαιοελληνικό νόμισμα από τον 8ο αι. π.Χ. Αλλά ο Καβάφης δεν κρίνει, απλώς περιγράφει θαυμαστικά την κατάσταση, λέγοντας πως ο Μέβης ήταν «ο νέος ο ευειδής και ο πιο αγαπηθείς στην Αντιόχεια» και στο τέλος τον χαρακτηρίζει «εράσμιο»:
Είπα στην Αντιόχεια. Μα και στην Αλεξάνδρεια, μα και στη Ρώμη ακόμα
Δεν βρίσκεται ένας νέος εράσμιος σαν τον Μέβη.
Εξάλλου, ο δαίμων της πορνείας είναι πολλαπλός και με χίλια πρόσωπα. Δεν αμείβεται μόνο με τα λεφτά, αλλά παίζει και η εξάρτηση ισχύος και το νταβατζιλίκι, η επίσημη (ή κρυφή) χρηματοδότηση και η πολιτική υπακοή που συνεπάγεται και πολλά άλλα που εκμαυλίζουν πολύν κόσμο ο οποίος κατά τα άλλα φαίνεται αξιοπρεπής, σύννομος, μαμά Τερέζα και πρότυπο ενός αγαθού και έντιμου ιδεώδους. Ολοι ξέρουμε πολύ καλά τι συνέβαινε επί δεκαετίες και τι συμβαίνει πάντοτε, ανέκαθεν, από το χρυσίον του μεγάλου πέρση βασιλέως μέχρι τα στιλπνά νομίσματα που υπέρρεαν πάντα και παντού, στο όνομα κάποιας μεγάλης ή ηλίθιας ιδέας. (Με πολιτική ανταπόδοση, βέβαια, ή, αλλιώς, τα ορφανά πορεύονται και οι χήρες κονομιούνται).
Απλώς, είπαμε πως η ζάκχαρις είναι ξεπερασμένη πια και φτάσαμε στη στέβια. Στους stevia daddies. Αλλά το πόσο υγιεινό θα αποδειχτεί κι αυτό το γλυκαντικό και οι λοιπές συνταγές διατροφής ή ηθικολογίας μέλλει να το δούμε, γιατί διαβάζω πως ο συνθέτης Μίμης Πλέσσας, που αγγίζει τα εκατό χρόνια, δεν έχει φάει ποτέ λαχανικά και φρούτα (για τα οποία μας έχουνε πρήξει μερικοί) αλλά έτρωγε μια ζωή μόνο αβγά και γλυκά. Και ο Τσόρτσιλ έπιασε τα ενενήντα δύο πίνοντας μια ολόκληρη μπουκάλα ουίσκι τη μέρα και καπνίζοντας δυο πακέτα πούρα, πιο βαριά και από καυσόξυλο – δηλαδή κάποιοι, τελικά, κάνουνε καριέρα πρήζοντάς μας με αμειβόμενη ηθικολογία ή με την ψύχωση της υγιεινής; Προφανώς.
Βέβαια και η επιλογή αναφοράς στους sugar daddies είναι ταξική, δηλαδή οι πλούσιοι που με τα λεφτά τους διαφθείρουν – υποτίθεται – τις αθώες κόρες (ή τα αγόρια), ενώ αν πας σε οποιονδήποτε οίκο ανοχής θα δεις να περιμένουνε στην ουρά, να πληρώσουν, ένα σωρό φτωχοδιάβολοι για «να διαφθείρουνε τα κορίτσια μας». (Αρα, ούτε ταξικό είναι το θέμα). Εξάλλου, κυρίως οι μικρομεσαίοι ξηλώνονται για σεξ, ενώ οι πλούσιοι το βρίσκουν απλά διά της ισχύος. (Αν δεν κάνουνε ένα ταξιδάκι στην ηθικότατη Κούβα.)
Και η ερωτική συναλλαγή δεν γίνεται μόνο με το χρήμα, αυτό το ξέρουνε και οι πέτρες. Και με τις ιδέες μπορεί να γίνει, και με την κατάχρηση θέσεως ισχύος, και με τον γάμο, την ψυχρή σκοπιμότητα, την εύνοια, την ανταπόδοση σε άλλο επίπεδο, την προστασία κ.λπ. Επιδέξια πράματα. Το ίδιο και η αποπλάνηση του ερωτικού υποκειμένου. Τα κόλπα είναι προαιώνια και πας λαγωός ομοίως τεχνάζεται. Αρα, τι λέμε τώρα; Η επιλεκτική, υποκριτική ηθικολογία έχει βέβαια κάποιο ενδιαφέρον, αλλά μην είμαστε αναχρονιστικοί και στους όρους. Stevia daddies το λένε τώρα ή Free sugar daddies. (Και χωρίς γλουτένη.) Αντε, το πολύ να πεις Αspartamy daddies, μια και η ασπαρτάμη είναι και πιο υγιεινή και διακόσιες φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.
